We kunnen vragen om cookies op uw apparaat te plaatsen. We gebruiken cookies om ons te laten weten wanneer u onze websites bezoekt, hoe u met ons omgaat, om uw gebruikerservaring te verrijken en om uw relatie met onze website aan te passen.
Klik op de verschillende rubrieken voor meer informatie. U kunt ook enkele van uw voorkeuren wijzigen. Houd er rekening mee dat het blokkeren van sommige soorten cookies van invloed kan zijn op uw ervaring op onze websites en de services die we kunnen bieden.
Deze cookies zijn strikt noodzakelijk om u diensten aan te bieden die beschikbaar zijn via onze website en om sommige functies ervan te gebruiken.
Omdat deze cookies strikt noodzakelijk zijn om de website te leveren, heeft het weigeren ervan invloed op het functioneren van onze site. U kunt cookies altijd blokkeren of verwijderen door uw browserinstellingen te wijzigen en alle cookies op deze website geforceerd te blokkeren. Maar dit zal u altijd vragen om cookies te accepteren/weigeren wanneer u onze site opnieuw bezoekt.
We respecteren volledig als u cookies wilt weigeren, maar om te voorkomen dat we u telkens opnieuw vragen vriendelijk toe te staan om een cookie daarvoor op te slaan. U bent altijd vrij om u af te melden of voor andere cookies om een betere ervaring te krijgen. Als u cookies weigert, zullen we alle ingestelde cookies in ons domein verwijderen.
We bieden u een lijst met opgeslagen cookies op uw computer in ons domein, zodat u kunt controleren wat we hebben opgeslagen. Om veiligheidsredenen kunnen we geen cookies van andere domeinen tonen of wijzigen. U kunt deze controleren in de beveiligingsinstellingen van uw browser.
Deze cookies verzamelen informatie die in geaggregeerde vorm wordt gebruikt om ons te helpen begrijpen hoe onze website wordt gebruikt of hoe effectief onze marketingcampagnes zijn, of om ons te helpen onze website en applicatie voor u aan te passen om uw ervaring te verbeteren.
Als u niet wilt dat wij uw bezoek aan onze site volgen, kunt u dit in uw browser hier uitschakelen:
We gebruiken ook verschillende externe services zoals Google Webfonts, Google Maps en externe videoproviders. Aangezien deze providers persoonlijke gegevens zoals uw IP-adres kunnen verzamelen, kunt u ze hier blokkeren. Houd er rekening mee dat dit de functionaliteit en het uiterlijk van onze site aanzienlijk kan verminderen. Wijzigingen zijn pas effectief zodra u de pagina herlaadt
Google Webfont Instellingen:
Google Maps Instellingen:
Google reCaptcha instellingen:
Vimeo en Youtube video's insluiten:
De volgende cookies zijn ook nodig - U kunt kiezen of u ze wilt toestaan:
U kunt meer lezen over onze cookies en privacy-instellingen op onze Privacybeleid-pagina.
Disclaimer en privacybeleid
Britain’s Most British
~
Het Bad
Misschien lijkt dit maar een klein en onbelangrijk detail. Wat maakt het nu uit of je een bad neemt of dagelijks onder de douche staat? Dat is nu juist het punt. Volgens de ‘echte’ Engelsen is dit van levensbelang. Engelsen gaan in bad: ‘real English people don’t take showers‘! En ze zijn er nog trots op ook. Apetrots, dat ze dagelijks in bad liggen, omringd door hun zeepresten en hun eigen vuil! Wat helemaal uit den boze is eerst een bad nemen en je dan even afspoelen onder de douche. De echte Engelsen spoelen zich niet af na het baden. Dit is volgens hen typisch iets voor mensen van het continent.
De Lunch
De Pubs
~
Uitgaanstips
Heb je in je vakantie tijd om de Engelsen en hun rare gewoontes eens van dichtbij te observeren moet je dat zeker niet laten. Hieronder een aantal tips.
Als je naar Engeland gaat, boek dan geen duur hotel, maar ervaar het echte Engelse leven in de Bed&Breakfast’s. Verder kun je Engeland niet verlaten zonder een echte traditionele Engelse pub bezocht te hebben. Je hoeft niet lang te zoeken, ze zitten op iedere straathoek! Vaak kun je er ook erg lekker eten.
~
Creatief met henna
Wie in de zomervakantie helemaal niks te doen heeft en een goed excuus wil hebben om de hele dag stil te zitten, kan zichzelf beschilderen met henna. Met een kopje muntthee erbij en een stukje baklava waan je jezelf meteen in Oosterse sferen.
~
Stoer
Henna is voor meisjes. Dat is altijd al zo geweest. Arabische en Indische meisjes die gingen trouwen kregen ingewikkelde patronen op hun handen en voeten geschilderd, om zo de vrouwelijkheid en -belangrijker- de vruchtbaarheid te bevorderen. Maar sinds je in badplaatsen op elke hoek van de straat wel een henna-tattoo kunt laten zetten, rukken ook de ‘stoerdere’ patronen en figuren voor mannen op. Het is tenslotte een soort tatoeage. Met vruchtbaarheid heeft deze henna echter niets meer van doen…
Henna of mehndi (de Indiase naam) wordt gemaakt van de hennaplant (Lawsonia Inermis). De blaadjes worden gedroogd en gemalen, en wanneer dat poeder met water wordt gemengd, ontstaat een groenbruine modder. Als je die modder op je vel smeert en hard laat worden, ontdek je dat je huid er oranjerood van kleurt. In het Midden-Oosten gebeurt dit al honderden jaren. Eerst had henna een medicinale functie, later werd henna het symbool van vrouwelijkheid. Maar niet helemaal. Jachtopzieners in Bangladesh smeren in de regentijd henna op hun voetzolen, zodat die niet te week en rimpelig worden wanneer ze de hele dag door het water lopen.
Lekker kliederen
~
Koop henna bij een oosterse winkel, een souk, of, als je het nergens anders kunt vinden, bij een reformzaak als De Tuinen. Je hebt verschillende kleuren, oranje, mahonie (acajou) en zwarte. De oranje is de traditionele. Zwarte henna bevat nogal eens PPD (p-Phenylenediamine) en kan allergische reacties oproepen. Het is in ieder geval niet gezond. Bovendien: in vroeger tijden was zwarte henna op je huwelijk een schande. Een mooie bruid had een lichte huid, dus daar was geen zwarte henna voor nodig.
Henna hoe?
Eén pakje is meer dan genoeg voor een hele jaarclub. Doe de henna in een schaaltje en leng het poeder voorzichtig aan met wat citroensap en kokend water. Gebruik niet teveel water, de hennamodder moet de substantie hebben van een goede dikke satésaus. Het citroensap zorgt ervoor dat de kleur beter hecht. Laat de henna afkoelen. Zorg ervoor dat je naar de wc bent geweest en dat je gegeten hebt. Henna moet lang drogen en als je je handen en voeten insmeert kun je niet al te gemakkelijk meer naar het toilet of in een chipszak graaien.
Zorg dat je vel schoon, droog en niet vet is. Als je je nagels wilt kleuren, zorg dan dat je eventuele nagellak verwijdert en houd er rekening mee dat je nagels zeker twee maanden oranje zijn. Het gaat er niet af. Als je henna koud is kun je aan de slag. Wil je je voetzolen kleuren, een traditioneel gebruik in Marokko, zorg dan dat je een kussentje bij de hand hebt om je stelten van de grond te houden. Voor je het weet zit de henna overal.
Je kunt de henna opbrengen met verschillende instrumenten. Een spuit (zonder naald natuurlijk), een stokje of met een opgerold stukje (stevig) plastic waar je een puntje hebt afgeknipt, zodat je een spuitzakje krijgt.
~
Wachten…
En dan komt het vervelende: wachten. Gelukkig kun je je bezighouden met het beschilderen van elkaar, maar let erop dat je henna niet vlekt. Als je de henna uitveegt krijg je ook een rode veeg op je huid. Snel handelen voorkomt een lelijke vlek.
Laat de hennamodder drogen in de zon. Sommige mensen zeggen dat de kleur dieper wordt als je de henna warmhoudt met bijvoorbeeld een föhn. In de zon zitten kan ook.
Na een tijdje barst de droge henna. Dat geeft niet, maar ga niet pulken. Hoe langer je het laat zitten, hoe langer de kleur blijft. Na een uur of twee kun je beginnen met het verwijderen van de modderkorsten, maar je kunt ook wachten tot je het echt niet meer kan uitstaan. Wie mooi wil zijn moet lijden.
Olijfolie
~
En nu over straat met je prominente henna-tattoo. Het oranje zal heel wat mensen opvallen. Nu maar hopen dat die de mythe van die vrouwelijkheid en vruchtbaarheid niet weten…
Nog meer henna?
Traditionele motieven van over de hele wereld
De homepage van wat dames die markten en braderieën opluisteren met hun hennakunsten
Zimra’s Henna Page. Zimra weet er alles van
De Islamic Voice zegt: Henna is a Great Healer
Curacao: Struisvogels rijden, duiken en luieren
~
Taal en Cultuur
De lokale bevolking, de Ucuraçao of in Nederlands Curaçao-enaar, spreken over het algemeen alleen Papiaments. Papiamentu is een mengelmoes van talen. Nederlands, Engels en Spaans. Dit stamt natuurlijk nog uit de oudheid, toen alles in Curaçao nog slavernij betrof.
~
Goed, genoeg over de geschiedenis. Woorden die je moet onthouden voor een goeie trip naar Curacao:
Swa = Vriend
Conjo (mi mamma) = Eikel / Klootzak
Con Ta Bai = Hoe gaat ie?
Bon = Goed
Costa Bon? = Alles goed?
Patat = Batata
Bier = Cerveza
Vooral bij de lokale snacks langs de kant van de weg zijn deze woorden van toepassing, want dit zijn meestal de lui die enkel Papiamentu kennen. Op veel plekken, zoals grotere restaurants, uitgaansplekken, duikscholen wordt gewoon Nederlands gesproken.
Hoe moet je lol hebben??
~
Cruise gelijk de eerste dag naar een mooi strandje zoals Cas Abao, Porto Marie of grote knip (zie foto) en zie hoe mooi een Caribische zee kan zijn. Wat je verder overdag kunt doen is de Christoffelberg te beklimmen. Da’s het hoogste punt van heel Curaçao, en het uitzicht is echt heel mooi. Struisvogels rijden is ook een optie die leuk is om te doen, maar wat je zeker moet doen is duiken. Als je het nog nooit gedaan hebt, vraag een introduik aan bij een van de duikschooltjes daar, wat meestal niet veel geld kost.
~
Centjes
Curaçao is een heel duur eiland. Om even een klein voorbeeldje te geven. Een biertje kost bij Mambo 4 ANG. Antilliaanse guldens vermenigvuldig je met 0.7 en dan heb je de europrijs. 3 euro dus ongeveer voor een biertje, met de nadruk op ’tje’. Want al het bier is daar 25cl i.p.v. de normale 33cl.
Maar als je een pure strandvakantie wil hebben is Curaçao een goed eiland om op vakantie te gaan. Maar als je strand wil combineren met of feesten of cultuur is Curaçao zeker niet de juiste keuze. Als je in juli naar Curaçao wilt gaan kost het je tevens bakken met geld. Een crappy hotelkamertje in Salou is dan toch net wat voordeliger.
Lekkere vakantieboeken
/ 0 Reactiesdoor: Wopke Vriesinga0 SterrenHard werkend Nederland neemt zich elke zomer voor nou eens echt die boeken te gaan lezen waar ze de rest van het jaar niet aan toe komen. Afgeladen met James Joyce, Proust en Dostojewski reizen ze af naar campings en costa’s om hun intellectuele krachten bij te schaven. Na vijftig bladzijden blijkt er echter al meer aandacht voor de bbq en bikini’s dan voor het literaire geweld. De Telegraaf wordt rap aangeschaft en weg zijn alle intellectuele ambities.
Om nou te voorkomen dat iedereen met boeken op pad gaat die alleen maar zullen dienen als flesopeners, hier een paar leuke en goede suggesties met zorg gekozen.
~
De Lijfarts- Maria Stahlie
Wie dacht dat Maria Stahlie haar boeken schrijft voor de Slegte heeft het dit keer mis. Na zeven niet opvallende boeken lanceert Stahlie hier een vette pil (600 pagina’s) om U tegen te zeggen. Breed opgezet, super uitgewerkt lijkt het wel op het werk van A.F.Th van der Heijden. Muriël is een hypochonder, heeft haar ouders verloren in een ongeluk, laat haar eigen vier maanden oude zoon achter en wordt lijfarts van een oude Hongaarse vrouw. Maar Muriel is geen arts, hoe moet ze dit verbergen en dan zwijgen we nog maar van medische missers. Een obsessie voor geneeskunde gecombineerd met pathologische leugens; dit kan nooit goed gaan.
De Binnenlanden- Euclides da Cunha
Dit boek heeft het allemaal: geschiedenis, politiek, sociologie, psychologie, natuurwetenschappen, klimatologie, flora en fauna en boven alles laat het zien hoe de mensen leefden in de Braziliaanse binnenlanden. Het is een aanklacht, een lofzang en een belangrijk testament van de religieuze strijd bij Canudos. Ok geen makkelijke kost, maar zozeer de moeite waard dat je vakantie er zeker meerwaarde van krijgt; zulke meesterwerken moet je gewoon gelezen hebben!
~
Cryptonomicon- Neal Stephenson
Pretentieuze thriller van de Quentin Tarantino van de literatuur. Het draait allemaal om de ontcijfering van een militaire code. Klinkt simpel? Stephenson lijkt nooit weer op te houden met schrijven; vette uiteenzettingen over wiskunde, techniek en cryptografie zorgen ervoor dat je wilt blijven lezen. Niet moeilijk, lekker spannend en allesomvattend; lekker entertainment.
De kunst van het reizen- Alain De Botton
Aardig boekje over reizen van de ik-weet-alles-beter Alain de Botton. Op zijn eigen irritante manier van namedropping en veel te veel weetjes neemt hij ons op reis met zijn boerenslimheid: “Op reis ben je vaak even chagrijnig en verveeld als thuis.” Geen wonder dat de schrijver het boekje beëindigt met een wandeling in de buurt waar hij woont. Gelukkig spuit hij ook nog wat kennis over grote namen als Flaubert, van Gogh en Wordsworth. Wordt het boek toch nog een feest.
~
Alles is verlicht- Jonathan Safran Foer
Debuutroman van een jonge getalenteerde Amerikaan, die met zijn personage Alexander Pertsjov weer eentje heeft toegevoegd aan de lijst onvergetelijke romanpersonages. Alexander spreekt in een zelfaangeleerd brokkelig Engels, samen met Jonathan Safran Foer gaat hij op zoek naar zijn familiegeschiedenis. Fictie en werkelijkheid lopen op een prachtige manier in elkaar over. Uiteindelijk komen de geschiedenissen samen, resulterend in een schitterende climax.
Onafhankelijke mensen- Halldór Laxness
In de eregalerij van befaamde romanpersonages hoort Bjart zeker thuis. Bjart is een man van weinig woorden, is een harde werker en houdt meer van zijn schapen dan van wat dan ook ter wereld. Zijn doel: onafhankelijk zijn. Maar in het desolate IJsland achtervolgt rampspoed Bjart. Maar hoe bizar Bjart dan ook mag zijn, hij blijft tegen wil en dank doorzetten, niets krijgt deze held kapot! Ronduit schitterend. Kon ik nog maar eens een borrel met Bjart drinken…
~
Blood Meridian- Cormac McCarthy
Need I say more!? Dit boek moet gewoon gelezen worden. Een beestachtige, in westerntraditie geschreven roman. Een zwerver met een enorme behoefte aan geweld sluit zich aan bij een stel premiejagers. De scheidslijn tussen goed en kwaad lijkt niet te bestaan, alles wordt uitgevochten tot het bittere einde. Indrukwekkend en stilistisch meesterwerk van een van de kanonnen uit de Amerikaanse literatuur. Onvergetelijk.
Possession- A.S.Byatt
Ook een all time classic, waarin de lezer alles aangeboden krijgt waar het van droomt: spanning, liefde, gelaagdheid, fictie versus werkelijkheid en dat alles ingebed in een intrigerend verhaal waar twee jonge academici het spoor proberen te traceren van een geheime liefde tussen twee Victoriaanse dichters. Van brieven tot graven, niets wordt geschuwd om achter de waarheid te komen.
~
De kus in de nacht- Herman Brusselmans
Zoveelste Brusselmans, waar hij weer lekker doorzeikt, zanikt en zijn beklag doet over werkelijk alles: liefde, seks, angst, literatuur, schoonheid en natuurlijk vrouwen. Phoebe en Woody zijn weer van de partij, en voor de rest… tja. Lekker geneuzel voor de regenachtige middagen.
Misschien ook iets voor u
De maand van Marie
.
Litanie
Gruwez koos ervoor om zijn vier vrouwen elk in één lange monoloog hun verhaal te laten doen. Hij maakt er sierlijke, vloeiende teksten van, waarin steeds weerkerende elementen worden vervlochten met nieuwe stukjes vertelling. De verhalen worden een soort litanieën, de lange monoloogvorm zonder een toehoorder in levende lijve doet denken aan een gebed of een klaagzang. Met refreinregels en motiefjes, zoals het steeds weer met kleine variaties terugkerende zinnetje van Maia, alias de Madonna met de Blote Konte: “’t Is maar geld dat hier telt! God en den bank van Roeselare en West- Vlaanderen -als daar al veel verschil tussen is- die kunnen ’t weten.” En altijd hetzelfde hoofdthema: “En ’t herte -wie weet er dat beter dan ik?- ’t herte dient voor het verdriet.” Marie, Maia, Emma en Marion hebben even van de liefde geproefd, en hebben daar duur voor betaald.
Pearl Jam
~
Maar verder dan clichés lijkt Gruwez niet te kunnen komen. Zijn puber, de negentienjarige Marion, is ouderwets opstandig en egocentrisch: “Maar zo zag ik mij nog het liefst, ja: als standbeeld. ‘k Wilde per se dat iedereen zag dat ík daar stond, ikke, Marion en niemand anders: ’t Vrijheidsbeld van Deerlijk“. Daarbij kan ook de fascinatie voor seks en haar eigen lichaam niet uitblijven: ” ’s Nachts werd mijn kut een soort teletubbieke op jaren. ’t Kwam spoken boven mijn bed en ’t vloog overal tegenop, tegen de lusters en tegen de vensters, alsof ’t naar buiten wilde.“
Gruwez doet hard zijn best een jongerencultuur neer te zetten met wat stukjes songtekst van Pearl Jam die te pas en te onpas opduiken, en met uitroepen als “Megacool!” en “Forget it!“. Veel meer dan een uitwendig versiersel is het niet: “ ’t Zijn dan de laatste maanden van mijn middelbaar en in La Luna loop ik zo’n beetje te headbangen bij Pearl Jam. Beretof. I’m ahead, I’m a man / I’m the first mammal to wear pants, yeah / I’m at peace with my lust / I can kill ‘cause in God I trust, yeah / It’s evolution, baby. ‘k Ga volledig uit mijn dak.”
Romantische riedeltjes
Gruwez slaagt er niet in om de vrouwen echt een eigen stem mee te geven, ze zijn vooral bejaarde, puber, volksvrouw of hoger opgeleide. Hun verhalen worden daardoor nooit echt indringend. Ook de strak geregisseerde opzet van het boek doet de diepgang geen goed. De vier variaties op een thema blijven techniek, vingeroefeningen. Je leest er vlot doorheen, de triestige sfeer van een leven rondom een gebroken hart raakt je even, maar meer ook niet. Het zijn in dat opzicht niet meer dan romantische riedeltjes over de lasten van de liefde, waarin de rozen doorns hebben en de harten bloeden.
Prijs: €13,50
Bladzijden: 112 pagina's
Misschien ook iets voor u
Wolfenstein 3D
.
~
In dit spel kruip je in de huid van B.J. Blazkowicz, een geallieerd spion. Jouw superieuren hadden vernomen dat er rare experimenten plaatsvonden in het geheimzinnige kasteel Wolfenstein. Jij werd op onderzoek gestuurd, maar de Duitsers vatten je al snel bij de kraag. Wachtend op je executie onderneem je een laatste wanhoopspoging. Je lokt een bewaker de cel in, en overmeestert hem. Je bent nu gewapend met een mes en revolver. De ontsnapping kan beginnen…
Die! Fuhrer Die!
~
Gameplay minpuntjes
Andere puntjes van kritiek zijn de save game optie en gameplay. Je kunt alleen saven aan het eind van een level, en dat is soms een tikje frustrerend. Ook de gameplay heeft een klein probleempje: het sturen gaat niet altijd even soepel, iets wat op hachelijke momenten een redelijk nadeel kan zijn. Verder is het aftasten van wanden naar geheime deuren door deze vervelende besturing ook geen pretje. Vaak genoeg raak je even het overzicht kwijt door de wat plompe graphics en hoekige manier waarop je mannetje roteert.
Conclusie
Ondanks alle kritiek is Wolfenstein toch nog steeds leuk om te spelen. Een ouderwetse grijns kwam op mijn gezicht te voorschijn bij de woorden “I am death incarnate…” Voor een potje ouderwets maaien met een machinegeweer blijft Wolfenstein toch een geschikte keus. Helaas voor Wolfenstein is ook de oude concurrent DOOM reeds beschikbaar voor de GBA, en dat spel heeft toch mijn voorkeur.
Morrowind – The Elder Scroll III
RPG’s, een genre waar ik een haat/flirt-verhouding mee heb. Mijn gevoelens aangaande RPG’s zijn altijd dubbel. Enerzijds boeit de gedacht om in de huid van een personage te kruipen, avonturen te beleven en het personage te ontwikkelen. Anderzijds is er het probleem van lineaire gameplay: het spel bepaalt eigenlijk wat er gebeurt, en mist daardoor verrassing en spontaniteit. Met het derde deel van Morrowind claimt Ubi Soft gamers als ik definitief voor het genre te winnen.
~
Het verhaal van Morrowind is complex en simpel tegelijk. Natuurlijk kan de speler zich van te voren in de uitgebreide beschrijvingen van Morrowind verdiepen (en dus alle complexe verhaallijnen proberen te volgen), maar men kan ook gewoon het spel opstarten en al spelende de boel proberen te ontdekken (de simpele en veel leukere variant). Nadat je een karakter hebt ontworpen begint het spel. Je begint als gevangene die op een eiland wordt afgezet. Je bedenkt een naam, volgt de instructies van de bewakers op, en wordt begeleid naar een mannetje die je vrijlating bekrachtigt. Je bent nu een vrij man, en kunt min of meer kiezen wat je gaat doen. Je aanmonsteren bij het leger? Op dievenpad? Huurmoordenaartje spelen? De keus is aan jou, en wat je doet beïnvloedt de verhaallijn op verschillende manieren.
Leren stelen
~
500 uur spelen
Mijn grote bezwaar tegen RPG’s was vaak dat de verhaallijn de speler te veel beïnvloedt, in plaats van andersom. Met Morrowind is dat wel even anders. Het spel belooft meer dan 3000 unieke non-playing characters waarmee de speler unieke interactie heeft. Verder heeft de speler als hij het spel volledig wil uitspelen ruim 500 uur(!) spelen voor de boeg. Aangezien je het spel op verschillende wijzen kunt spelen zal het spel na voltooiing nog steeds zijn aantrekkingskracht blijven behouden. Verder wordt bij Morrowind een editor geleverd zodat je de karakters en het spel naar jouw wensen kan aanpassen.
Conclusie
Ubi Soft zei het al, en ik kan het slechts beamen, Morrowind belooft de hit van 2002 te worden. Zelfs iemand als ik, altijd terughoudend op het gebied van RPG’s, ben helemaal om. Verder is het slim van Ubi Soft om via websites de talloze mogelijkheden van Morrowind te promoten. Via Morrowind.com en Morrowind.nl kan de speler zijn eigen add ons delen met andere spelers, waardoor het spel aan mogelijkheden nog meer wint ten opzichte van de concurrentie. Als je van plan bent deze zomer je zuur verdiende geld uit te geven, koop dan dit spel, je zult er zeker geen spijt van krijgen!
Systeemeisen:
Windows ME/98 128 MB RAM
Windows XP/2000 256 MB RAM
500 MHZ, 1GB schijf ruimte
32MB videokaart
Spider-Man
Batman, Superman, The Crow, X-Men, The Hulk: allemaal stripverhalen die verfilmd zijn of nog verfilmd moeten worden (The Hulk komt in 2003). Het geval met deze verfilmingen is meestal dat ze altijd wat teleurstellend zijn. Batman was in 1989 wel leuk, maar in retrospect is het gewoon een hele flauwe SBS6-dinsdagavondfilm waar je half bij in slaap sukkelt. Superman is al zo vaak uitgemolken dat het al lang niet meer leuk is. X-Men is een vermakelijke verfilming geworden met veel special effects en The Crow blijft meer voor de cult-fans.
~
Spiderman dan. De film waar het uiteindelijk deze zomer allemaal om moet draaien. De zomerhit volgens alle reclamecampagnes.
Ik ben eigenlijk altijd zeer sceptisch over zulke zomerhits, en dus ook over Spider-Man. Maar het feit dat een regisseur als Sam Raimi (A Simple Plan) regisseert en Tobey Maguire (The Cider House Rules en Wonder Boys) Spiderman speelt, maakte mij zeer benieuwd.
Lekkertje
~
Held
Het verhaal vervolgt zeer komisch en vermakelijk als Peter zijn nieuwe krachten ontdekt, maar dit geheel wordt abrupt onderbroken doordat Peters oom wordt vermoord door een rover, die Peter eerder nog had kunnen stoppen. Hij wordt nu de held die we allemaal kennen door de wrok die hij koestert jegens alle slechteriken. The Goblin is de slechte zijde van Norman Osborne (Dafoe) en wil alles en iedereen vermoorden die in de weg staat van zijn bedrijf Oscorp. De ontmoetingen tussen die twee later in de film zijn zeer spectaculair en zitten vol met special effects.
Cool
Spiderman is COOL! En niet alleen omdat de special effects zo geweldig zijn, maar het verhaal is gewoon erg goed uitgewerkt en door de acteerprestaties van Maguire en – in het bijzonder – Willem Dafoe schiet Spider-Man boven de gemiddelde zomerhit uit.
Spider-Man
Regie: Sam RaimiJaar: 2024
Misschien ook iets voor u
Voor u geselecteerd door de auteur:
RockWerchter 2002
/ 0 Reactiesdoor: Dennis Seine0 SterrenNu in Nederland TMF en MTV in feite gefuseerd zijn en de hele dag de ether vervuilen door Billy Crawford en DJ Boozywooz uit te zenden, vier keer per uur, valt het verschil met de Belgische TMF des te meer op. De vraag in België naar muziek die niet functioneert als geluidsbehang en bij een eerste luisterbeurt alle geheimen prijsgeeft is veel groter dan in Nederland. Logisch gevolg hiervan is dat voor een Nederlandse bezoeker van een Belgisch muziekfestival de pareltjes voor het oprapen liggen.
~
De programmering van een massaal festival als RockWerchter, waar bij de Red Hot Chili Peppers maar liefst 70.000 mensen aan het luisteren waren, is uitdagender dan de laatste drie edities van het pretentieuze Lowlandsfestival, dat dit jaar eind augustus weer neerdaalt in de polder van Flevoland. Zo zijn op het podium in de tent op de eerste dag achtereenvolgens de Duitse band The Notwist, The Black Rebel Motorcycle Club, The White Stripes en Sonic Youth te bewonderen. Het hoofdpodium sluit de dag af met het Belgische dEUS, dat zeer tegenviel, en de beruchte Chemical Brothers, die ruim anderhalf toebedeeld hebben gekregen om het publiek non stop tot een hoogtepunt te brengen.
Dolly Parton
Op de eerste dag spelen met name Jack en Meg White, de enige twee leden van The White Stripes, de longen uit het lijf. Ze zijn jong, hebben vier albums achter hun naam staan en hakken of hun leven ervan af hangt. Jack White plukt de liedjes de lucht uit en perst in een uur pakweg 25 nummers uit zijn gitaar, zonder oog te hebben voor het uitzinnige publiek dat instinctief aanvoelt hoe bijzonder deze combinatie is. Enorm gehyped door de pers is het een zware taak je reputatie na te leven: de twee, zoals altijd in het rood-wit gekleed, lijken er weinig moeite mee te hebben. Zo coveren ze bijvoorbeeld achteloos Dolly Partons Jolene op bloedstollend ontroerende wijze. Een eerste hoogtepunt.
Loempia
~
Fluistercountry
Een dag later gaat Mercury Rev echter genadeloos ten onder, precies om dezelfde redenen. Maandag 24 juni waren ze te zien in de Oosterpoort waar ze de ruimte hadden om te overtuigen. Maar juist in de buitenlucht op het hoofdpodium gaat de fijnzinnigheid van de muziek totaal verloren en blijft er weinig over. Ook Lambchop is geen festivalband bij uitstek, maar had het voordeel in de tent te mogen spelen met een muisstil publiek tegenover zich. Het schijnt zo te zijn dat de band in geldproblemen is geraakt, wat wellicht een verklaring vormt voor hun optreden op Werchter en het Swingin’ Groningen festival van aanstaand weekend. De fluistercountryachtige muziek staat als een huis. Groot nadeel is dat gedurende de tweede helft van hun set Queens Of The Stone Age, met Dave Grohl op drums, het hoofdpodium betreedt. Lambchop en Queens Of The Stone Age: nauwelijks een gelukkige combinatie. Eerstgenoemde verlaat jammergenoeg voortijdig het podium.
Monsterhit
~
Kane verkoopt niet
Zondag slaat de festivalmoeheid met name in de benen toe en weet eigenlijk alleen Millionaire de pijn te verlichten. Omdat de band wegens technische problemen twintig minuten te laat begint, wordt de spanning extra opgevoerd. Het geduld van een morrend en jong publiek wordt ruimschoots beloond. Zelden zal er een enthousiastere band bestaan hebben dan de mannen van Millionaire, aangevoerd door de hyperactieve dEUS-gitarist Tim Vanhamel. Na een blik geworpen te hebben op Yann Tiersen, de Fransman die verantwoordelijk is voor de soundtrack van Amélie en beloond werd met een Oscarnominatie, nog even de zon in langs de T-shirt stand. Op de shirts van Kane na, die troosteloos in de brandende zon hangen te verkleuren, wordt er flink verkocht. Een teken aan de wand dat het festival succesvol publiekstrekkers heeft weten te combineren met talentrijke nieuwkomers en dwarse grootheden.
Misschien ook iets voor u
Sonic Youth
Paradiso, de Amsterdamse muziektempel die oorspronkelijk onderdak bood aan religieuze behoeftigen, had voor het concert van Sonic Youth wel drie à vier keer uitverkocht kunnen raken. Mensen klampten je buiten aan met angstige oogjes, in het Engels vragend, bedelend, om een reservekaartje. Binnen, in de zaal met de balustrade en het glas in lood, is de sfeer vertrouwd aangenaam. Sonic Youth fans zijn vaak wat ouder, rustiger en ervarener. Kalende mannen met nog maar een randje van grijze plukjes, moeders die in het kader van een complete opvoeding hun in het zwart geklede gothic dochters laten zien wat echte muziek inhoudt.
~
Sonic Youth timmert inmiddels al zo’n zeventien jaar aan zijn eigen, onmiskenbaar eigenzinnige muzikale weg. Deze, voor een gitaarband ongekend lange, periode kenmerkt zich door een continue zucht naar verbreding, naar experiment en naar verdieping. Deze zoektocht leidde enkele weken geleden tot een nieuw album, Murray Street. Op dit nieuwe album wordt voor het eerst Jim O’Rourke als volwaardig bandlid genoemd: ook op het podium heeft hij, schuin achter Kim Gordon, zijn plaats ingenomen.
Noise-uitbarstingen
~
Natte dromen
Als te doen gebruikelijk speelde Sonic Youth zeer veel nieuwe nummers, in dit geval het totale laatste album. Nummers die direct opvielen waren de openingstrack van Murray Street, The Empty Page, die live iets harder gebracht werd dan op het album. Ook Rain On Tin, opnieuw een nummer van de onofficiële voorman Thurston Moore, was live zo mogelijk nog overtuigender dan op het album. Als luisteraar werd je meegesleept van subtiel naar luid en weer terug, met gitaarpartijen waar lullig aandoende gitaristen als die van Kane natte dromen van krijgen maar door de vier gitaristen van Sonic Youth met een kinderlijke eenvoud gespeeld werden. Op geen enkele wijze vloekten de nieuwe nummers met het oudere materiaal, waarvoor ook een plaats was ingeruimd.
Zo werd het zestien jaar oude nummer Shadow Of A Doubt van stal gehaald, redelijk zuiver gezongen door Kim Gordon. Eric’s Trip zorgde voor tumultueus publiek, maar vooral het slot deed smeken om meer. Gordon legde haar gitaar aan de kant, zette een ietwat minder chagrijnig gezicht op, en brulde/gierde/snoof een woest gierende versie van Drunken Butterfly de zaal in, waarna de band het podium verliet om naar België te reizen voor een optreden in de tent van het muziekfestival Werchter.
Sonic Youth
Prijs: €Gezien op zaterdag 29 juni 2002 in Paradiso, Amsterdam
Misschien ook iets voor u