THIS! IS! MEDIOCRE!

300: Rise of an Empire speelt zich af rond hetzelfde moment als 300 (beiden zijn gebaseerd op comics van Frank Miller). In 480 v.C. marcheert het Perzische leger Griekenland binnen. Zij stuitten daarbij al snel op driehonderd halfnaakte Spartanen, maar ook de andere Griekse volken leverden een felle strijd. De film volgt Themistokles (Sullivan Stapleton), die Griekenland probeert te verenigen en de Perzen op zee trotseert.

Minder dan het eerste deel

Het verhaal is een passende en leuk bedachte uitbreiding van de eerste film, maar de verhaalstijlen tussen de twee delen komen absoluut niet overeen. Dat de film niet over koning Leonidas gaat (de hoofdpersoon van het eerste deel) is best te begrijpen. Er zijn echter nog een aantal veranderingen die dit vervolg steeds meer vervreemden. Zo is de hele Spartaanse cultuur teruggebracht tot een bijrol en volgen we nu een groep Grieken die fysiek en op het slagveld niet zo imposant zijn als de volgers van Leonidas. Net als de Perzen vallen de Grieken deze keer bij bosjes, wat ze verhaalsgewijs tot kanonnenvoer reduceert. De kracht van het Spartaanse leger in 300 was voelbaar doordat elke soldaat een oorlogsmachine was en elke gevallene honderd Perzen met zich meenam. Hier komt dat gevoel totaal niet over en je begint je rond het einde af te vragen of die Griekse soldaten inmiddels niet een beetje op moeten zijn.

Naarmate de film vordert wordt het steeds duidelijker dat regisseur Noam Murro heeft geprobeerd om 300 in zoveel mogelijk opzichten na te maken. Hierbij slaat hij echter telkens de plank volledig mis. Het waren Snyders gedurfde originele trucjes die het eerste deel tot zo’n bioscoopervaring maakten, met vreemd misvormde monsters, effectieve slow motion, dialogen die knap balanceerden tussen episch en knullig en een cast die met volle overgave speelde. Daarnaast hielp het ook dat de hoofdrol werd vertolkt door de uitstekend gecaste Gerard Butler. Stapleton mist Butlers charisma en komt over als een dertien-in-een-dozijn actieheld. In de actiescènes vloeit het bloed ditmaal rijker en op allerlei nieuwe manieren (en natuurlijk in 3D), maar het heeft een fractie van de impact die het had in de eerste film. Ook is de strijd veel onduidelijker in beeld gebracht, met obscure camerahoeken en veel ‘shaky cam‘-beelden. In 300 diende de slow motion om je een goed beeld te geven van alle rondvliegende ledematen, hier voelt het meer als een slechte poging om de actie te intensiveren.

Zonde

Het zijn de memento’s aan het eerste deel die het meeste indruk maken, zoals de enkele keer dat het Spartaanse leger wel in beeld komt. Ook Rodrigo Santoro keert terug in een fijn gespeelde rol als godenkoning Xerxes. Hij blijkt echter een achtergrondfiguur. De echte vijand is ditmaal de Perzische marinegeneraal Artemisia (Eva Green). In het script is haar personage erg over the top geschreven, maar Green weet er een leuke draai aan te geven en de aandacht naar zich toe te trekken.

300: Rise of an Empire is geen al te vreselijke actiefilm. Het is echter jammer dat het uitkomt als vervolg op een film die zoveel origineler en vermakelijker is. Deze keer valt er te genieten van een enkele geslaagde vechtscène, vermakelijke slechteriken en speeches met een minimale epische inslag. Verwacht dus geen ‘THIS! IS! SPARTA!’ of ‘Tonight we dine in hell!’ 300: Rise of an Empire durft geen risico’s te nemen en dat is eigenlijk bovenal zonde.