Solaris

Terug naar het heden. Steven Soderbergh probeert aan zijn al imposante rijtje voltreffers (Out Of Sight, Traffic, Ocean’s Eleven) nu een remake van Tarkovsky’s klassieker toe te voegen. Een rare stap zou je zeggen en eerder weggelegd voor bijvoorbeeld David Lynch. Toch durfde hij het project aan en schreef tevens het script voor de film.

Geen flauw idee

George Clooney speelt de rol van Chris Kelvin, een psycholoog die opgeroepen wordt om naar het ruimteschip Solaris af te reizen om te bekijken wat daar aan de hand is. Een verontrust bemanningslid vertelt in een video-oproep dat geen enkel van de bemanningsleden weg wil van Solaris en dat de situatie erger wordt. Kelvin heeft geen flauw idee, net als de lezer van bovenstaand stukje, wat er in godsnaam aan de hand is op Solaris, maar stemt toe met de uitnodiging en reist af naar het ruimteschip.

Bloedsporen

Eenmaal aangekomen ziet hij ten eerste bloedsporen en ten tweede de meeste verwarde man die je ooit zult tegenkomen. Zijn naam is Snow en hij is de belichaming van de chaos die heerst op het schip. De paranoïde gezaghebber Gordon is tevens nog aanwezig. Maar Kelvin merkt al snel dat zij niet de enige aanwezigen personen zijn op het rare Solaris. Al snel volgen de hallucinaties waar de anderen ook last van hebben. Hij krijgt visioenen van zijn vrouw (Natascha McElhone).

Allesbesturend orgaan

Het verhaal van Solaris is mysterieus tot en met, maar tevens ook oersaai. Ik wil de film niet in één zin totaal afkraken, want Solaris heeft ook zijn pluspunten. Vooral de onderliggende gedachte van de Poolse schrijver Lem is geweldig. Hij bedacht Solaris met een bewuste parallel naar God, een allesbesturend orgaan dat mensen kan maken, en het innerlijk kan manipuleren zoals Hem dat schikt. Soderbergh laat in Solaris veel van dat principe terugkomen en het einde van de film is hier de absolute sleutel in.

Geduld

De acteerprestaties van George Clooney en Natascha McElhone zijn bewonderenswaardig te noemen, maar Soderbergh heeft het verzuimd om het verhaal op tempo te houden wat jammer is en zorgt dat je eigenlijk teveel geduld moet opbrengen dan gewenst is. Voor de mensen die dit wel hebben en houden van films die je aanzetten tot nadenken is Solaris een duidelijke aanrader.