The Prestige

De twee charismatische entertainers Robert Angier (Hugh Jackman) en Alfred Borden (Christian Bale) zijn de grootste rivalen, nadat hun vriendschap kapot ging aan een verkeerd gelopen truc. De twee doen er alles aan om hun show de beste te laten zijn, en daarbij trekken ze werkelijk alles uit de kast. Niet alleen nemen ze het publiek in de maling, ze proberen elkaar ook constant te dwarsbomen door middel van sluwe streken. Uiteindelijk kan er maar een de grote winnaar zijn: degene met de meest ingenieuze vindingrijkheid.

Karakterontwikkeling

Regisseur Christopher Nolan (Memento, Batman Begins), ook verantwoordelijk voor het script, koos er bewust voor om beide hoofdrolspelers niet als karikaturale tovenaars neer te zetten. Nolan heeft duidelijk de tijd genomen voor de ontwikkeling van de karakters, waardoor je als kijker eigenlijk sympathie krijgt voor beide heren. Het is daardoor moeilijk ‘partij’ te kiezen: Angier en Borden zijn doodnormale jongemannen die hun carrière willen opzetten. Ze lijken geen van beide kwaadwillend te zijn, maar spelen hun spel op het allerhardst. Jackman en Bale (met prachtig accent) zetten hun personages met verve neer en het is een genot om naar hun spel te kijken – het is jammer dat de twee relatief weinig scènes samen delen. Ook de bijrollen zijn het bekijken waard, met in het bijzonder Michael Caine als maker van de trucs en mentor van de jongens. De optredens van David Bowie, Scarlett Johansson en Andy Serkis maken de film compleet.

Christopher Nolan is het na Memento nog niet verleerd om zijn film op een bijzondere manier te vertellen. Ook The Prestige begint niet met een geijkt begin, maar hakt er vrijwel direct in door met de dood van een der karakters te beginnen. Daarna is het een samenspel van flashbacks en scènes uit het heden die de film tot het schijnbaar onontkoombare einde brengen. Hoewel de tijdsgeest van de industriële revolutie absoluut aanwezig is, maakte Nolan van The Prestige bewust geen tijdsepos. Alles draait om de ontwikkeling van de twee mannen door de jaren heen, hun haat voor elkaar en hoe ze elkaar dwars zitten. Dat neemt niet weg dat de kostuums en sets prachtig zijn, en dat de film zich in geen andere tijd had kunnen afspelen, want dat had een hoop van de letterlijke en figuurlijke magie weggenomen.

Het konijn uit de hoed

The Prestige dankt zijn titel aan het laatste deel van een goocheltruc; het gedeelte waarin het konijn uit de hoed komt, of de duif toch nog blijkt te leven: de ontknoping van de truc. De eer die de goochelaar daarmee behaalt heet de prestige. Die eer heeft Nolan zonder meer gehaald. Hij laat niet alleen het publiek in de theaters in de film beetgenomen worden, ook het publiek in de bioscoop wordt meegenomen in de wereld van magie en trucs, zonder dat daarbij de aandacht verslapt. The Prestige is als een goede goocheltruc: je moet het zien, want het is lastig uit te leggen, maar je zult het een staande ovatie geven. Of je de truc nu snapte of niet.