De eerste dag van het festival wordt ingeluid met een parade vanaf de camping naar het festivalterrein. De Amsterdamse band My Baby start het festival met een kleurrijke en muzikale optocht om vervolgens de grootste tent te openen met een show. Voor de festivalgangers die DTRH anders willen beginnen is er vanaf de ochtend een yoga-les te volgen in Tramontana. Ook kunnen ze aansluiten bij stijldansen in Le Salon en vanaf half drie gaan  de voetjes van de vloer tijdens NL Hiphop & Beats Galore op de Wilde Haren x Desperados stage. Voor ieder wat wils dus.

De zon doet hard haar best, waardoor veel mensen besluiten te chillen in het gras aan de waterkant. Het fijne aan het festival is dat het terrein direct aan de recreatieplas van De Groene Heuvels ligt waardoor je lekker een frisse duik kunt nemen tijdens het festival. De hippe opblaasbare eenhoorns en flamingo’s zijn zonder twijfel hét item tijdens deze editie: overal in en buiten het water duiken ze op. Op de heuvel bij de Hotot kun je comfortabel zitten én muziek luisteren. Aan het begin van de avond staat daar het Engelse Bear’s Den, die de zonaanbidders langzaam maar zeker in de tent weet te lokken. De show is precies wat we gewend zijn van de heren: dansbare hitjes, akoestische parels en een dankbaar geluid. Sinds de laatste release Red Earth & Pouring Rain zijn de optredens van de band gelikter geworden. Hoewel nummers als ‘Emeralds’ en ‘Dew On The Vine’ foutloos gespeeld worden is het geheel hier en daar te veilig en soms zelfs wat saai. Jammer, want de band heeft een aantal hele mooie nummers in het repertoire zitten. Pas bij afsluiter ‘Agape’ lijken de mannen én het publiek wat losser te worden, maar helaas zit het er dan alweer op.

Tussen de optredens door is het voor velen nog even de laatste zonnestralen pakken met een hapje of drankje in de handen. Ook dit jaar heeft het festival weer allerlei foodtrucks op het terrein staan. De verrassing van vandaag is de Rotdog van Hanswurst uit Rotterdam: een calorieknaller waar je je vingers bij aflikt. Je krijgt er genoeg energie van om door te gaan naar de volgende show in de Hotot: Bonobo, de ideale act om het ‘relaxte’ gevoel nog even vast te houden. Bonobo heeft de opvallende zangeres Szjerdene meegenomen, een goede toevoeging aan de show, met name visueel gezien. Ze is met haar felgroene outfit een ware nimf in de dromerige visuals van landschappen en natuurverschijnselen. Toch moet Bonobo het wat muziek betreft het meer hebben van de instrumentale stukken: tracks als het eerste ‘Migration’ en de magische stukken in ‘Transits’ zijn de hoogtepunten van de set.

In de Teddy Widder laat Rag ‘n Bone Man zich van zijn beste kant horen. De opvallende rauwe vocals van de Britse singer-songwriter knallen tot ver buiten de tent. Rory Graham, zoals de zanger ook wel heet, ziet er misschien wel stoer uit maar weet menigeen te raken met zijn emotionele teksten. Opvallend is de uitvoering van hit ‘Skin’ die normaal vrij uitbundig is maar vanavond ingetogen gespeeld wordt op de piano. Erg mooi, maar misschien beter op z’n plek tijdens een clubtour met kleinere podia. Uiteraard wordt wereldhit ‘Human’ door het publiek uit volle borst meegezongen, wat Graham (nog steeds) versteld doet staan. Heel fijn om te zien!

De vrijdagavond staat naast de elektronische acts Weval, Trentemoller en Nathan Fake natuurlijk in het teken van headliner Moderat. Het kleinere zusje van Lowlands en haar gasten verwelkomen de mannen van Modeselektor en Apparat met alle liefde ter opwarming van de show op Lowlands later deze zomer. Vanaf de eerste track wordt het publiek letterlijk omvergeblazen: het geluid van de bassen staat zó onwijs hard dat je zelfs met oordoppen in last hebt van je oren. Gelukkig doet dat weinig af aan de kwaliteit van het optreden van de elektronische formatie. Het is duister, het prikkelt en de set zit vol verrassingen. Het ene moment droom je weg op de magische vocals van Apparat, terwijl je het andere moment niet stil kunt blijven staan op nummers zoals ‘A New Error’ en het opzwepende ‘Milk’. Wanneer het geluid de laatste paar songs is bijgesteld maakt het het dansende publiek niet meer uit: Moderat is de absolute winnaar van de eerste festivaldag.

De nacht is echter nog lang niet afgelopen. Sterker nog: Moderat heeft de vrijdagnacht niet beter kunnen inluiden. In het sfeervolle Bos staat de Bos Bios waar menigeen zit te griezelen bij de interessante anime van Spirited Away. Op het Vuige Veld zorgen dj’s Brutus & Friend voor een dansbare nacht en in Le Salon kun je terecht voor Fiesta Macumba. Om dan nog maar niet te spreken over de vele kampvuren, gezellige wijnbars en onontdekte plekjes op het festival.

Wat vannacht en eigenlijk al de hele dag opvalt is het feit dat het een stuk drukker is op DTRH dan de jaren ervoor. De organisatie heeft dit jaar ervoor gekozen om het terrein groter te maken, waardoor er plek is voor meer mensen. Toch voelt het niet ruimtelijker, juist omdat er ook meer aanwezigen op het terrein zijn. Het sterke ingrediënt van dit festival was eerdere jaren juist het rustige, het kleine en het intieme, alsof je het idee hebt dat je echt een weekend ‘down the rabbit hole’ en dus in een andere geheime wereld bent. Hopelijk vinden we dat magische aspect dit weekend nog ergens anders terug.

Minus the Bear is opgericht in Seattle, Washington. De mannen hebben sinds 2001 al twaalf platen op hun naam staan. De band is echter vrij onbekend in Nederland, wat de maar halfgevulde zaal verklaarde. Ook van bijvoorbeeld 3fm krijgen ze amper aandacht. Erg zonde, want zo kunnen vanavond maar heel weinig mensen genieten van het indrukwekkende optreden.

Boeiend voorprogramma

Helaas eerst een optreden dat minder waardering krijgt: het Amerikaanse Joan of Arc is met hun duistere nummers slecht te volgen. Uitgebreide uptempo instrumentale stukken wisselen zich af met minutenlange stilte waar alleen de zanger te horen is met zijn looppedaal. Wanneer er een harde piep klinkt, lijkt dit eerst een technisch mankement. Maar wanneer dit elke paar maten terugkomt blijkt het bij het nummer te horen. De muziek is moeilijk toegankelijk en er lijkt geen rode draad in het optreden te zitten. Hoe dan ook weet de band het publiek te intrigeren.

Fashionably late, om tien over 9, komt Minus the Bear het podium op. Het optreden wordt meteen sterk geopend met de ‘Last Kiss’, de tweede single van het nieuwe album VOIDS. Opvallend is de opstelling op het podium, waarbij de leadzanger/gitarist niet zoals gebruikelijk in het midden staat, maar helemaal rechts. Het staat gezellig vol met de vijf grote gasten.

Kloppend plaatje

Minus the Bear is geen band die op het podium staat om zieltjes te winnen. De mannen doen gewoon waar ze goed in zijn, en dat is muziek maken. Geen verzoeken om mee te klappen of te zingen, en er wordt geen tijd verspild aan lange praatjes tussen de nummers door. Maar het publiek is er alsnog helemaal bij, en er wordt gedanst en geheadbangd.

Dat de mannen al wat ouder zijn, en voorzien zijn van wat overmatige lichaamsbeharing en extra kilo’s, misstaat ze zeker niet. De band straalt hierdoor een soort rust uit, wat het erg prettig maakt om naar te kijken. Ook de stem van de zanger ligt erg fijn in het gehoor. Al met al klopt het hele plaatje. Daarnaast weten de bandleden precies wat ze aan elkaar hebben. De overgangen tussen de nummers gaan naadloos en het is te zien dat hier jaren aan ervaring op het podium staat.

De nummers worden gedragen door de strakke ritmesectie. Hierdoor krijgen de gitaristen alle kans om te soleren. In andere liedjes ligt de nadruk weer op de synthesizer. Afwisseling in tempo en sfeer van de nummers zorgen ervoor dat het optreden niet langdradig wordt. Elke keer dat dit dreigt te gebeuren weet de band net op tijd het tij te laten keren. Gelukkig, want samen met het bijna perfecte spel van de band zou het anders saai worden. De meeste nummers worden netjes binnen de lijntjes gekleurd en nergens gaat de band écht los. En dit is dan ook het enige minpuntje dat er te vinden is nadat de band bijna anderhalf uur lang de zaal heeft plat gespeeld. Omdat er toch íéts genoemd moet worden.