We kunnen vragen om cookies op uw apparaat te plaatsen. We gebruiken cookies om ons te laten weten wanneer u onze websites bezoekt, hoe u met ons omgaat, om uw gebruikerservaring te verrijken en om uw relatie met onze website aan te passen.
Klik op de verschillende rubrieken voor meer informatie. U kunt ook enkele van uw voorkeuren wijzigen. Houd er rekening mee dat het blokkeren van sommige soorten cookies van invloed kan zijn op uw ervaring op onze websites en de services die we kunnen bieden.
Deze cookies zijn strikt noodzakelijk om u diensten aan te bieden die beschikbaar zijn via onze website en om sommige functies ervan te gebruiken.
Omdat deze cookies strikt noodzakelijk zijn om de website te leveren, heeft het weigeren ervan invloed op het functioneren van onze site. U kunt cookies altijd blokkeren of verwijderen door uw browserinstellingen te wijzigen en alle cookies op deze website geforceerd te blokkeren. Maar dit zal u altijd vragen om cookies te accepteren/weigeren wanneer u onze site opnieuw bezoekt.
We respecteren volledig als u cookies wilt weigeren, maar om te voorkomen dat we u telkens opnieuw vragen vriendelijk toe te staan om een cookie daarvoor op te slaan. U bent altijd vrij om u af te melden of voor andere cookies om een betere ervaring te krijgen. Als u cookies weigert, zullen we alle ingestelde cookies in ons domein verwijderen.
We bieden u een lijst met opgeslagen cookies op uw computer in ons domein, zodat u kunt controleren wat we hebben opgeslagen. Om veiligheidsredenen kunnen we geen cookies van andere domeinen tonen of wijzigen. U kunt deze controleren in de beveiligingsinstellingen van uw browser.
Deze cookies verzamelen informatie die in geaggregeerde vorm wordt gebruikt om ons te helpen begrijpen hoe onze website wordt gebruikt of hoe effectief onze marketingcampagnes zijn, of om ons te helpen onze website en applicatie voor u aan te passen om uw ervaring te verbeteren.
Als u niet wilt dat wij uw bezoek aan onze site volgen, kunt u dit in uw browser hier uitschakelen:
We gebruiken ook verschillende externe services zoals Google Webfonts, Google Maps en externe videoproviders. Aangezien deze providers persoonlijke gegevens zoals uw IP-adres kunnen verzamelen, kunt u ze hier blokkeren. Houd er rekening mee dat dit de functionaliteit en het uiterlijk van onze site aanzienlijk kan verminderen. Wijzigingen zijn pas effectief zodra u de pagina herlaadt
Google Webfont Instellingen:
Google Maps Instellingen:
Google reCaptcha instellingen:
Vimeo en Youtube video's insluiten:
De volgende cookies zijn ook nodig - U kunt kiezen of u ze wilt toestaan:
U kunt meer lezen over onze cookies en privacy-instellingen op onze Privacybeleid-pagina.
Disclaimer en privacybeleid
Op de set bij Pietje Bell
/ 0 Reactiesdoor: Els Bertens / beeld: Melson Zwerver 0 Sterren“Op de set moeten de telefoons uit!” werd ons op het hart gedrukt. Nou was dat geen probleem, want mijn abonnement reikte niet verder dan de landsgrenzen, en dit was het verre, buitenlands Belgische Brugge. De geluidsvrouw had echter niet goed geluisterd (ondanks haar apparatuur) en staat tijdens een repetitie geconcentreerd te sms’en. “Lot, jij ook de hele dag met je sms’jes!”, roept een voorbijlopend crewlid. Geluidsvrouw Lot luistert niet en in het voorbijgaan grijpt het pesterige crewlid de hengel met de microfoon. “Lot, jij met ge ge-sms!” roept hij in de pluizige microfoon. Lot schrikt op en weet niet hoe snel ze de koptelefoon van haar oren moet rukken. Het crewlid grijnst van oor tot oor. Lot lacht ook, maar niet helemaal van harte.
~
Tijd genoeg voor grapjes op de set van Pietje Bell. Iedereen lijkt ontspannen. Vandaag worden drie scènes gefilmd, of eigenlijk shots. Eerst één waarbij Pietje met zijn vriendjes de gracht probeert leeg te vissen, dan een shot waarin een circusoptocht door de stad loopt en tenslotte een scène met een arme vrouw in een kerk. In de film is het hoogzomer, maar Brugge brengt deze maartse dag door onder een dik wolkendek waar zo nu een dan een druppel uitvalt. Met grote lampen wordt het wat lichter gemaakt. De sfeer op de set is gemoedelijk, maar het tempo is niet al te hoog. Een grote film als deze kost veel tijd en voorbereiding en bovendien werkt het weer niet mee.
Blauwe vinvis
~
De andere jongens vermaken zich intussen prima. Ze moeten straks doen alsof ze aan het vissen zijn, maar nu hebben ze plotseling een echte vis in het grachtwater gezien. “Zag je hem?” vraagt het ene jongetje. “Straks is het een blauwe vinvis! De blauwe vinvis is de grootste walvis ter wereld.” Het jongetje heeft een iconisch brilletje op. De rol van wijsneus in de film ligt hem ook in het dagelijks leven goed.
Wanneer het shot erop staat, heeft regisseuse Maria Peters even tijd om vragen te beantwoorden. De Brugse stadstelevisie is komen kijken waar al die verkeersopstoppingen vandaan komen en wil ook wel wat weten. Pietje Bell is een onbekende in België en Maria moet het verhaal vertellen. “Het is een serie van acht boeken over een jongetje dat altijd kattekwaad uithaalt.” De film is een samenvoegsel van elementen uit een aantal boeken. “Pietje maakt wel altijd problemen, maar nooit zonder reden. Hij wil geld verdienen, omdat de recessie van de jaren dertig eraan komt. Hij wil zijn vader helpen, omdat die het met zijn winkel ook niet makkelijk heeft.”
Pietje Bell is het zoontje van Maria en producent Dave Schram, maar hij is wel eerlijk gekozen uit de 1200 gegadigden voor de rol. De regisseuse zegt dat het geen verschil maakt dat zij zijn moeder is. “Ja ik aai hem wel en de andere jongetjes niet. En hij noemt mij gewoon ‘mam’ in plaats van ‘Maria’ of ‘regisseur’.”
Bonte verzameling
~
Tegenover hem zit een moeder met drie kinderen, aangekleed als een gezinnetje uit de jaren dertig. Moeder heeft blauwe nagellak op, maar ze krijgt straks handschoenen aan, zodat niemand het ziet. “Mijn grootmoeder ging nooit uit zonder haar handschoenen,” vertelt ze. Haar dochtertje, met strik maar zonder voortanden, somt in enthousiast Brugs de verjaardagen van haar familieleden op. Onverstaanbaar, maar wel schattig.
Het zou zo mooi zijn als de zon op de kleurige circusstoet zou schijnen, maar die laat zich vandaag niet zien. Er is om twaalf uur al een hoogwerker besteld, zodat daar een felle lamp op gemonteerd kon worden, maar om kwart over twee is de kraan er nog niet. “Dat heb je met Belgen,” moppert opnameleider Michiel. “Zeg je twaalf uur, dan moet je rekenen op drie uur.”
Er worden uiteindelijk drie lampen in stelling gebracht, die er zowaar voor zorgen dat er schaduwen op het plaveisel vallen. Het ziet er niet echt zonnig uit, maar op de monitor lijkt het inderdaad alsof het dertig graden is.
Circusoptocht
~
Er wordt eerst een paar keer geoefend, met jassen aan. Het mag er dan zonnig uitzien, het is maar elf graden. Vooral het schaars geklede meisje op de olifant zit te blauwbekken. Pietje Bell en de andere belhamels zingen de circusmars wanneer de geluidsband niet snel genoeg opstart. De man van het haar loopt alle figurerende moeders af om speldjes te verschikken en scheidingen recht te leggen.
De stoet loopt drie keer over de brug. Op een “actie” van de opnameleider moeten kinderen uit alle windrichtingen naar de circusstoet rennen. Drie jongetjes op een hoek van de straat doden de tijd met een discussie: “Ik heb nog nooit van Pietje Bell gehoord,” zegt de een. “Pietje Bell,” zegt de tweede en hij steekt zijn tong uit bij de l. “Het is een hele goede film,” zegt het derde en kleinste jongetje, met afgezakte kousen en een gebreid vestje. “Hoe weet jij dat?” zegt de eerste. “Nou, hij komt op video. Alle goede films komen op video.”
Pietje Bell komt naar alle verwachting eind november in de bioscoop, en pas daarna op video.
Misschien ook iets voor u
Titanic: De Musical
Het theater heeft altijd net wat meer allure dan de bioscoop. Het kost meer, er wordt live geacteerd, dus meer gepresteerd, en er hangt een sfeer van roem, glorie en veel make-up. Het Groningse Martiniplaza mist al deze dingen. Van buiten een kantoorkolos, van binnen vooral imponerend door enorme ruimtes en uitgekiende binnenhuisarchitectuur. Het mooie aan theater is altijd de historie die te voelen is in het rode pluche en het hoogpolige tapijt. Nu lag er in Martiniplaza in Groningen wel hoogpolig tapijt, maar daar was nog geen slijtplekje op te vinden.
~
In het kantoor Martiniplaza werd Titanic, de musical gespeeld. Grote namen uit de theaterwereld: Tony Neef (ook in Miss Saigon), Hugo Haenen (42nd Street, de televisieserie Wij Alexander), Danny de Munk en niet te vergeten de grootste naam van allemaal: Joop van den Ende. Altijd goed voor een avondje glitter en glamour en vooral: entertainment.
Een zinkend schip
Titanic gaat over een zinkend schip en dat is meteen een groot probleem. Hoe namelijk vijftienhonderd mensen te laten verdrinken zonder een druppel water op het toneel te plengen? En hoe krijg je dat enorme schip op een podium? Vormgevers en decorbouwers hebben deze vragen echter vakkundig beantwoord. De lijst om het podium heeft de vorm van een scheepsromp en er wordt handig gewerkt met bruggen en relingen, patrijspoorten en dekken op verschillende hoogten. Zo kan het publiek alles zien: de machinekamers, de brug, de eetzaal en de beroemde grote trap. Vlotte wisselingen maken van elke nieuwe scène een verrassing.
Karikaturen
~
Geen Leo en Kate
Wie hoopt op een spektakelstuk zoals dat drie jaar geleden in de bioscoop te zien was, kan rekenen op een teleurstelling. Dit is een heel ander, meer globaal verhaal zonder veel romantiek of meeslependheid. De aandacht moet verdeeld worden over veel meer personages, die allemaal een eigen verhaaltje hebben. Dat draagt niet bij aan de eenheid van het verhaal: de magie ontbreekt en de musical wordt geen groter geheel.
Weliswaar hebben de componisten ervoor gekozen om de muziek volledig anders te doen, maar zelfs wanneer de cast alles uit de kast haalt wat betreft spel en zang, blijft het wat flets. Het lukt je niet deze productie helemaal los te zien van die inmiddels wereldberoemde film en de al even beroemde muziek.
De decors zijn prachtig en imponerend, maar wie deze Titanic ten onder ziet gaan heeft toch dat verhaal van Jack en Rose in zijn achterhoofd. En als we mogen kiezen, dan wordt het toch Leo in plaats van Danny.
Titanic: De Musical
Artiest: Joop van den Ende productiesMisschien ook iets voor u
Mario Kart Super Circuit
.
~
Het was het begin van de jaren ’90. Nirvana was hot, Beavis & Butt-Head waren nog cool, Ren en Stimpy nog op TV en Mario Kart was mijn favoriete spel. Zucht, ik begin misschien wel oud te worden. Mijn vader had gelijk, vroeger was alles beter. Op Civilization na heb ik nog nooit zoveel tijd gestoken in een spelletje als in Mario Kart. Met Koopa Troopa zette ik diverse snelle tijden neer, en won ik na een bloedstollende race de 150CC Special cup (ik pink hier even een traantje weg).
Waar is Koopa Troopa?
Nu (2002) ligt een zware taak in mijn vooruitzicht: objectief blijven bij het recenseren van Mario Kart SC. De eerste opvolger van het originele spel was Kart 64, en die is me niet enorm bevallen. Wat dat betreft was Crash Bandicoot Tem Racing op de PSX een betere Kart-kloon. In de Advance versie heeft men geprobeerd meer trouw te blijven aan het originele spel. Mijn teleurstelling is groot als ik merk dat ik niet langer met Koopa Troopa kan racen. Hij heeft plaats moeten maken voor Wario.
Loodgieter en coureur
~
Victorie!
Het racen voelt meteen als vanouds aan. Ondanks het beperkte aantal knoppen loopt alles als een trein op de Advance. De beelden zien er op de Advance strak en scherp uit. De geluiden zijn eenvoudig, maar degelijk. Het sturen gaat behoorlijk scherp, maar na enige gewenning heb ik de kart goed genoeg onder controle om mijn eerste cup-kampioenschap winnend af te sluiten. Het oude vertrouwde beeld van de vis die de beker naar de winnaar gooit is bewaard gebleven.
Conclusie
Mario Kart SC is op dit moment gewoon het beste racespel op de Gameboy Advance. Liefhebbers van het origineel zullen net als ik even met heimwee terug denken aan die goede ouwe tijd. Als je de besturing eenmaal onder de knie hebt is het spel al leuk, maar de ware kunst zit hem in het vinden van de juiste manier om een bocht aan te snijden. Dat maakt dat het spel als racesimulatie behoorlijk aan diepgang wint, iets wat menig serieus racespel niet kan zeggen. Het spel zit gewoon goed in elkaar, en de multiplayer-optie maakt dit spel tot een absolute must voor bezitters van de Advance.
Heather Nova live
De beeldschone singer/songwriter Heather Frith, op 6 juli 1968 op Bermuda geboren, breekt in 1994 onder de schuilnaam Heather Nova definitief door met haar album Oyster. Een elftal rustieke, melodieuze luisterliedjes, met een angstaanjagend mooie zang als voornaamste geheime wapen. De vocale uithalen van deze sirene in nummers als Maybe An Angel gaan door merg en been, en al snel vinden de exemplaren van deze geluidsdrager gretig aftrek bij het grote publiek.
~
Oyster wordt in 1998 gevolgd door het album Siren, met daarop de wereldwijde hitsingle London Rain (Nothing Heals Me Like You Do), dat wederom inslaat als een bom. Ook op de platen Wonderlust (2000) en South (2001) timmert Heather Nova stevig aan de weg, waarmee ze haar status als internationale “priority act” verder versterkt. En dan staat er ook nog eens een nieuw album in de steigers. Geplande release: voorjaar 2002.
On-Gronings gezellig
~
Sirene
Heather Nova weet de uitzinnige sfeer echter niet volledig uit te buiten. Het Groningse publiek is vanaf de eerste minuut op haar hand, maar Heather kijkt gedurende de eerste nummers de kat uit de boom. Ze speelt duidelijk op safe met opwarmertjes zoals Walk This World, afkomstig van Oyster. Pas na een aantal nummers komt de suicide blonde los, maar dan is er ook geen houden meer aan. Heather Nova ontpopt zich tot een ware sirene: ze combineert haar verraderlijke view-to-kill-looks met een bedrieglijk goed stemgeluid. Echter, de neus van Heather is in het echt wel iets groter dan de cd-hoesjes doen vermoeden. Maar een aantal grafische bewerkingen in Photoshop mogen de pret vanavond niet drukken. Ondertussen passeert het ene na het andere juweeltje de revue.
Body
~
Opvallende afwezige
De sfeer zit er goed in, en dat gaat niet ongemerkt voorbij aan het 33-jarige paradepaardje van V2 Records. Nadat alle troefkaarten, zoals London Rain en Heart And Shoulder zijn uitgespeeld, volgen twee toegiften. In totaal acht “bonusnummers”, bijna voldoende materiaal om een live-album te vullen. Leuk extraatje vormt een akoestische versie van Bee Gees-klassieker Staying Alive. Daar staat wel tegenover dat haar eigen meesterwerkje Verona vanavond een opvallende afwezige is.
Een steengoed optreden in een stampvolle Oosterpoort. Een on-Groningse wisselwerking tussen artiest en publiek. Het enthousiasme van de geëntertainden breekt het ijs en wordt door de entertainer op vrijgevige wijze beloond.
Heather Nova
Prijs: €Gezien op zondag 17 maart 2002 in de Oosterpoort, Groningen
Misschien ook iets voor u
Cirque Danton
Op de HAVO leerde mijn docent geschiedenis ons dat als we ooit in een revolutie terechtkwamen we altijd de meest radicale kant moesten kiezen om te overleven. Na de HAVO deed ik Atheneum om geschiedenis te kunnen studeren aan de universiteit. Daar bleek dat bij de opmerking van mijn oude docent enige kritische kanttekeningen geplaatst konden worden. Toch moest ik tijdens de voorstelling Cirque Danton van het Belgische Het toneelhuis weer terug denken aan die uitspraak.
~
Onthoofding per guillotine
Cirque Danton speelt in de periode van de Franse revolutie. Danton, een van de leiders van de revolutie, dacht dat enkele jaren na het begin (1789) het hoogtepunt van de revolutie bereikt was en dat geconsolideerd moest worden. Robespierre ging echter voort op een meer radicale lijn. Hij adviseerde Danton enige malen zich gedeisd te houden. Danton, die dacht de verlangens van het volk te verwoorden, dacht dat dat volk hem zou beschermen en hem dus niets kon gebeuren. Omdat hij doorging met het in de ogen van Robespierre frustreren van de revolutie liet Robespierre hem oppakken en veroordelen. Danton en zijn volgelingen werden uiteindelijk onder de guillotine onthoofd.
Naakt zonder functie
Tot zover het historische verhaal en het verhaal van de voorstelling. Bij toneel gaat het echter niet zozeer om het verhaal, maar veeleer om de uitvoering ervan. Het verhaal is namelijk overal wel te lezen, een uitvoering is echter een unieke interpretatie van het verhaal. Het toneelhuis heeft onder leiding van Jan Decorte gekozen voor een uitvoering waarin veel onduidelijk bleef. Zo stond de vrouw van Danton gedurende het gehele stuk naakt op het podium. Ze zat onder de rode striemen die ze uit verdriet op haar lichaam geslagen had. Verder was dit naakt echter bijzonder weinig functioneel.
Vrije symboliek
In een interview zegt Decorte, die de originele tekst van Büchner uit 1835 bewerkte, dat hij de laatste tijd het regisseren achterwege heeft gelaten. Dat betekent volgens hem een bevrijding voor hemzelf, zijn acteurs en het publiek. De consequentie die hij hieraan verbindt is dat de interpretatie van het publiek van alle symboliek vrij is. Hij legt dus niet aan de aanwezigen op wat die moeten denken. Hij laat dingen op het podium gebeuren waarbij het publiek zelf maar moet bedenken wat de inhoud ervan kan zijn. Voordeel hiervan is dat je als bezoeker meer bij de voorstelling betrokken kunt raken, omdat je gedwongen wordt over bepaalde dingen na te denken. Het gevaar dat het publiek afhaakt omdat er zo veel onduidelijk blijft ligt echter op de loer.
Levende ketting
Het toneelhuis balanceert met Cirque Danton op die grens. Op een bepaald moment rollen alle acteurs als een ketting over het podium. Dat is een van de momenten waarop een gedeelte van het publiek afhaakt. Even later gaat het verhaal echter weer voort en kan iedereen het weer volgen.
Ik zelf ben geen groot voorstander van deze vrije interpretatie. Liever zie ik dat de regisseur daadwerkelijk regisseert en zijn visie in het stuk legt. Dan kan het publiek altijd nog daarover discussieren. Voor het verhaal hoef je alleen maar een geschiedenisboek in te kijken.
Links
www.toneelhuis.be
Cirque Danton
Artiest: Het toneelhuisGezien op dinsdag 19 maart 2002 in Stadsschouwburg, Groningen
Misschien ook iets voor u
The Secret of the Nautilus
Cryo Entertainment, onder andere bekend van het spel Atlantis, komt nu met een nieuwe point-n-click adventure. De ontwikkelaar is bezig met een serie spellen over 20.000 mijlen onder de zee, het in de negentiende eeuw geschapen verhaal van Jules Verne over de mystieke Nemo, kapitein van onderzeeër Nautilus. The Secret of The Nautilus is het eerste spel uit deze serie.
~
Het verhaal
Je speelt een jonge oceanograaf die tijdens een wetenschappelijke opdracht een vreemd soort onderzeeër betreedt. Deze ligt verstopt op de richel van een onderzeese rots. Het schip blijkt de beroemde Nautilus te zijn die vele jaren geleden verlaten is door kapitein Nemo. Nadat je naar binnen bent gestapt valt het luik achter je in het slot en is het aan jou om weer naar buiten zien te komen.
Voor de fans
Dit type adventure is behoorlijk populair onder een bepaald soort gamers. Met name de Myst-serie doet het al jaren erg goed. Het wordt gespeeld vanuit de ogen van de speler. De omgeving bestaat hoofdzakelijk uit stilstaande beelden waarin je 360 graden kunt rondkijken, naar boven en naar onderen. Je bepaalt niet zelf waar je loopt en elke ruimte heeft een beperkt aantal plaatsen waar je kunt staan. Sommige gamers zijn helemaal weg van deze gameplay, maar er zijn ook mensen die hier een grote hekel aan hebben. Volgens die laatste groep is dit genre te saai vanwege de beperkte gameplay en de omgeving waarin weinig gebeurt; er wordt nauwelijks gebruik gemaakt van animaties.
Gameplay
~
Graphics
De omgevingen zijn prachtig weergegeven, vrij gedetailleerd en met een mooi kleurgebruik. Sommige van de toch al schaarse animaties hadden wat beter uitgewerkt mogen worden: ze zien er soms uit alsof ze niet af zijn.
Geluid
De muziek die voortdurend op de achtergrond te horen is, is erg sfeervol, maar deze had best mogen inspelen op de spelsituatie. De rustige muziek neemt nu bijvoorbeeld veel van de spanning weg wanneer je bijna vergast wordt. De stemmen zijn erg goed ingesproken, maar let wel: voor deze review is alleen de Engelse versie van het spel getest.
Conclusie
Een zeer goed spel in zijn genre, maar je moet ervan houden. Ben je niet bekend met dit soort spel, kijk dan of je het een keer kunt lenen of huren en beslis dan. Ben je verzot op Myst en verslingerd aan Atlantis, dan belooft The Secret of The Nautilus je vele uren speelplezier.
Systeemeisen
OS: Win 95/98
PC: PII-350 (PIII-450 aanbevolen)
RAM: 32 MB (64 MB aanbevolen)
Video: 16 MB (24 MB aanbevolen)
CD-ROM: 8x speed
Capitalism II
Altijd willen weten hoe het is om met bedragen van zes nullen te mogen spelen? Nu is je kans, want Ubi Soft belooft met Captalism II een handelssimulatie die de werkelijkheid zeer dicht moet benaderen. Het openen van winkelketens, het bezitten van fabrieken, het moet met Capitalism II allemaal mogelijk zijn. 8WEEKLY heeft nooit geld genoeg, dus misschien kunnen we er nog het één en ander van opsteken…
~
Simulation complication!
Ik moet zeggen dat handelssimulaties niet altijd mijn kopje thee zijn. Ik hou best van een potje strategie (Civilisation) op zijn tijd, en het doorwerken van statistiekjes voor een spel is mij ook niet vreemd (Championship Manager). Voorwaarde voor dit type spelletje is dat het allemaal overzichtelijk is, goed speelbaar, en dat wat je doet ook invloed heeft op de gang van zaken in de simulatie. Bij veel strategiespellen wringt daar juist de schoen.
Ik leer voor kapitalist!
Capitalism II begint met twee opties: kapitalist of ondernemer. Verder zijn er mogelijkheden als multi-player en tutorial. Het spel ziet er erg ingewikkeld uit, dus koos ik voor de tutorial. Vervolgens begon men mij uit te leggen hoe ik het assortiment van een supermarkt verrijk met een nieuw product. Na een serie omslachtige handelingen had ik brood aan de winkel toegevoegd. De tutorial is niet best. Iets ingewikkelds uitleggen aan een absolute leek blijft een lastige zaak, en daar is UbiSoft dan ook niet in geslaagd. Ik voel me net een beetje zoals mijn moeder als ik haar probeer uit te leggen hoe Word2000 werkt.
We are living in a material world
~
Conclusie
Capitalism II is niet direct een spel waarvan ik helemaal wild word. De interface had gebruiksvriendelijker gekund, en zeker de eerste uren zul je niet direct het idee hebben dat wat je doet ook veel invloed heeft op het spel. Langzamerhand ga je echter meer en meer mogelijkheden van het spel ontdekken, en blijkt het allemaal een stuk complexer dan je gedacht had. De tutorial en de matige interface maken dit spel echter beperkt toegankelijk, toch echt voor de diehards onder ons. Maar die hebben er dan ook wel een hele realistische aan!
Systeemeisen
OS: Win 9x/Me/XP
PC: PII-233
RAM: 64 MB
HD: 250 MB
CD-ROM: 4x speed
Noir Désir live
Noir Désir is een band die in Frankrijk al sinds het midden van de jaren 80 aan de weg timmert. Begonnen als een Franse versie van new wave, ontwikkelde de band zich in de jaren tachtig, negentig en nul verder, waarbij niet werd voorbijgegaan aan nieuwe muzikale stijlen en mogelijkheden. Een voorbeeld is het laatste album Des Figures des Visages, waarop de invloed van Franse dance-acts zoals Saint Germain, maar ook van de neofolk van Manu Chao (die meespeelt op het nummer Le vent nous portera) duidelijk merkbaar is.
Invloed is zeker niet hetzelfde als slaafse navolging: wie een idee wil krijgen van de eigenzinnigheid van Noir Désir moet eens luisteren naar het nummer Oublié (van het album Tostaky) waarin de groep aan de haal gaat met de monumentale James Bond-muziek van John Barry, acht jaar voordat Robbie Williams hetzelfde trucje zou uithalen met Millennium.
Bizarre situatie
Het is dan ook eigenlijk vreemd dat een groep die in Frankrijk zo groot is hier zo weinig aandacht heeft gekregen. Zelfs bij dit optreden in de Melkweg bestond een groot deel van het publiek uit Fransen. In tegenstelling tot de meeste Nederlanders was de avond voor hen een feest van herkenning, wat leidde tot de wat bizarre situatie waarbij het (Franse) midden van de zaal volop meezong en -danste en langs de muren iedereen nogal afwachtend stond.
Huilpartijen
Het bij tijden snoeiharde optreden zal ook niet geholpen hebben; de laatste CD Des Figures des Visages is overwegend vrij timide, maar dat kon van het optreden niet worden gezegd. Zanger Bertrand Cantat had de laatste jaren zware stemproblemen en herstelde daar gelukkig van, maar in de Melkweg deed hij zijn uiterste best zijn stem weer naar de Filistijnen te helpen met uithalen, huilpartijen en plotselinge volumewisselingen. Energiek was het allemaal wel en de band noch Cantat zelf spaarden zich.
Muurbloempjes
Dat Noir Désir een band is die het beste live genuttigd kan worden werd ook duidelijk doordat geen van de nummers in de CD-versie werd afgewerkt. Zo transformeerde Lost (misschien wel het mooiste nummer van de nieuwste CD) tot een samenzang tussen publiek en band, waarbij uiteindelijk ook de muurbloempjes zich in het gewoel mengden. Dat was misschien nog wel het duidelijkste teken van Noir Désirs triomf: nu nog de Nederlandse muziekliefhebber overtuigen ook de CD’s te kopen.
Volstrekte chaos
Tenslotte: het zou de Melkweg goed doen als ze ook eens wat aandacht aan de organisatie gingen besteden, want daar deugde nu weinig van. Een half uur in de regen wachten buiten het gebouw terwijl het concert officieel al is begonnen en je al een kaartje hebt en drie keer geëlleboogd worden tijdens de volstrekte chaos bij de garderobe draagt niet bij tot een positieve ervaring. De band maakte nu gelukkig alles goed.
Noir Désir
Prijs: €Gezien op woensdag 20 maart 2002 in de Melkweg, Amsterdam
Misschien ook iets voor u
Simpel, maar o zo krachtig
Vorig jaar stonden ze al met zijn drieën op Eurosonic. Twee meiden en hun akoestische gitaar. Wat begon als een prachtige set eindigde in een drama doordat in de naastgelegen zaal JJ72 aan een soundcheck begon. Ygdrassils liedjes bleken letterlijk breekbaar te zijn, kapot geslagen door het geweld van ronkende gitaren. Een strijd die niet te winnen leek. Totdat het meesterwerk Nice days under darkest skies uitkwam en een flinke klap uitdeelde aan de versterkte muziek. Deins terug met je distortionpedalen en buig voor Ygdrassil.
~
Het grootste wapen van Ygdrassil is de fantastische samenzang van Linde Nijland en Annemarieke Coenders. De twee stemmen sluiten naadloos op elkaar aan, vooral in de liedjes die a capella worden gebracht. Op This here is my mountain weet een van de dames op ingenieuze wijze ritme te creëren door middel van een alternatieve human beat box, terwijl zij zich ook nog eens moet bekommeren om de tekst van het nummer. Zeer virtuoos.
We visit many places
We hebben hier te maken met behoorlijk ervaren muzikanten. Dat blijkt wel uit het feit dat de dames al in 1991 voor het eerst bij elkaar kwamen in hun woonplaats Groningen, waar ze geregeld optraden. Vervolgens speelden ze in het voorprogramma van onder andere Heather Nova en Luka Bloom en brachten ze twee albums uit. Voor hun derde album We visit many places richtten zij hun eigen platenlabel op: Real Harm.
Kroonjuweel
~
Op dit moment is het tweetal op toernee door Nederland en België. Onderweg zullen ze hopelijk vele zieltjes winnen met hun bloedmooie folkmuziek. Ygdrassil was al de trots van Groningen, maar zal na de toernee vast en zeker ook nationaal succes kennen. En dat is ze zeker gegund.
Ygdrassil
Album: Nice Days Under Darkest SkiesPrijs: €
Misschien ook iets voor u
Topprogammering op Bospop
/ 0 Reactiesdoor: Mark Hospers0 Sterren.
~
Het programma
Vrijdag 12 juli: Aanvang 15.00 uur, poorten open 14.00 uur. Einde ca 0.30 uur.
Entree: €40,- (voorverkoop excl. reserv. kosten) Kassa: €43,50
Hoofdpodium: Fools Fatal, Van Dik Hout, Toto, UB40, en meer
Tent: Wealthy Beggar, Rosemary’s Sons, Di-rect, Def P & Beatbusters, en meer
Zaterdag 13 juli: Aanvang 12.00 uur, poorten open 11.00 uur. Einde ca 0.30 uur.
Entree: €35,- (voorverkoop excl. reserv. kosten) Kassa: €38,50
Hoofdpodium: Suicidal Tendencies, Rollins Band, Therapy?, Bush, en meer
Tent: Brainstorm, Bigelf, Doro, In Extremo, My Dying Bride, en meer
Passepartouts kosten €70,-. De voorverkoop start zaterdag 30 mei om 10.00 uur bij de 150 grotere postkantoren, de Ticket Service 0900-3001250 (99ct. p.m.), bij de GWK stationskantoren en de bekende Bospop- en Mojo-voorverkoopadressen. Busreizen (incl. ticket) via Rock Justice: 045-5691065
Misschien ook iets voor u