~

Panda Park is de derde full-length in vier jaar van de band uit Chicago en verscheen bij het immer weer voor verrassing zorgende Southern Records. En vanaf het verschijnen van de eerste plaat is de discussie gaande over het hokje waarin je de band zou moeten plaatsen. Ook mijn hokjesgeest is in de war en misschien zelfs overstuur te noemen. Sommige mensen zouden de band plaatsen binnen de mathrock, een moeilijke variant op het bekendere postrock-genre. Anderen denken over de schotjes van hun geest heen en laten de aanduiding voor wat het is. Noem de muziek op Panda Park een destillaat van Pink Floyd, DJ Shadow, Slint en Bowies Berlijnse periode.

Piano’s in de aanval

Vanaf het eerste nummer bouwt de plaat aan een hoogtepunt, waarbij nauwelijks kan worden aangegeven wanneer de climax eigenlijk plaatsvindt. De weg naar het verwachte hoogtepunt is soms lang, maar verre van vervelend. De goede composities rondom Andrew Lansangans’ leger van piano’s en orgels zijn als Fruitella’s tijdens een lange autorit. Ze werken hypnotiserend en geestverruimend. Mede door de onregelmatige en zeker niet voor de handliggende drumpartijen van Cayce Key. De enige kritiek, tevens een niet makkelijke weg te poetsen vlek op de plaat, is de dramatisch uithalende en miserabele zang van gitarist Brian Case. Zijn gejengel doet soms denken aan Matthew Bellamy van Muse of aan die schreeuwlelijk van Queensryche, met het verschil dat bij Case de zuivere lijn vaak zoek is. Gelukkig worden de vocalen meermalen overgenomen door Lansangan en bassist Robert Lowe.

Concurrenten van Wagner

Een van de songs die boven de andere uitschiet is Even Time Ghost Can’t Stop Wagner, tevens de opener van Panda Park, die, mocht het moeten, de concurrentie aan kan gaan met de schoonheid van Wagners’ Tristan und Isolde. Ook de afsluiter Night Birds, waarin meerdere keyboards of synthesizers het tegen elkaar opnemen, is een lust voor het oor. Het nummer When Your Luck Runs Out weet een verwarde en gedesillusioneerde luisteraar achter zich te laten. Dit, doordat de zanger een wanhopige poging doet om op te beuren met trieste feiten over hoe mensen in elkaar zitten.

Dit keer geen teleurstelling bij het zien van een panda, want dit gaat veel verder dan het leed van mijn herinnering. Ditmaal helemaal geen dierenleed. Het is leed van de mannen van 90 Day Men. De zeven nummers vormen samen een 34 minuten durend hoogtepunt, dat pas echt goed aankomt als de plaat is afgelopen. 90 Day Men weet de menselijke psyche dusdanig te stimuleren en misschien is het vele pianogeluid daarvoor als schuldige aan te wijzen. Het herhalen van heerlijke melodielijnen, vreemde drumpartijen en het galmende samenzang maken het album tot een bijzondere trip. De vier heren uit Chicago laten met Panda Park muziek promoveren tot een verslavend middel.

~

Helemaal gelukkig is de zanger echter niet. Zijn ongeluk vindt hij vooral in de onoverzichtelijkheid van het burgerlijke bestaan. Twee auto’s, drie kinderen, zes telefoons en een honderdtal televisiezenders; het beangstigt Keb’ Mo allemaal nogal. Vandaar dat hij in het titelnummer er voor pleit de zaken vooral simpel te houden. In een koffiehuis wil hij niet moeten kiezen uit een lijst die van het plafond tot de vloer loopt, maar gewoon een eenvoudig kopje koffie kunnen drinken. Keb Mo’ streeft naar het geluk dat René Froger jaren geleden al zocht in een moot gebakken vis en een vers kopje thee.

Ode aan de King

Opvallend aan het album Keep It Simple is ook dat de muziek gepolijster is dan op de meeste andere bluesalbums. Keb’ Mo schurkt bovendien tegen de soul aan, waardoor sommige nummers herinneren aan G. Love and Special Sauce. De catchy achtergrondkoortjes doen zelfs denken aan een moderne artiest als Ivar. Dat hij echter wel degelijk in de blues wortelt, toont Keb’ Mo in het nummer Riley B. King. Dit eerbetoon aan Riley. B. King (de eigenlijke naam van blueslegende B. B. King) is bijna een liefdesverklaring aan de ‘ongekroonde koning’.

Bluesgevoel

Dat Keb’ Mo zo vrij met een behoudende stroming als de blues omgaat, maakt Keep It Simple tot een zeer interessante plaat. Blues en soul worden op schijnbaar moeiteloos wijze vermengd, waardoor de muziek nergens gedateerd klinkt, terwijl Keb’ Mo zijn wortels in de blues nooit verloochent. Treurigheid en het echte ‘bluesgevoel’ zijn op Keep It Simple weinig te vinden. De plaat doet daardoor op het eerste gehoor vreemd aan, maar is al met al zeker een mooi werk van Keb’ Mo.

~

De composities komen voor het grootste deel voor rekening van het duo Joeri Rook (gitaar) en Manfred Boor (zang). Ik moet het ze nageven, beide heren zijn goed op elkaar ingespeeld, ‘als een Jagger en Richards’. De vergelijking ligt muzikaal gezien voor de hand, maar het klinkt een beetje pretentieus voor een relatieve nieuwkomer.

Coverband

Muzikaal zou de vijfkoppige band gemakkelijk door kunnen gaan voor een Stones-coverband (inclusief mondharmonica), een goede wel te verstaan. De gitaar georiënteerde rockmuziek wordt begeleid door een lekker rauwe, ietwat zeurderige stem à la Mick Jagger. De riffs zijn pakkend, de songs eenvoudig maar goed opgebouwd, terwijl de achtergrondzangeressen zorgen voor de nodige soul. Alles steekt logisch in elkaar. Wat dat betreft is er niets op de band aan te merken. Een nummer als Liberty Belle zou zomaar ineens kunnen aanslaan bij een groot publiek. En toch blijft de schoen wringen. Het lijkt ook zo op de Rolling Stones!

Wishful thinking

Komt Star Star ermee weg? Ik twijfel. Van dit soort bands word ik normaal gesproken niet heel erg vrolijk. Ik weet dat rock & roll het vaak niet moet hebben van het predikaat ‘vernieuwend’, maar Star Star laat wel héél erg duidelijk merken waar ze de mosterd vandaan haalt. Je kunt je terecht afvragen of dit storend is. Door de platenmaatschappij wordt de vergelijking gemaakt met bands als Jet, Reef en The Darkness. Ik vind het vergezocht. Ontstijgt Star Star daarmee de Nederlandse middenmoot? Qua originaliteit helaas niet. Maar het valt niet te ontkennen dat we hier te maken hebben met goede songschrijvers en muzikanten.

In mei en juni tourt Star Star door Engeland en van de zomer zullen ze zijn te vinden op verschillende Nederlandse festivals. Ga het zien en oordeel zelf!