Film / Films

Volksheldin gereduceerd tot zwak popcornvermaak

recensie: Kenau

Een doodnormaal, hard werkend persoon wordt door omstandigheden in een leiderspositie gedwongen wanneer een buitenlandse overheerser het thuisland en alles wat haar eigen is bedreigt. Met Kenau biedt regisseur Maarten Treurniet (De Heineken Ontvoering) een film die in essentie de Nederlandse Braveheart is. Het niveau van dat Schotse vrijheidsdrama haalt het niet, toch blijkt Kenau, ondanks een aantal ernstige problemen, redelijk entertainend.

Kenau Simonsdochter Hasselaer was een weduwe en onderneemster in Haarlem ten tijde van de Spaanse bezetting (16e eeuw). Tijdens het beleg van Haarlem – dat cruciaal was voor het verloop van de tachtigjarige oorlog – speelde zij een rol, al zijn historici het er niet over eens wat die rol precies inhield. De film houdt de meest geromantiseerde interpretatie aan, waarin Kenau een tactisch en moreel leider is van het volk van Haarlem en zonder wie de stad maanden eerder zou zijn ingenomen.

Slecht geschreven


~

Over het geheel gezien is Kenau een film die nergens excelleert en op enkele punten ernstig teleurstelt. Naast het armzalige script zijn er bijvoorbeeld ook een aantal special effects, zoals een kartonnen zeemeeuw, die lachwekkend zijn. Temeer omdat het een film betreft waarin praktische obstakels  erg goed zijn uitgewerkt en de reconstructie van het historische Haarlem er piekfijn uitziet. De actiescènes lijden enorm onder onoverzichtelijke cameravoering en erbarmelijke vechtchoreografie, zodat ze absoluut niet meer serieus genomen kunnen worden. Met name het acteerwerk weet de schade nog enigszins te beperken, waardoor Kenau er toch in slaagt twee uur lang te onderhouden en zo af en toe te vermaken.