De drijvende kracht achter Six Feet Under is Alan Ball. Als schrijver van het script van de enorm succesvolle film American Beauty kwam Ball opeens in de schijnwerpers te staan. Hierdoor verwierf hij meer vrijheid en kon hij zijn eigen ideeën beter uitwerken. Het nog wat slap uitgewerkte American Beauty kon daardoor een stuk sterker vervolg krijgen in de zwartkomische serie Six Feet Under.
Personages
~
draait voornamelijk om het wel en wee van de familie Fisher en hun uitvaartonderneming. Vader Fisher heeft in de eerste aflevering reeds het loodje gelegd, maar duikt nog regelmatig op als gesprekspartner van met name zoon Nate. Ruth Fisher, wellicht het meest interessante personage, is een moederfiguur die het goed bedoelt, maar iedereen op de zenuwen werkt. Nate Fisher is de mild ironische oudste zoon die problemen heeft met verantwoordelijkheid. David Fisher is de homofiele en soms ietwat stijve uitslover, wiens relatie met Keith door bergen en dalen gaat. Claire Fisher is een tiener op drift die probeert aan kunst te doen. Naast de Fishers spelen ook Brenda Chenowith (de vertwijfelde en voortdurend experimenterende verloofde van Nate), Lisa Kimmel (de latere, vaak nogal irritante vrouw van Nate) en Federico Diaz (de getalenteerde lijkendokter) een belangrijke rol. Stuk voor stuk zijn het interessante personages met een eigen verhaal en problematiek.
Ernstig verminkte lichaamsresten
~
De structuur van deze serie is even simpel als effectief. Elke aflevering begint met een sterfgeval dat in het merendeel van de gevallen door de Fishers moet worden opgelapt. In de eerste twee seizoenen gaat de serie diep in op alle aspecten van de uitvaartbusiness, en komen we alles te weten over het dode menselijke lichaam en hoe hier door begrafenisondernemers mee omgesprongen wordt. We zien hoe ernstig verminkte lichaamsresten weer tot een normaal lichaam omgevormd worden, we komen te weten dat mannelijke lijken nog steeds erecties krijgen en we leren alles over lijkkisten en begrafenisrituelen (de prachtige reclamefilmpjes met uitvaartproducten zijn ronduit briljant). Dit alles wordt tot in detail neergezet, zonder dat er overmatig veel aandacht aan wordt besteed. Het wordt veeleer als een vanzelfsprekendheid gepresenteerd, waardoor wordt voorkomen dat dit tot de verbeelding sprekende materiaal omslaat in zielloze flauwiteiten. Hoewel er soms macabere toestanden plaatsvinden (zo worden de borsten van een net overleden pornoster gevuld met kattenvoer), is er vrijwel nooit sprake van smakeloos effectbejag en weten de makers precies de juiste toon te treffen.
~
In het derde seizoen komt de begrafenisonderneming meer op de achtergrond te staan en wordt er vooral ingezoomd op de vele relatieproblemen. Er is daarbij vooral veel aandacht voor de moeizame relatie tussen Nate en Lisa, die samen verwoede poging doen hun dochtertje op te voeden. Hun problemen worden als het ware door de verdwijning van Lisa ‘opgelost’. In het recent in Nederland op dvd verschenen vierde seizoen wordt het lichaam van Lisa gevonden. Het seizoen begint met het gesteggel over haar schamele resten. Nate en Brenda krijgen weer contact, Claire raakt tijdelijk in de ban van een lesbische vriendin en Ruths nieuwe echtgenoot wordt paranoïde. Er zitten enkele zeer sterke afleveringen in dit seizoen (vooral aflevering 5, waarin David gekidnapt wordt door een lifter, is bijzonder overtuigend), maar opnieuw geldt dat niet elke aflevering het niveau van de eerste twee seizoenen haalt.
Uitvergroting
Six Feet Under kent veel pluspunten. De serie is uitzonderlijk mooi vormgegeven, kent legio interessante personages die bovendien door uitstekende acteurs worden vertolkt, en weet enkele fundamentele vragen aan de orde te stellen en hopelijk ook bespreekbaar te maken. Desondanks bevat de serie ook wel enkele minpunten. Het grootste bezwaar dat tegen Six Feet Under gemaakt kan worden, is dat de makers soms geen maat weten te houden. Elke aflevering is een uitvergroting van de werkelijkheid en er is sprake van een voortdurende crisis. Op zich is dit begrijpelijk aangezien het alledaagse leven weinig interessante televisie oplevert, maar de dramatiek wordt nu soms wel heel erg opgeklopt. Het ietwat ongeloofwaardige einde van het vierde seizoen (dat ik hier nog niet zal verklappen) is daar een uitstekend voorbeeld van.
Reading Six Feet Under
~
Lange tijd werd televisie slechts gezien als vermaak zonder inhoud. De laatste tijd is deze houding aan het veranderen. Dit komt deels doordat de kwaliteit van sommige tv-series steeds verder stijgt en deels doordat mediastudies steeds meer in de mode komen. Ook
Six Feet Under heeft zich in deze belangstelling mogen verheugen. Zo verscheen bij de Amerikaanse uitgeverij I.B. Tauris onlangs
Reading Six Feet Under: Tv to die for. Dit boek bevat zestien ietwat academische en hoogdravende essays, waarin de verschillende aspecten van
Six Feet Under uitgebreid belicht worden. Het eerste en meest interessante deel gaat over de manier waarop er met de dood wordt omgegaan.
Six Feet Under wordt daarbij geïnterpreteerd in het licht van het magisch-realisme, waarna ook het komische, het fantastische en het groteske aan bod komen. Bovendien wordt de serie binnen de traditie van de American Gothic geplaatst. Het tweede deel bouwt hier op voort. In de twee andere delen komen typische mode-onderwerpen als gender naar voren en daarbij is er nogal eens sprake van modieus gewauwel en
stating the obvious. Wie geïnteresseerd is in de kwesties die
Six Feet Under aan de orde stelt, zal uit deze essaybundel echter zeker inspiratie kunnen putten.
Al in 2003 verscheen Six Feet Under: Better Living through Death. Dit plaatjesboek geeft interessante achtergrondinformatie bij de eerste drie seizoenen van de serie. Zo komen we veel meer te weten over de relatie tussen Ruth en Nathaniel Fisher. We krijgen brieven te zien die ze elkaar vlak na hun trouwen geschreven hebben toen Nathaniel in Vietnam diende en Ruth voor hun eerste baby zorgde. Ook staat er een hoofdstuk in uit het kinderboek Nathaniel and Isabel, dat zo’n grote impact heeft gehad op de levens van Brenda en haar broer Billy. Verder staat het vol nieuwsbrieven, krantenartikelen, brieven, foto’s, kerstkaarten, psychologische rapporten, chatsessies, et cetera. Al met al vormt het boek een erg aardige, maar niet onmisbare achtergrond bij de serie. Voor nog meer informatie kun je ten slotte terecht bij het recentelijk verschenen Six Feet Under: The Anthology, samengesteld door Alan Ball.
De boeken:
Kim Akass & Janet McCabe (red.) • Reading Six Feet Under: Tv to die for • Uitgever: I.B. Tauris • Prijs: $ 14,95 (gebonden, in plastic hoes) • 250 bladzijden • ISBN: 1-85043-809-9
Alan Ball & Alan Poul (red.) • Six Feet Under: Better Living through Death • Uitgever:: Channel 4 Books • Prijs: £16.99 (paperback) • 208 bladzijden • ISBN: 0-7522-1525-6
Alan Ball • Six Feet Under: The Anthology • Uitgever: Sensei publications • prijs: $ 12,99(paperback) • 192 bladzijden • ISBN: 0-9755-7465-5
De dvd:
Six Feet Under: seizoen 4 • Regisseurs: diverse • 2005 • 650 minuten • Warner
Promotiepakket
Toen Australiërs James Wan (regisseur) en Leigh Whannell (schrijver/acteur) net na hun afstuderen aan de filmacademie in Melbourne begonnen met het bedenken en schrijven van de horrorslasher Saw, hadden ze waarschijnlijk nooit gedacht dat hun filmpje binnen twee jaar zou uitgroeien tot een van de publiekslievelingen van 2004. Eind oktober draait Saw II in het buitenland, wij moeten het voorlopig nog even doen met de dubbele dvd-versie van de eerste Saw.
Adam (Leigh Whannell) en dr. Lawrence Gordon (Cary Elwes) worden wakker met hun enkels vastgeketend, elk aan een kant van een gore badkamer. In het midden van de ruimte ligt een lijk met in de ene hand een pistool en in de andere hand een bandrecordertje. De mannen kunnen zich niets herinneren, maar komen er al snel achter dat ze in handen zijn gevallen van de gestoorde moordenaar Jigsaw. Deze psychopaat zet zijn slachtoffers voor wel heel benarde keuzes. De zaag die in de badkamer ligt is dan ook niet bedoeld om de kettingen mee door te zagen…
Publiekslieveling
~
Niets echt special
Waarom deze dvd uitgave echter wordt gepresenteerd als een special edition is niet helemaal duidelijk. Buiten het steelbook-hoesje is er helemaal niets echt ‘special’ aan de dvd. Het handjevol extra’s had net zo goed op één disc kunnen staan. Om te beginnen is er de zogenaamde Behind the Scenes. Dit item bestaat uit een kortdurende verzameling beelden van achter de schermen, waarbij af en toe een anoniem lid van de crew verschijnt om wat uitleg te geven over een rekwisiet. Vervolgens zijn er de Film clips, lees: een handjevol clips rechtstreeks uit de film, die dan ook niets toevoegen.
Enthousiast
~
Overblijfselen
In een serie steelbook-uitgaven, waaronder ook Underworld en White Noise, is nu dus ook Saw als special edition verschenen. Helaas is de dvd helemaal niet ‘special’ te noemen. Interessante extra’s, zoals verwijderde scènes of audiocommentaar, ontbreken zoals gezegd. Wat overblijft zijn wat overblijfselen uit een promotiepakket. Net als bij White Noise lijken ook deze extra’s helemaal nergens op. Jammer, want de jonge filmmakers Wan en Whannell lijken genoeg enthousiasme voor de film te koesteren om deze special edition dvd wat op te kunnen poetsen. Misschien waren ze te druk bezig met hun volgende projecten nu Hollywood aan hun voeten ligt. Wan is bezig met de regie van een volgende thriller, Whannell schreef Saw II.
Saw (Special Edition)
Regie: James WanJaar: 2024
Distributeur: Dutch Film Works
Misschien ook iets voor u
Vreselijke Amerikanen
“Los Angeles is de enige stad waar niemand elkaar meer per ongeluk aanraakt op straat.” Met die stelling opent Crash, terwijl het scherm nog zwart is. “Ik denk dat we die aanraking zo missen, dat we met elkaar botsen, gewoon om iets te voelen”, stelt politieman Graham Waters (Don Cheadle). Letterlijk en figuurlijk: aan botsingen geen gebrek in Crash.
~
Nare trekjes
Het verschil met andere vertegenwoordigers van het genre is dat Haggis zijn politieke boodschap ruimhartig over de film smeert. Het beeld dat hij schetst van de Amerikaanse samenleving is weinig vrolijk. Amerikanen zijn – zonder uitzondering – vreselijke mensen, gedreven door angst, xenofobie, racisme en achterdocht. Als de film nog geen drie minuten bezig is, zijn de grote thema’s binnen de Amerikaanse politiek aangesneden: het illegalenprobleem, de discriminatie en de angst voor iedereen met een Arabisch uiterlijk.
Hoe zwaar en kort door de bocht dit ook mag klinken: Haggis gaat nét niet over het randje met zijn thematiek. Hij stelt het beeld telkens subtiel en realistisch bij: wie een klootzak lijkt, wordt iets sympathieker, maar nooit een held. En de vriendelijke mensen blijken behoorlijk nare trekjes te hebben. De jonge, Afroamerikaanse jongen (rapper Ludacris) die klaagt over discriminatie, bevestigt later zelf de vooroordelen. De Perzische, oudere man (Shoun Toub) die door zijn uiterlijk geen geweer kan kopen (“Osama!”), blijkt later even onbeschoft te zijn als de winkelbediende. Zo dwingt Haggis je om voortdurend (voor)oordelen bij te stellen.
Geen ontsnapping
~
Dat realistische wordt versterkt door het camerawerk, dat vaak dicht op de huid zit. De nacht in L.A. voelt beklemmend en dreigend, precies zoals de personages het ook ervaren. Dit alles maakt van Crash een ervaring waaraan je bijna niet kunt ontsnappen. En uiteindelijk een verhaal waarin meer liefde voor mensen zit dan op het eerste gezicht lijkt.
Crash
Regie: Paul HaggisJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Geschiedenis is geschreven
Vitrage is ietwat stiekem een paar centimeters voor het raam weggeschoven. Een jongeman zit in de achtertuin. Linkshandige akoestische gitaar in de hand. Het hoofd schuin, hij lijkt te zingen. Moeders was wappert in de wind. Deze sobere zwartwit-foto van een jonge Paul McCartney siert zijn onlangs uitgekomen, twintigste solo-album. En na het veelvuldig beluisteren ervan, snappen we wat de foto wil zeggen: hier wordt geschiedenis geschreven.
Met Chaos and Creation in the Backyard bewijst de 63–jarige Sir Paul dat hij absoluut in de race is voor de titel ‘één van ’s werelds grootste songschrijvers ooit’. Sterker, het daadwerkelijk winnen ervan komt na beluisteren van dit album verradelijk dichtbij. Diversiteit is het kernwoord bij dit album. McCartney laat dit (weliswaar mét de verrassende hulp van co-producer Nigel Godrich) meer dan ooit zien. Superlatieven (sorry alvast) als ‘muzikale alleskunner’, of ‘briljant componist’ liggen mij meer dan eens op de lippen.
Grenzen verkennen
~
Abbey Road
De nummers zijn stuk voor stuk schitterend. Neem A Certain Softness. Het mag als één van de verrassingen van het album beschouwd worden. Een schitterende zangpartij gecombineerd met een welhaast Cubaans arrangement. Een ander hoogtepunt is Promise to You Girl. Meerdere tempo’s, meerdere ritmes, meerdere nummers eigenlijk, volgen elkaar zeer vloeiend op. Een beetje zoals op de B-zijde van dat schitterende Beatle-album Abbey Road ook het geval is.
Anyway is met recht een heerlijk slotakkoord. Wat begint als intiem pianoliedje (uiteraard over de liefde), ontaardt via ruwe rocksong in een Radiohead-achtige compositie. Maar toch klinkt ’t noot voor noot als McCartney. En dat is knap. Dit is een zeer verrassend album geworden. Chaos and Creation in the Backyard? Inderdaad, er is geschiedenis geschreven.
Paul McCartney
Album: Chaos and Creation in the BackyardMisschien ook iets voor u
Zelfmoordenaars met een menselijk gezicht
Said en Khaled zijn twee gewone jongens uit Nablus. Ze werken in een garage. Hangen wat rond, vervelen zich, drinken thee. De een flirt wat met een meisje. Ze mopperen over roadblocks. En 24 uur later hebben ze een explosievengordel om en gaan ze een bus opblazen in Tel Aviv.
Waarom doen deze jongens dit? Wie op deze vraag een eenduidig antwoord verlangt, zit verkeerd. Regisseur en schrijver Hany Abu-Assad wil met Paradise Now vooral discussie uitlokken. Hij laat alleen de laatste 24 uur voor de aanslag zien. Redenen worden licht aangestipt; de beslissing is al lang daarvoor genomen. “Jullie zijn uitverkoren”, meldt een Hamas-lid slechts. “En jullie kunnen met zijn tweeën, zoals jullie wilden.” Vanaf dat moment lijkt het alsof de jongens de regie over het gebeuren volledig kwijt zijn. Ze ondergaan de rituele handelingen vooraf – die overigens prachtig verfilmd zijn. Bij het oefenen van het ontstekingsmechanisme, doet een van hen een shootout na, alsof hij in een western speelt. Gewone kwajongens, beland in een gevaarlijk avontuur. Geen religieuze fanatici.
Normale mensen
~
Platgetreden paden
De onderdrukking van de Palestijnen is in Paradise Now een gegeven: de roadblocks zie je zelden, maar je weet dat ze er zijn. Over de oplossing van het probleem gaan de de hoofdrolspelers regelmatig met elkaar in discussie. Is geweld de enige manier van verzet, of moet je op vreedzame wijze de maatschappij proberen te veranderen? Die discussies veranderen steeds vaker in een lesje Palestijnse-kwestie-voor-beginners, vaak doorspekt met oneliners als “liever dood in de hemel dan leven in een hel”. Voor mensen die regelmatig het nieuws zien, zijn het platgetreden paden. In een standaard nieuwsreportage over de Palestijnen in de bezette gebieden zie je die tegenstelling genoeg.
Provocatie
~
Paradise Now
Regie: Hany Abu-AssadJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Tijdschriften over literatuur
/ 0 Reactiesdoor: Jurgen Tiekstra0 SterrenDe komende maanden kun je bij 8WEEKLY een serie artikelen verwachten waarin een dwarsdoorsnede wordt gegeven van het aanbod aan Nederlandstalige tijdschriften over literatuur. Vandaag nummer drie: Tzum.
Het literaire kwartaaltijdschrift Tzum is het kindje van Coen Peppelenbos: schrijver van de romans Tavenier en Harde actie, literatuurcriticus van de Leeuwarder Courant en docent aan de lerarenopleiding Nederlands in Leeuwarden. Peppelenbos is daarnaast echter ook, onder meer in de persoon van gastlezer op leeskringavondjes, promotor van de werken van Arthur Japin en Tommy Wieringa.
Japin
Peppelenbos is in die mate een bewonderaar van Japin dat diens schrijfwerk het kloppende hart vormt van elke afzonderlijke uitgave van zijn tijdschrift. Maar liefst negen pagina’s lang krijgt de auteur van het komende boekenweekgeschenk elke drie maanden weer carte blanche. Pagina’s die gevuld worden met een soort van dagboekaantekeningen: Japin op Java, Japin in London tijdens de recente terroristische aanslagen, Japin in een Samburo-dorp in Noord-Kenia.
~
~
Tzum-prijs
Jammer blijft het daarentegen dat het tijdschrift ooit het idee kreeg een eigen prijs in het leven te roepen. De beste zin in verhalend proza van het afgelopen jaar is volgens Tzum één uit Ilja Leonard Pfeiffers Het grote baggerboek:
Pfeiffer ontvangt welgeteld 35 euro, één voor elk woord. Even weinig indrukwekkend als de winnende volzin is de prijs zelf. Waarom zou een tijdschrift dat een reclamebord voor literatuur wil zijn, oppervlakkigheid in de literaire wereld stimuleren? Het geeft de indruk van een geforceerde kreet om aandacht.
Tzum heeft moeite, als de laatste drie verschenen exemplaren als leidraad gebruikt mogen worden, werkelijk opvallende schrijvers aan te trekken en staat zo te vaak vol met huis-tuin-en-keuken-proza. De fantastieloze vormgeving van het blad werkt deze alledaagsheid daarbij in de hand. Het blijft wachten op auteurs die je echt naar de strot vliegen.
Tzum
– Losse nummers: € 6,50
– ISSN 1388-1442
– Uitgeverij Kleine Uil
Tzum verschijnt 4x per jaar.
Zie ook in deze reeks: 1. Het Trage Vuur, 2. Passionate Magazine, 4. De Revisor, 5. Armada, 6. Bunker Hill, 7. Raster, 8. De Gids, 9. Hollands maandblad, 10. Hard gras, 11. Parmentier, 12. Deus ex Machina, 13. Het liegend konijn, 14. Lava en 15. Yang.
Misschien ook iets voor u
Uren met Jorge Volpi
Het einde van de waanzin is een boek vol filosofie, politiek, psychologische complexiteiten en monologen die alleen nog de voetnoten missen om op passages uit een proefschrift te lijken. Maar het is helaas geen leesbare roman.
Jorge Volpi (Mexico-stad, 1968) is een van de schrijvers die zichzelf rond 1996 tot de Crack-groep benoemden, een club van jonge (nou ja, jongere) Mexicaanse schrijvers die zich afzetten tegen illustere voorgangers als Mario Vargas Llosa, Gabriel Márquez en Carlos Fuentes (die zichzelf de Boom-groep noemden, vandaar). Andere leden van de groep zijn Eloy Urroz, Pedro Ange Palou, Ignacio Padilla, Vicente Herrasti en Ricardo Chávez Castañeda. De leden van de groep keren zich tegen ‘gemakkelijke’ Zuid-Amerikaanse literatuur van het kaliber Isabel Allende en Laura Esquivel en tegen het in Zuid-Amerika wijdverbreide magisch-realistische genre. Maar ook het ‘Amerikaanse neo-realisme’ wordt verworpen: geen sociale drama’s, maar boeken die intellectueel verantwoord zijn, overpeinzingen ‘over de geschiedenis van het denken’.
Concreet leidt dat tot romans die inderdaad verre van licht, maar complex en veelomvattend zijn en van de lezer minstens een basiskennis van de belangrijkste 20ste eeuwse denkers en hun werk eisen, en meestal nog wel meer. Volpi, die het graag groots aanpakt, probeert in zijn oeuvre tot nu toe zo’n beetje alle grote utopieën van de vorige eeuw onder de loep te nemen. Hij deed dat eerder in onder andere De zoektocht naar Klingsor (2001), een spionageroman die speelt tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Vermoeiende verwikkelingen
~
Tussen de vermoeiende verwikkelingen door bestaat het boek namelijk voor het merendeel uit inderdaad intellectueel verantwoorde, maar meer dan oersaaie dialogen over zo’n beetje ieder filosofisch, sociologisch, psychologisch of politiek onderwerp dat er maar te verzinnen valt. De plot van Het einde van de waanzin doet er eigenlijk niet zoveel toe, maar wordt hier samengevat om de grote onverschilligheid van de auteur voor de waarschijnlijkheid van zijn verhaal te laten blijken. Voeg daarbij nog de uitzaagpersonages als de onbegrijpelijk aantrekkelijke Claire, de karikaturale optredens der grote denkers (die als evenzovele blokken voor Claire vallen) en Volpi’s irritant bombastische stijl (op de flaptekst heet die ‘virtuoos en hilarisch’) en we hebben alle componenten voor een boek dat misschien geschikt is om zichtbaar in de kast te zetten ter imponering van erudiete vrienden, maar zeker niet om te lezen. Volpi weet er echt wel alles van, maar in het schrijven van een leesbare ideeënroman – toegegeven, een erg moeilijk genre – is hij allerminst geslaagd.
Prijs: 29,90 (ingenaaid)
Bladzijden: 410
ISBN: 9023417860
Link: Fantastic Fiction, Jorge Volpi
Misschien ook iets voor u
Rolstoelroadmovie
De Belgische cinema doet het beter dan de Nederlandse. Als je kijkt naar de hoeveelheid uitgebrachte films, de kwaliteit daarvan en de internationale prijzen die deze binnenslepen, blijven we mijlenver achter bij onze zuiderburen. Denk maar eens aan Any Way the Wind Blows, aan de films van de gebroeders Dardenne of aan Les Convoyeurs Attendent: zulke mooie films worden er in Nederland weinig gemaakt. Een ander goed voorbeeld hiervan is Aaltra, een aparte komedie van de regisseurs Benoit Delépine en Gustave Kervern.
Een burenruzie loopt behoorlijk uit de hand en de twee knorrige mannen krijgen een tractorongeval. Wanneer ze samen op een ziekenhuiskamer liggen, verliezen de heren langzamerhand hun vijandigheid tegenover elkaar, en tegen de tijd dat ze (beiden in een rolstoel) het ziekenhuis verlaten, zou je van ‘vriendschap’ kunnen spreken. Haast zonder een woord met elkaar te wisselen, gaan ze samen liften en bezoeken ze onder andere motorraces. Wanneer blijkt dat de tractor die het ongeval veroorzaakte niet deugde, ondernemen de twee in hun rolstoelen een bizarre tocht: van Wallonië naar Aaltra, Finland waar de tractorfabriek staat.
Fantastische timing
~
Zwart-wit
Delépine en Kervern spelen zelf de twee hoofdrollen. Ze doen dit op een opvallend ingetogen wijze. Het grootste deel van de film zitten de twee heren rustig in hun rolstoel en er wordt bijna niet gesproken. Hierop wordt slechts één keer een uitzondering gemaakt, bij de woedeuitbarsting, maar voor de rest is Aaltra een oase aan rust en tijd. Dit komt mede doordat de film in prachtig zwart-wit geschoten is en een rustige statische cameravoering kent. Voor de cinefielen biedt Aaltra leuke opvallende inside-jokes. Zo zit er een korte maar prachtige scène in de film waarin een motorrit op eenzelfde wijze met jump-cuts wordt gefilmd als de autorit in Godards klassieker À Bout de Souffle. Daarnaast zie je veel leuke cameo’s van een handvol bekende Belgen en zelfs een beroemde Fin.
Flauw
Dat Delépine en Kervern ook een absurdistische, flauwe vorm van humor aanhangen, is goed te zien in een handvol korte filmpjes die als extra op de dvd te vinden zijn. Het zijn geënsceneerde, kluchtige filmpjes die een vervelend hoog Urbanus-gehalte vertonen. Filmpjes over de directeur van Toys ‘R’ Us die de kerstman zijn bestelling komt doorgeven, een man die een auto steelt waarvan de eigenaar hem rennend met 120 kilometer per uur blijft achtervolgen… Beetje flauw. Het audiocommentaar is daarentegen wel leuk om te horen en ook de deleted scènes zijn erg grappig. De film werd door verschillende Belgische media omschreven als grappigste Belgische film allertijden. Misschien is dat een beetje veel van het goede, maar Aaltra bewijst maar weer eens dat de Belgen betere films maken dan wij.
Aaltra
Regie: Benoit Delépine & Gustave KervernJaar: 2024
Distributeur: Video/Film Express
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
Rinse Appelstroop
Nine Black Alps is een jonge band uit Groot-Brittanië die geheel tegen de stroom in geen hip klinkende neo-britpop maakt zoals de Kaiser Chiefs en Art Brut, maar juist is gekomen met een tegen de Grunge aanleunend debuutalbum vol punkrock. Opmerkelijk genoeg klinkt die plaat niet gedateerd, maar juist heel lekker.
~
Punkpop
Na de sterke opener volgen lekkere up-tempo nummers die allemaal flink aanstekelijk zijn. De punkrock van Cosmopolitan doet even denken aan de vroegste nummers van de Manic Street Preachers. Not Everyone heeft juist weer die heel sterke Nirvana-invloed, met snerpende en gierende gitaren die Nirvana zelf bij Sonic Youth weghaalde. De nummers hierna zijn een stuk lichter dan de eerste drie nummers. Het gitaargeluid is minder agressief, de refreinen zijn poppier en opeens blijkt Sam Forrest ook echt te kunnen zingen. Unsatisfied doet daardoor sterk denken aan Ash en Headlights aan Weezer. Na de ballad Behind Your Eyes gaat het weer van-dik-hout-zaagt-men-planken. Iets meer op de punktoer (denk aan The Offspring), maar iets minder catchy dan de eerdere nummers. Just Friends valt op omdat het sterk lijkt op de oudste nummers van Blur, maar dat komt vooral door de zanglijn.
Herfststorm
Het Britse blijft, ondanks de Amerikaans aandoende zware gitaren, stem van de zanger en melodieën, sterk aanwezig bij Nine Black Alps. Dat is ook wat er voor zorgt dat Everything Is eigenlijk geen minuut verveelt. De nummers hebben wel veel en duidelijke verwijzingen naar andere bands, maar storend is dat niet. De melodische punkpop van de band is juist verfrissend omdat het niet zo vreselijk blij is. Als je er broodbeleg bij zou moeten bedenken: rinse appelstroop. Je gaat geheid vrolijk op de fiets door de herfststorm met dit op je oren en dat op je boterham.
Nine Black Alps
Album: Everything IsMisschien ook iets voor u
TV to die for
Voor interessante televisie moet je tegenwoordig bij HBO zijn. In 1999 begon deze Amerikaanse productiemaatschappij met The Sopranos, een serie die qua onderwerp niet erg origineel was, maar uitmuntend werd uitgewerkt. Niet lang daarna volgde Six Feet Under, een originele, eigenzinnige en ietwat groteske serie die zich afspeelt rondom Fisher & Sons Funeral Home. Hoewel deze serie soms gevaarlijk dicht op het randje van de kitsch balanceert, zijn er weinig andere series die zo gedurfd uitgesproken gevoelige thema’s durven aan te snijden, zonder daarbij hun scherpte te verliezen.
De drijvende kracht achter Six Feet Under is Alan Ball. Als schrijver van het script van de enorm succesvolle film American Beauty kwam Ball opeens in de schijnwerpers te staan. Hierdoor verwierf hij meer vrijheid en kon hij zijn eigen ideeën beter uitwerken. Het nog wat slap uitgewerkte American Beauty kon daardoor een stuk sterker vervolg krijgen in de zwartkomische serie Six Feet Under.
Personages
~
Ernstig verminkte lichaamsresten
~
~
Uitvergroting
Six Feet Under kent veel pluspunten. De serie is uitzonderlijk mooi vormgegeven, kent legio interessante personages die bovendien door uitstekende acteurs worden vertolkt, en weet enkele fundamentele vragen aan de orde te stellen en hopelijk ook bespreekbaar te maken. Desondanks bevat de serie ook wel enkele minpunten. Het grootste bezwaar dat tegen Six Feet Under gemaakt kan worden, is dat de makers soms geen maat weten te houden. Elke aflevering is een uitvergroting van de werkelijkheid en er is sprake van een voortdurende crisis. Op zich is dit begrijpelijk aangezien het alledaagse leven weinig interessante televisie oplevert, maar de dramatiek wordt nu soms wel heel erg opgeklopt. Het ietwat ongeloofwaardige einde van het vierde seizoen (dat ik hier nog niet zal verklappen) is daar een uitstekend voorbeeld van.
Reading Six Feet Under
~
Al in 2003 verscheen Six Feet Under: Better Living through Death. Dit plaatjesboek geeft interessante achtergrondinformatie bij de eerste drie seizoenen van de serie. Zo komen we veel meer te weten over de relatie tussen Ruth en Nathaniel Fisher. We krijgen brieven te zien die ze elkaar vlak na hun trouwen geschreven hebben toen Nathaniel in Vietnam diende en Ruth voor hun eerste baby zorgde. Ook staat er een hoofdstuk in uit het kinderboek Nathaniel and Isabel, dat zo’n grote impact heeft gehad op de levens van Brenda en haar broer Billy. Verder staat het vol nieuwsbrieven, krantenartikelen, brieven, foto’s, kerstkaarten, psychologische rapporten, chatsessies, et cetera. Al met al vormt het boek een erg aardige, maar niet onmisbare achtergrond bij de serie. Voor nog meer informatie kun je ten slotte terecht bij het recentelijk verschenen Six Feet Under: The Anthology, samengesteld door Alan Ball.
De boeken:
Kim Akass & Janet McCabe (red.) • Reading Six Feet Under: Tv to die for • Uitgever: I.B. Tauris • Prijs: $ 14,95 (gebonden, in plastic hoes) • 250 bladzijden • ISBN: 1-85043-809-9
Alan Ball & Alan Poul (red.) • Six Feet Under: Better Living through Death • Uitgever:: Channel 4 Books • Prijs: £16.99 (paperback) • 208 bladzijden • ISBN: 0-7522-1525-6
Alan Ball • Six Feet Under: The Anthology • Uitgever: Sensei publications • prijs: $ 12,99(paperback) • 192 bladzijden • ISBN: 0-9755-7465-5
De dvd:
Six Feet Under: seizoen 4 • Regisseurs: diverse • 2005 • 650 minuten • Warner
Inside story
Tot nog toe had ik nog nooit een boek van de striptekenaar Joe Sacco gelezen. Reden daarvoor was dat zijn tekenstijl mij op het eerste gezicht niet aanstond en dat de thematiek me te zwaar leek. Het eerder in het Engels verschenen boek Onder Palestijnen had ondanks dat het meerdere prestigieuze stripprijzen heeft gekregen, dus nooit een plaatsje in mijn boekenkast veroverd als ik het niet te recenseren had gekregen. Na het eerste hoofdstuk bleek al hoe ontzettend mis ik het had. Onder Palestijnen is waanzinnig goed en Sacco is een begenadigd beeldend verteller.
~
Weer een kopje thee
~
Kracht van woord en beeld
Onder Palestijnen is een meesterwerk van journalistieke literatuur. Juist dankzij het medium strip is de problematiek van de Palestijnen zowel in woord als in beeld sterk neergezet. De gevoelens van de geïnterviewden worden in de tekeningen expressief neergezet, waardoor directe inleving mogelijk is. Sacco toont aan een krachtig medium meester te zijn, dat meer mogelijkheden kent dan slechts amuseren. Dat lukt zonder saai te worden, wat journalistieke literatuur nogal eens overkomt, of zonder slechts een kant van de zaak te tonen, zoals in fotografie en televisie soms gebeurt. Het is deze diepgang die er voor zorgt dat dit boek een ereplaats in mijn bibliotheek krijgt – en eigenlijk verdient in die van iedere lezer.
Prijs: 25,00 (gekartoneerd)
Bladzijden: 286
ISBN: 90-77766-04-9
Misschien ook iets voor u