Het is de koudste 23 maart sinds 1916, maar het Tweetaktfestival zorgt weer voor hartverwarmende voorstellingen. Terwijl de snijdende oostenwind aan de tenten rukt op het Neude worden we binnen getrakteerd op diverse stimulerende projecten en schurende voorstellingen. Dag twee van het festival is een feit.

Vrijdag | Zondag | Maandag | Interview

Deze zaterdag van het festival begint voor 8WEEKLY bij Typhoon & de protestgeneratie. In de stadsschouwburg maken we kennis met het project dat Typhoon aanging met studenten van de ISK (Internationale Schakelklassen: een openbare school voor de leerlingen die geen of weinig Nederlands spreken en die zich voorbereiden op een toekomst waarin het gebruik van de Nederlandse taal een belangrijke rol speelt).

Een warm protest met veel liefde
De show opent met een vertolking door Typhoon van Bob Marleys Redemption Song. De toon is gezet. We gaan het hebben over protest. De onvrede van een generatie met de ongelijkheid in deze wereld. Maar, zo blijkt al snel, voornamelijk ook over de liefde. De liefde die iedereen in zich heeft en mensen met elkaar verbindt. En geen betere keuze voor een dergelijk project dan de immer lachende rapper Typhoon. Zodra deze man het podium betreedt glijdt er een warm zomers gevoel over het publiek. De enthousiaste uitstraling van deze zanger verbindt alle aanwezigen in één grote liefdevolle familie. Een soort TROS, maar dan hipper.

~

Na een vijftien minuten durend filmpje over het tot stand komen van de samenwerking met de ISK studenten wordt  op het podium het eindresultaat vertolkt. Typhoon en de studenten zingen en springen het door hen gemaakte lied. De combinatie van podiumdier Typhoon en de soms wat schuchtere studenten vertedert, de teksten zijn hoopvol en het nummer verbroedert. Een beter begin van onze festivaldag hadden we nauwelijks kunnen wensen. En als Typhoon  er nog wat eigen nummers tegenaan gooit, begeleid door een gitarist en een saxofonist, is de warme Caribische sfeer compleet. We kunnen er weer tegenaan en storten ons door de koude oostenwind richting festivalterrein.

Veel praten, weinig koken
Ook de tweede voorstelling heeft te maken met nationale diversiteit. Hier niet het warme liefdevolle gevoel van Typhoon, maar een schurend ongemak over identiteit en onze plaats in de maatschappij. In Home Cooking worstelen musicalster Na-Young Jeon en amateurcabaretier Barry Huijbrechts (Phi Nguyen) met hun afkomst. Waar horen ze thuis? Wat is thuis? En wie ben je als je niet met zekerheid kunt zeggen wat je thuis is? Home Cooking is een voorstelling waarin weinig gekookt wordt. Dat is jammer, omdat de hutspot van Na-Young er veelbelovend uitzag. Gelukkig krijgt het publiek ter compensatie na afloop een heerlijk loempiaatje aangeboden. Inclusief prikkertje met Nederlandse vlag.

Dat Na-Young en Barry niet aan koken toekomen komt door beider zoektocht naar hun ware identiteit. Een zoektocht die je aan het denken zet over wat nu eigenlijk bepalend is voor je zelfbeeld. Wat en wie bepaalt wie je bent en waarom? Een simpele vraag zoals “ Wie ben je?” kan een grote verscheurende impact hebben. Want hoe simpel de vraag ook is, de achtergrond van deze vraag bestaat uit ontelbare aspecten. Geen wonder dat men niet aan koken toekwam. Stiekem is dit nogal een vraag zeg! En of ze, met de prachtige zang van Na-Young (luister vooral eens naar haar Koreaanse zangkunsten) en de stuntelende grappen van amateur Barry (hij moet nog wat werken aan zijn presentatie), uiteindelijk een sluitend antwoord weten te formuleren moet u zelf maar gaan ondervinden in deze langs je ziel schurende voorstelling.

Geen zanger, toch volume
Hoog tijd voor wat meer vrolijkheid. Op naar een volgende cabaretier. Dit keer geen amateur, maar de succesvolle professional Stefan Pop (Niet te verwarren met de operazanger Stefan Pop!). Op Tweetakt brengt hij een compilatie van zijn tweede show Mijn blauwe periode. Hierin veel aandacht voor Ninjas, gegeven paarden, Bakker Bart, maar vooral voor bejaarden. Stefan Pop snijdt dit heikele onderwerp haarfijn aan, confronteert ons met de problemen van de vergrijzing en presenteert ons zijn oplossingen. Het is zeer geruststellend om te zien dat de huidige generatie jongeren zo begaan is met de thematiek rondom vergrijzing en pensioenleeftijd. Op zijn aanraden heb ik mijn opa alvast aangemeld bij het leger en richting Afghanistan gestuurd. Zo draag ik al een beetje bij aan het oplossen van het vergrijzingsprobleem.

Stefan Pop zet een lekkere show neer, zodat niet alleen de gure wind, maar ook daverend gelach de tent doet trillen. Zelf is hij dan misschien niet zo tevreden met het feit dat hij behoorlijk moet schreeuwen om zich boven de bijgeluiden van wind en muziek verstaanbaar te maken, het publiek zal met een tevreden gevoel terugkijken op een lekker avondje cabaret. Het is de eerste keer dat Tweetakt cabaret op het programma heeft staan en gezien het succes van Pop vast en zeker niet de laatste. Dit programmaonderdeel is echt een cadeautje en dat moeten we, net als paarden, niet in de bek kijken. Als u dit laatste niet begrijpt: bezoek Stefan Pop en laat het u haarfijn uitleggen.

Pepijn doet een jasje uit

~

Het in niet al te grote getale opgedraafde publiek doet nog wel haar best om de temperatuur te doen steigen, maar het kookpunt wordt nooit bereikt. Ook de door Faberyayo uitgedeelde blikjes bier helpen maar sporadisch om de sfeer op te stuwen. Bekender werk van De Jeugd van Tegenwoordig zoals ‘Get Spanish’ zorgt nog wel voor kleine oplevingen, maar het dak blijft er tijdens deze avond stevig op zitten. Zowel publiek als artiest hadden waarschijnlijk meer verwacht. En zo eindigt deze zaterdagavond van het Tweetaktfestival helaas niet met de gewenste knal.

Tweetakt bruist gewoon verder gedurende de week en tracht de kou en de doordeweekse sleur het hoofd te bieden. Het theaterfestival laat zich nergens door weerhouden en biedt weer een keur aan versnaperingen aan, ten gunste van de bezoeker met een gezonde trek naar culturele hapjes.

Vrijdag | Zaterdag | Zondag | Interview

Misschien zult u zeggen: ‘Is dat niet een kwestie van smaak: of mijn honger gestild wordt door het aanbod van Tweetakt?’ Misschien, maar wat is smaak eigenlijk? Gelukkig kunnen we op maandagavond op datzelfde Tweetakt bij een debat aanschuiven over exact dat onderwerp. Wat toevallig!

Smaakvolle Psyche?
In de stadsschouwburg schuiven zanger Lucky Fonz III, modevormgeefster José Teunissen, theaterrecensent Simon van den Berg en prof. dr. Ton ter Bogt bij gespreksleider en toneelschrijver Don Duyns aan tafel om eens een boompje op te zetten over (goede) smaak. Vanuit de diverse invalshoeken van de gespreksleden worden voorbeelden aangehaald van wat nu wel en wat nu niet smaakvol is. En na anderhalf uur discussiëren over wat nu wel mooi (smaakvol) is en wat niet komen we eigenlijk maar tot één conclusie: we zijn niets opgeschoten. Smaak is in the eye of the beholder. Smaak is persoonlijk en wat voor de een mooi is is voor de ander spuuglelijk. Inderdaad: over smaak valt niet te twisten.

Of je de voorstelling Bloedmooi en zielsongelukkig dus wel of niet mooi vindt is dan ook een kwestie van smaak. Maar we kunnen u natuurlijk wel een idee geven van wat u hiervan kunt verwachten. Het betreft hier een theaterbewerking van de mythe over Eros en Psyché, die de Latijnse schrijver Apuleius in de tweede eeuw schreef. Een verhaal over, hoe kan het ook anders, de liefde. En de worsteling die daarmee gepaard kan gaan. Op een klassieke manier wordt deze oude vertelling in een modern jasje gegoten. Een minimalistisch decor, modern taalgebruik, muziek- en geluidseffecten en een portie humor vormen de standaard wijze waarop oude klassiekers op het hedendaagse toneel worden gepresenteerd. Of dat smaakvol is moet u zelf maar beoordelen. Maar de rol van Pan door Romana Vrede is in ieder geval de moeite waard. Ook de dronken Venus (Marlies Heuer) laat menig toeschouwer in de lach schieten. 

Suits and Soul

~

Die band is Soul Sister Dance Revolution. Een Haagse band die in eigen stad en als serious talent van 3FM al enige naam heeft opgebouwd. Helaas is zanger/gitarist Thomas van der Want enigszins ziekjes het podium opgeklommen. Niet dat we er muzikaal veel van merken, maar erg dynamisch staat hij niet te spelen. Wellicht dat dat beeld versterkt wordt door de uitbundigheid van toetsenist Camiel Meiresonne, die op zijn keyboard ramt, over het podium op en neer springt en in een algehele hallucinogene trip lijkt te verkeren. Helaas contrasteert zijn uitbundigheid zoveel met de rest van de band en het publiek dat ook zijn enthousiasme de avond niet kan redden. Wederom prima muziek die verdrinkt in de zee van koude die over het Neude hangt tijdens deze editie van Tweetakt.

Grappige weekafsluiting met gierende gitaren
We gaan ons maar eens warmen aan een potje humor van cabaretier Henry van Loon. Met een compilatie van zijn show Electropis warmt hij de zaal op voor het opvolgende muzikale optreden op de vrijdagavond. Van Loon geeft ons inzicht in zijn absurdistische kijk op de wereld. Hij vertelt over zijn ervaringen als Navy Seal, laat ons zijn kwetsbare kant zien en trakteert het publiek op enkele typetjes die de, naar eigen zeggen onzekere Brabantse Henry helpen overeind te blijven in het leven in het algemeen en de hectische stad Amsterdam in het bijzonder. Van Loon is aangenaam gezelschap. Een cabaretier met zelfspot en trefzekere onzekerheden. De lachspieren zijn in ieder geval flink opgewarmd na zijn optreden. En als u het gemist heeft: 14 mei staat hij in de stadsschouwburg in Utrecht. Gaat dat zien!

De sfeer zit er goed in, dus we storten ons met een opgetogen gevoel op het eerste muzikale optreden van deze avond: Nouveau Vélo. Ze zijn naar eigen zeggen ‘.. niet tof. Ze zijn niet snel, niet glad als de Pindakaasvloer.’ Maar via de presentator van de avond hebben ze aangekondigd daar voor deze avond verandering in te brengen. Dus het belooft alsnog een toffe, gladde avond te worden! Joepie! Jammer genoeg houden ze zich niet helemaal aan die belofte. Hier staan drie mannen te genieten van hun muziek, dat dan weer wel, maar daarmee zijn ze wel heel erg naar binnen gericht. Interactie met elkaar is leuk, maar interactie met het publiek zou ook fijn zijn. En een zanger die regelmatig op zijn horloge kijkt hoe lang hij nog moet / kan spelen helpt ook niet mee. Ben je geïnteresseerd in hun muziek, koop dan lekker hun album. Dat is misschien nog wel interactiever dan een optreden bijwonen.

Met Palio SuperSpeed Donkey hebben we

~

nog een laatste kans om deze festivalweek muzikaal spetterend af te ronden. En zie hier: deze ‘broekies’ van de Nederlandse muziekscene weten waarachtig de zaal in beweging te brengen. Met hun punkerige garagepop smijten ze per direct een uitgelaten sfeer de zaal in. Terwijl ze nog nooit zo zacht gespeeld hebben, vanwege de flinke beperking op de toegestane decibels, brengen ze wel degelijk een heerlijke bak herrie ten gehore. Herrie met een sierlijke hoofdletter H wel te verstaan. Deze jongens zullen zeker uitgroeien tot flinke mannen. Ze spelen nu al op een zeer volwassen manier de zaal plat. Heter kan het bijna niet worden op deze koude vrijdagavond. Om in de taal van Nouveau Vélo te blijven: Chapeau!