Rare spagaat
“Based on a true rumor“, verschijnt als aanprijzing wanneer Rumor has it… begint. Deze ondertitel maakt meteen duidelijk dat we niet met een serieuze film te maken hebben. Hierna volgt een onzinnig, maar niettemin vermakelijk stuk over het ontstaan van The Graduate, het boek waar later de beroemde film over gemaakt is (met Dustin Hoffman in de hoofdrol).
~
Oma, moeder én dochter
~
Spagaat
Aan de begintitels was al te merken dat we deze film met een korrel zout moeten nemen. Dat is echter moeilijk als de acteurs elke vorm van ironie in hun spel missen. Zo vormt een film als deze een hele lange zit en ontstaat irritatie: de prachtige, continu glazige ogen van Jennifer Aniston worden aan het einde van de film vervelend; Shirley MacLaine probeert in de spaarzame momenten dat ze in beeld is wanhopig alle aandacht naar zich toe te trekken; en Kevin Costner, die normaal gesproken de vrouwen doet smelten met zijn vriendelijke hondenogen, ziet er vooral dom uit. Enige lichtpuntjes zijn Richard Jenkins als Kevin Costners concurrerende biologische vader en Mark Ruffalo als Jeff. Zij weten tenminste enige ironie in hun karakters te leggen. Verder bezit de film slechts één geslaagde grap: wanneer Sarah op een feestje vraagt wie toch die man is met die George Hamilton-zonnebanktint, blijkt het George Hamilton zélf te zijn. Dit soort grappen hadden er meer in gemoeten als de filmmaker had gekozen voor een echte romantische komedie. Nu maakt de film een rare spagaat tussen drama en komedie. Het lijkt alsof Rob Reiner zijn romantische komedies niet meer wil of kan presenteren zonder er een boodschap aan vast te plakken (zie ook het mislukte The Story of Us uit 1999). En als ik een interessante boodschap uit deze film móet noemen, is het om geen sex te bedrijven in het toilet van een vliegtuig.
