Boeken / Fictie

Het westen en het oosten

recensie: Mustafa Stitou is niet zomaar een buitenlandse dichter
/ 0 Reacties0 Sterren

Drie tepels en een mooie roze varkenshuid met wat haar sieren de derde dichtbundel van Mustafa Stitou. Net als Marga Minco een paar dagen geleden maakte ook hij de overstap naar De Bezige Bij, maar daar houden de overeenkomsten tussen de twee auteurs ook wel op: Stitou wil wèl graag vermaken. De voorkant is slechts een voorproefje.

Stitou speelt met het gegeven dat hij buitenlander is, in zijn metaforen en in letterlijke verwijzingen, maar aan de andere kant zet hij zich er ook tegen af. Deze tegenstrijdigheid zit ook al in de titel van de bundel, Varkensroze ansichten. De titel klinkt in eerste instantie erg zoet, maar met de naam van Mustafa Stitou erboven is de associatie met varken eerder die van een onrein dier. Het roze vormt een tegenstelling met het varken.

Het woord ‘ansichten’ in de titel duidt op kleine vertellingen, tableaux vivant. Verhalen bevat de bundel erg veel. Vaak bevatten ze een ironische kwinkslag. Zijn gedichten bevatten de vertellende kracht van verwarring. In de verhalende gedichten wordt bijvoorbeeld een ontmoeting besproken met een vrouw die precies op zijn vriendin lijkt. Ook reageert hij op andere dingen in de samenleving, zoals in het grappige gedicht dat is geïnspireerd op een enquête die onder senioren in Flevoland is verspreid met de vraag ‘wilt u het gezichtje aankruisen dat het meest overeenkomt met hoe u zich het afgelopen jaar meestal voelde?’. Net als in de enquête staan boven het gedicht zeven gezichtjes, die van super vrolijk naar erg droevig gaan.

Adviseren wij daarom:
1) meer doorgankelijkheid
2) de nacht niet afschaffen
3) de pedicure aan huis evenmin

De gedichtbundel heeft een bijzondere samenstelling. Er is veel mystiek, zoals in het lange gedicht Niet samen scheiden we licht en donker. Het bestaat uit 21 korte gedichten gescheiden door een witregel en een asterisk. De sterretjes zouden een scheiding aan moeten geven, maar het gedicht vormt juist een vloeiend geheel, bijna een kort epos zonder groot heldenverhaal. Verschillende zinnen worden herhaald als om het voor de voordrager makkelijker te maken en beter te onthouden. Het gedicht bevat een soort geslotenheid, een mystiek en een onbekende zangerigheid, waarin geschiedenis wordt verteld, maar dat ook praktische zaken aan de orde stelt. In dit gedicht komen verschillende culturen bijeen en vormen het gedicht, maar zijn in het gedicht zelf ook elkaars tegenpolen.

*
je vertelt een man mijn vingertoppen zacht
tegen je slapen ik spreid mijn handen uit al is het
nergens voor nodig omvat je schedel een man
voor de dood op de vlucht vergeefs verborg
zich in de maag va een dood paard in de
veronderstelling de dood is hier reeds geweest

*
niet samen
scheiden we licht
en donker
niet samen
licht en donker

Dat Stitou zich niet enkel concentreert op mystiek, bewijst de enorme variatie aan onderwerpen die hij tentoonspreidt in de bundel. Het is niet louter het Westen tegen het Oosten en Stitou wil niet perse het ene tegen het andere afzetten, waardoor hij misschien het beste van beide neemt en de mooiste dingen creeert. Zo schrijft hij verschillende keren over Darwin en klonen, zeer Westerse onderwerpen. Ook speelt hij met mogelijke clichés en verwerpt ze of brengt ze allemaal bij een in een gedicht, zoals in Ansicht uit de Droom en Vreesman. Dat dit misschien ook voor verwarring zorgt, blijkt uit de plostelinge combinatie of versmelting van de verschillende beelden van de twee werelden.

… Menno Buch, een zonnebank torsend
op zijn schouders als een kruis, daalt langs,

schijnbaar toevallig. Ziet kans haar in de billen
te knijpen. Ze schaterlachen, verdwijnen. Het preutse
oosten en wellustige westen hebben elkaar gevonden?
Hebben jullie elkaar gevonden, schreeuw ik ze na,
Vergeefs. Of wil ik gewoon mijn Ma nemen?

Hieruit blijkt dat Mustafa Stitou niet zomaar een buitenlandse dichter is, maar ondertussen ook iets Hollands heeft verworven. In zijn gedichten is het zeer vertellende en verhalende dat sommige Nederlandse poëzie verloren is te vinden, zonder dat hij oppervlakkig wordt.

Uitgever: De Bezige Bij
Bladzijden: 84
ISBN: 90 234 1253 2
Misschien ook iets voor u
Slachtoffer van haar eigen geluk
Virtuoos oorlogsdagboek
Hoe lossen we de klimaatcrisis op?
Volk en verbeelding
Boeken / Fictie

Verborgen symmetrie

recensie: "Eén van de belangrijkste boeken van deze tijd"
/ 0 Reacties0 Sterren

Het is winter, in een van God verlaten stadje in het uiterste oosten van Turkije staan de gemeenteraadsverkiezingen voor de deur en die beloven erg spannend te worden vanwege een op de spits gedreven hoofddoekjesaffaire (Chirac, let op). Kerim Alakusoglu (kortweg Ka), een Turkse dichter die na twaalf jaar eenzaamheid in Frankfurt even op adem hoopt te komen in zijn geboorteland, besluit naar het verre Kars af te reizen. Om de verkiezingen te verslaan, ja, en om de zelfmoord van de sluierdraagsters te onderzoeken, ja, maar vooral om er een vrouw te zoeken.

Eenmaal gearriveerd in Kars volgen de ontwikkelingen elkaar snel op. Ka ontmoet de vrouw van zijn dromen, Ipek, en raakt snel vertrouwd met het stadje waar alles anders is dan in het hem zo geliefde westen. De staat houdt nog overal een oogje in het zeil, de islamisten winnen weer langzaam terrein en de media schrijft wat de belanghebbenden willen (niet zelden voordat het daadwerkelijk gebeurt). Ka wordt met argwaan bekeken. Wat wil die verwesterde atheïst? Het voorwendsel dat hij voor een grote krant uit Istanbul verslag wil uitbrengen van de recente zelfmoorden van jonge meisjes maakt zijn positie er niet sterker op. Alles verandert als tijdens een groots opgezette voorstelling in het Gewestelijk Theater, het toneelstuk de opmaat blijkt te zijn van een militaire coup. Sunay Zaim, een gefrustreerde theatermaker, neemt met behulp van een handjevol militairen de macht over in het door hevige sneeuwval van de buitenwereld afgesloten Kars en vanaf dat moment wordt de roman Sneeuw van de Turkse meester Orhan Pamuk een ingenieus bouwwerk waarin niets meer is wat het lijkt.

Symboliek

Achteraf recupererend is het een wonder dat de roman niet bezwijkt onder de last van de symboliek. Want laten we eens een kleine bloemlezing maken. Het begint met woordspelletjes. De dichter Ka gaat naar een onder sneeuw (in het Turks kar) bedolven Kars. We moeten niet alleen een grote verbondenheid van de hoofdpersoon met zijn bestemming verwachten, de symboliek gaat veel verder. Hij heet namelijk eigenlijk Kerim, hetgeen zoveel betekent als kind, fantastisch en heilig. Kwalificaties die ook verbonden zijn aan de kleur wit (sneeuw), in het Turks ak, die weer op een averechtse manier verbonden is aan zijn naam. Zijn grootste tegenstrever heet Indigo, een kleur die staat voor het ideaal, het geestelijke en in doorgevoerde vorm voor koppigheid en dogmatisme; eigenschappen die op maat gemaakt lijken te zijn voor de fundamentalist en vermeende terrorist die Indigo is.

Tussen twee werelden


Dit is de centrale tegenstelling in het boek. De verwesterde en schijnbaar onschuldige Ka tegenover de islamitische fundamentalist met bloed aan zijn handen Indigo. Op het eerste gezicht lijkt dit een uitgemaakte zaak. Een verlicht schrijver als Pamuk hoeft niet lang te kiezen, zou je denken. Maar naarmate het boek vordert worden deze lijnen flou. Ka raakt betrokken bij alle partijen in het conflict (hier komt Kafka’s K, die tussen twee werelden terechtkwam, om de hoek kijken) en laat zich gebruiken als loopjongen en tussenpersoon. Maar met welke reden? Indigo houdt vast aan zijn idealen, zonder erg pragmatisch te redeneren, maar kan je daar eigenlijk wel iets tegenin brengen? Als er dan ook nog een vrouwenkwestie in het spel blijkt te zijn, is het hek van de dam en worden de daden door emoties bepaald.

Politiek

Michaël Zeeman noemde Sneeuw zonder omhaal een openlijk politieke roman. Pamuk maakt zich weliswaar niet schuldig aan partijpolitiek, voegde hij daaraan toe, maar een politieke roman is het. Je kan natuurlijk niet ontkennen dat de politieke dimensie aanwezig is. Het is zelfs een van de aantrekkelijke, en in deze tijd van angst voor de islam zelfs zeer belangrijke, aspecten van het boek. Maar het draait niet om politiek, integendeel. Het is niet toevallig dat alle beslissende gebeurtenissen in Kars plaatsvinden tijdens voorstellingen in het theater. Politiek is theater, zegt Pamuk, theater dat af en toe weliswaar pijnlijk realistische is, maar toch. De werkelijke achtergronden van de gebeurtenissen liggen op het persoonlijke vlak. Het gaat om vriendschappen, macht, artistieke erkenning en natuurlijk vrouwen. De dubbelzinnigheid van de Turkse titel, Kar, gaat in het Nederlands jammer genoeg verloren. Het boek gaat namelijk niet over het zuivere of unieke – waarin we dan het westerse ideaal vermoeden, gesymboliseerd door Ka -, maar veeleer over de tweede betekenis van kar: winst (in de economische betekenis van het woord).

Redelijkheid

Politiek is theater en het leven draait om winst. En wat is de rol van de literatuur in deze constellatie? Ka is immers niet voor niets dichter die na een groot aantal onvruchtbare jaren juist in Kars weer de inspiratie vindt; en zijn vriend, de schrijver Orhan, loopt ook niet toevallig zo ostentatief door het boek terwijl hij het aan het schrijven is. Literatuur is er om de ‘verborgen symmetrie’, zoals een van Ka’s gedichten heet, bloot te leggen. Literatuur is er om te beschouwen en de mensen tot redelijkheid te manen. Of je het daarmee eens moet zijn, is de vraag, maar dat is een kwestie van filosofische aard. Dat kan ons niet afbrengen van de gedachte dat Pamuk met Sneeuw één van de belangrijkste – zo niet het belangrijkste (maar we hebben natuurlijk niet alles gelezen) – boeken van deze tijd heeft geschreven.

Uitgever: De Arbeiderspers
Prijs: € 27,50
Bladzijden: 470
Misschien ook iets voor u
Een panorama van het Amerikaanse leven
Een reis naar binnen
De wereld in scherven
Seks en vergankelijkheid
Boeken / Fictie

De geur van zee en de dingen die voorbij gingen

recensie: Koffers zeelucht
/ 1 Reactie0 Sterren

Vier jaar na haar debuut Genoeg gedicht over de liefde vandaag komt Hagar Peeters met een nieuwe bundel gedichten. Behalve dat de bundel meer gedichten bevat, is de buitenkant ook minder kleurig en is er voor een evenwichtiger en minder komiek lettertype gekozen. Peeters lijkt volwassener, maar misschien ook somberder. De bundel gaat terug, niet alleen naar de zee, maar naar alles wat ging.

In het tweede deel van de bundel, Verleden zee, staan een aantal gedichten over de zee, wat opnieuw de gedachte aan Holland verstrekt. De titel Koffers zeelucht gaat echter niet alleen over de zee die, als een madeleine gedoopt in de thee, een herinnering oproept, maar ook over het willen meenemen, meedragen, van die herinnering. Aan de andere kant is zeelucht vluchtig en ongrijpbaar, de koffers kunnen enkel gevuld zijn met lucht, met niets dus. Dit gevoel van iets te hebben en te verliezen is ook kenmerkend voor de bundel. En de herinnering is niet bevredigend of zaligmakend. Het vraagt naar de situatie nu, zoals in Dezelfde zee, dat onder andere over de ouders van Peeters gaat en over het onbereikbare van een plek om te blijven.

Zal ook ik, eenmaal op het vasteland geraakt,
er niet in slagen mij een thuishaven te baren
omdat elk vaarwater onrustig maakt
en niet meer wil bedaren?

Een van de karakteristieken die erg gewaardeerd werden in Peeters debuutbundel was het behandelen van zware onderwerpen op een luchtige toon. Ook in Koffers zeelucht schuwt ze het onderwerp vergankelijkheid niet, maar door de manier waarop ze schrijft, de zinnen vormt en de woorden kiest, is het eerder kleine tragiek. Het zou bijna kleinburgerlijk genoemd kunnen worden of gewoon Nederlands, het stil staan bij kleine dingen, of grote dingen verbergen door ‘kleine’ woorden en voorzichtige zinnen te gebruiken. Het lijkt een idee van ‘als ik het niet benoem, dan is het ook niet echt aanwezig’.

Er is een soort luchtigheid in de bundel aanwezig, die misschien alleen maar ironisch wordt versterkt door de vaak tragische toon in de gedichten. In het gedicht Verliefdheid duurt niet langer dan een jaar vertelt ze over de magische stof die in het bloed van verliefde mensen kruipt, maar niet langer dan een jaar er kan blijven en dus onvermijdelijk leidt tot een einde. Doordat deze bevinding met wetenschappelijke bewijzen wordt gestut is het allemaal wat minder onvermijdelijk en reduceert het de hevige verliefdheid tot een jaarlijks terugkerend fenomeen en zoektocht.

Verdriet is op zijn plaats, maar nee,
mijn ogen gaan alweer op zoek naar iets
dat jou vervangen kan, die op jouw beurt verving
wat ging en onvervangbaar leek.

In veel gedichten in de bundel laat Peeters zien dat ze een groot dichteres is, zo ook in het gedicht Kanttekeningen van de muze (I-IV). Ze geeft hier een reflectie op de praktijk van dichter zijn, eerst van de zijde van muze zijn en dan iemand tot muze hebben. Deze persoon valt dan echter zo tegen in vergelijking met de persoon op papier dat er een tegenstrijdig verlangen is. Liever ontkende ze dat er de muze de geliefde was, deze twee gescheiden waren, doordat een muze zijn zich keert tegen de geliefde. Deze bespreking van een belangrijk onderwerp in de dichtkunst laat een ander idee zien van de muze en maakt Peeters een rationele en romantische dichteres tegelijk, omdat ze een zelfreflectie toepast, maar ondertussen ook verlangt naar het niet-dichter zijn. En opnieuw is hier het uitzicht op het einde.

Je mond kan eenvoudigweg niet tippen
aan de beschrevenheid van je lippen.
Je geest is me te vol, je gedachten passen
niet naast de mijne.
Alleen op papier vind ik ze verrassend.

Een andere vaardigheid van een goed dichter is de omgang met taal. Peeters is lenig met taal. Ze laat woorden terug komen in andere betekenissen en gebruikt woordbetekenissen door elkaar. Dit is soms grappig en verstrekt de ironie in veel gedichten, die de luchtigheid van de zwaarte van het gewone leven draaglijk of misschien eerder ondraaglijk maakt. Toch lijken de gedichten niet zomaar op het papier te zijn gevallen, hoewel de taal niet bestudeerd is. Aan de gedichten is gewerkt, ze zijn overdacht. Dit gevoel geldt ook voor de compositie van de gedichten in de bundel, waardoor deze uitgebalanceerd is. In het laatste gedicht Ook wij, titaantjes in de bundel is er echter meer aandacht voor wat er niet blijft, voor wat niet uitgebalanceerd is en klinkt de titel van de bundel weer, Koffers zeelucht in de vluchtigheid en onvoltooidheid en de vergankelijkheid.

Wij liepen af toen het eenmaal zo ver was
dat wat niet voorvoeld was onomkeerbaar bleek.
We lieten wat we hadden in de steek
en zochten naar wat ons verlaten had.

Uitgever: De Bezige Bij
ISBN: 90 234 1249 4
Misschien ook iets voor u
Aan deze novelle klopt alles
Een panorama van het Amerikaanse leven
Afbeelding De verloren zusPixabay McGurl moet alle zeilen bijzetten om de aandacht van de lezer vast te houden
De zingbare rest
8WEEKLY

Liever lekker dan realistisch

Artikel: Bomberman is matige kartgame
/ 0 Reacties0 Sterren

Een jaar of tien geleden verscheen Super Mario Kart. In deze jolige racegame konden de spelers elkaar aftroeven op het kartcircuit. Het was een perfecte 2 player game, en de opvolger, Mario Kart 64, vormde samen met Crash Team Racing op de PSX het ultieme 4 player genot. Na een hoop middelmatige ripoffs leek het kartgenre ten onder te gaan. Maar met het verschijnen van Mario Kart Double Dash zijn de kartgames weer helemaal terug. Crash Bandicoot heeft inmiddels op alle consoles zijn eigen nieuwe spel, en ook Bomberman laat zich deze keer op het circuit bewonderen.

Bomberman was op zijn manier al een leuke multiplayer. In het originele spel kon je elkaar lekker naar hartelust proberen om te brengen door de tegenspeler met bommetjes op te blazen. Aangezien je deze game tegen maximaal vier andere gamers kon spelen vormde Bomberman samen met het kartgenre ultiem multiplayergeluk. Hudson dacht eens even stevig na. Wat als we deze beide zaken eens combineren? En dus geschiedde. Aangezien ik als PS2-bezitter niet het genot heb om Mario Kart Double Dash te spelen, zat ik echt te hunkeren naar een goede kart game.

Kleurig

De eisen voor een goede kartgame zijn vrij simpel. Het moet er allemaal vrolijk uitzien, de besturing moet uiterst simpel zijn, er moeten een paar grappige minigames zijn te spelen en het spel moet over een hoog ‘pick up and play’ gehalte beschikken. Nou, met dat vrolijke zit het wel goed. De wereld van Bomberman ziet er bijna nog kleuriger uit dan die van Mario (voor zover dat al mogelijk was). De Bombermannetjes beschikken allemaal over de vereiste cute factor, en de fantasievolle raceomgeving is ook in orde. Toch ziet het er allemaal wel wat kaal uit: iets meer beweging en poespas in de achtergronden had wel gemogen.

Gameplay

De gameplay van Bomberman Kart is een beetje een moeilijk verhaal. De karts sturen wat stug, maar dat is op zich niet het grootste probleem. Er zitten namelijk nogal wat scherpe bochten in de circuits, en die zijn door de stugge besturing niet of nauwelijks te nemen. De programmeurs van Hudson keken eens goed naar Mario Kart, en bedachten dat ze de handbreak zouden invoeren. Met de L en R knoppen kun je dan even iets scherper insturen. Goed idee, maar helaas een beetje armoedig uitgevoerd. Zodra je van de handbreak gebruik maakt, gaat de kart oncontroleerbaar slippen. Dit fenomeen is niet alleen voorbehouden aan Bomberman Kart, het viel ons ook op in Crash Nitro Kart. Men doet dit kennelijk om de karts een stukje realisme mee te geven. Maar ik had liever een lekker werkende handbreak gehad dan een realistische. Het gaat hier tenslotte om arcade/multiplayer lol, niet om een simulatie!

Minigames

Gelukkig compenseert Bomberman Kart op het gebied van minigames. Er zitten er namelijk genoeg in. Het leukste van de minigames is het voetbalgedeelte, waar de karts proberen een grote bal elkaars doel in te rijden. Verreweg de grootste troef van dit spel is echter het meeleveren van de SNES-versie van Bomberman. Naast de kartgame kan je ook gewoon met vier spelers tegen elkaar ouderwets Bombermannen, en dat is wel zo leuk. Dat de SNES-graphics een beetje gedateerd aandoen is absoluut geen bezwaar, want de geniale gameplay van Bomberman verveelt nooit.

Conclusie

Ik ben gematigd positief over deze game. Het kartgedeelte kan best voor een leuke avond zorgen, ook al zullen de opmerkingen over de stroeve besturing en de matige handbreak niet van de lucht zijn. Toch valt er met deze game genoeg te lachen, en dat is wel de bedoeling. Het feit dat deze game voor hetzelfde geld ook nog eens de originele Bomberman meelevert is een enorm pluspunt waar meer uitgevers een voorbeeld aan mogen nemen. Waarom bij een release van een nieuwe Mario Kart het oude origineel niet als bonus erbij? Of bij de nieuwe Mortal Kombat? Bomberman Kart is een redelijke kartgame, maar niet de knaller waar ik op had gehoopt.

8WEEKLY

Hak- en slawerk

Artikel: Nieuwe LotR-game: weinig verrassend, maar wel erg goed
/ 0 Reacties0 Sterren

In 2003 bracht EA het prachtige spel LotR: The Two Towers uit. De game was een redelijk groot succes, en dat terwijl het spel qua gameplay niet heel innovatief was. Vooral het gebruik van film en game door elkaar oogstte veel bewondering. Een onverwacht succes dat natuurlijk schreeuwt om een opvolger. Nu de nieuwe film eindelijk in de bioscopen te zien is, ligt ook de nieuwe LotR-game in de schappen.

In mijn vorige recensies schreef ik al eens dat games gebaseerd op films vaak een flauw aftreksel van de inspiratiebron zijn. Met LotR: TTT was dat wel even anders. De filmbeelden liepen zo over in heftige actie, waardoor de speler het idee had invloed uit te oefenen op het verhaal. De gameplay ging op zich niet veel dieper dan het heftige hak- en slawerk, maar door de prima vormgeving had de game toch iets bijzonders. Zelden heb ik een spel gezien dat op een dergelijke manier het uiterste uit zijn licentie weet te halen. In LotR: Return of the King gaat men dan ook uit van het principe: “if it ain’t broken, don’t fix it!”

Karakters

Ook in deze game moet je dus level voor level een mannetje kiezen, en je vervolgens een weg door een level hakken. Op je pad zul je afzichtelijke creaturen tegenkomen die je zonder veel wroeging naar de andere wereld moet helpen. Aan het einde van een level krijg je een aantal waarderingpunten. Met de verdiende punten kun je vervolgens weer nieuwe aanvallen, combo’s en speciale technieken aankopen. In elk level kan je weer een nieuw karakter kiezen waarmee je wilt spelen. Elk karakter heeft uiteraard weer zijn eigen voor- en nadelen.

Interactieve Omgeving?

Klinkt redelijk hetzelfde, hoor ik je nu denken. Tja, dat is ook wel zo. EA heeft zich voornamelijk beziggehouden met het voortborduren op de film. Wel hebben ze enkele nieuwe karakters aan de game toegevoegd, en kan men rondslingerende wapens zoals katapulten en speren gebruiken. Meestal komt dit er op neer dat er ergens een katapult staat met een duidelijke ‘marking sign’ waar de speler moet gaan staan. Even op de knop drukken, en je hebt de katapult gebruikt. Het is op zich best aardig bedacht maar voegt niet schokkend veel toe aan de oude gameplay.

Creaturen

Erg mooi blijven sommige creaturen die je aantreft. De gemiddelde trol en ork kennen we zo langzamerhand wel, maar wat te denken van Enten, Shelob en natuurlijk de Nazgul? De Enten staan weliswaar aan jouw kant, maar het blijft oppassen dat ze je in de chaos niet verpletteren. En Sauron heeft ook een flink aantal monsters tot zijn beschikking. Vooral de levels waarin de speler wordt geconfronteerd met een dergelijke opponent zijn interessant. Elke keer is het weer puzzelen voor je de zwakke kant van een tegenstander hebt ontdekt. Heb je eenmaal door hoe je zo’n tegenstander kan verslaan, dan is het snel doorhakken naar een nieuw level geblazen.

Conclusie

In mijn oordeel over deze game hinkel ik op twee gedachten. Ik vind het jammer dat EA gewoon het oude concept heeft gerecycled, en met een paar toevoegingen gewoon weer in de schappen gooit. Er had wat mij betreft best wat meer innovatie in de game mogen zitten. Anderzijds is het nog steeds een prima spel, en zijn de overgangen van film naar spel nog steeds een lust voor het oog. Aangezien de game als LotR game op de markt komt zal het zijn weg naar vele huiskamers zonder al te veel moeite vinden. En eerlijk is eerlijk, ben je wel in voor een beetje hak- en slawerk, dan is deze game één van de beste in zijn genre. Heb je de eerste game al, dan moet je overwegen of de nieuwe filmbeelden en toevoegingen de extra aanschaf wel waard zijn. Je valt je in elk geval nooit echt een buil aan deze game.

Theater / Voorstelling

Zapshow langs ruim zestig jaar Disney

recensie: Disney on Ice
/ 0 Reacties0 Sterren

Een spektakel met veel lichtjes, prachtige decorstukken en bekende Disneyfiguren. Disney on Ice viert feest met de jubileumshow 100 Years of Disney Magical Moments. In deze show wordt teruggeblikt op de vele onvergetelijke verhalen van Walt Disney met meer dan 60 bekende figuren op het ijs.

~

Al sinds 1988 bezoekt deze ijsshow ons land met een wisselend thema rondom de sprookjes van Walt Disney. Vorig jaar werd Belle en het Beest opgevoerd en het jaar daarvoor Toy Story. Dit jaar gaat het er anders aan toe en worden verschillende fragmenten gespeeld uit toppers als Pinokkio, De Kleine Zeemeermin, Toy Story, Aladdin, Mulan, A Bug’s Life en The Lion King. Het is een feest van herkenning voor jong en oud. Maar de trein dendert net te snel voort, waardoor je de spanning van de verhalen mist. Je valt van het ene verhaal in het andere en dat is best leuk voor een keer, maar Disney on Ice is sterker in het neerzetten van een compleet verhaal.

Small World

Uiteraard draait het in de show ook om de muis waarmee het allemaal begon: Mickey Mouse. Aan het eind van het eerste deel neemt hij iedereen mee naar zijn favoriete plekje op de wereld: Disneyland, waar het aanstekelijk liedje It’s a Small World uit de speakers galmt. De lichten in de zaal worden gedoofd en het is tijd voor een heuse electrical parade. Een absoluut hoogtepunt van deze show, dat helaas niet waargemaakt wordt. Daardoor valt het slot van deze show, waar alle figuren op het ijs komen, tegen.

~

Desalniettemin is de show erg vermakelijk. Er is dit jaar gekozen om nog meer geld te steken in de kostuums en decorstukken, waardoor het geheel oogstrelend is. De trucs en solo’s zijn niet zo mooi en gelikt als bij de volwassen Holiday on Ice, maar dat hoeft ook niet omdat het hier ook om de verhalen draait. Leuke bijkomstigheid is dat er een Nederlands kampioen kunstrijden meedoet aan deze show. Melanie Carrington uit Heereveen speelt de rol van Sneeuwwitje, een cancanmeisje in het verhaal van Pinokkio en ze vertegenwoordigt het land ‘Hawai’ in It’s a Small World.

Disney on Ice is er weer in geslaagd een schitterende show neer te zetten die jong en oud zal aanspreken. Deze zappende opzet is voor een keer leuk om gezien te hebben, maar volgend jaar weer graag een volledig Disney-sprookje.

Disney on Ice is nog tot en met 26 december in Den Haag te zien en van 28 t/m 31 december in Den Bosch.

Disney on Ice

Gezien op donderdag 18 december 2003 in Statenhal, Den Haag
Misschien ook iets voor u
Café 749 - fotografie Bas de Brouwer (naamsvermelding altijd verplicht)-67_kleinBas de Brouwer In Amsterdam moeten mensen wijken voor geld
_S3A7152Sofie Knijff Oeverloze schermtijd maakt iedereen ongelukkig
Een aangrijpende containervoorstelling over suïcide
Van wensouders tot Hotel Mama, en alles er tussenin
8WEEKLY

Niks trainen: spelen!

Artikel: FIFA Football 2004
/ 0 Reacties0 Sterren

Ooit, begin jaren ’90, veranderde EA de wereld van voetbalgames voorgoed. FIFA Soccer stuwde de grafische mogelijkheden tot nieuwe hoogten, en werd de maatstaaf voor andere games in het genre. In 1996 deden ze dat wederom met FIFA’96, een prachtige voetbalgame die de liefhebbers snel de nieuwe Playstation deed aanschaffen. Acht jaar verder zit ik hier op de bank met het nieuwste deel uit de serie in mijn PS2.

~

FIFA Soccer heet tegenwoordig FIFA Football en is het meest gevierde en bekritiseerde spel van de laatste jaren. Elke jaarlijkse editie van deze reeks wordt gigantisch goed verkocht, maar veel recensenten vinden dat EA zich er bij elke update al te makkelijk vanaf maakt. Een paar grafische verbeteringen, nieuwe statistiekjes, ervoor zorgen dat alle spelers bij de goede club zitten, en hup, het spel kan in de schappen. De gameplay zou echter door de jaren heen grondig verwaarloosd zijn. Deze criticasters omarmen allemaal Konami’s Pro Evolution Soccer 3.

Trainingskamp

Zelf heb ik nooit het gezeur over FIFA begrepen. Misschien is de gameplay wat simpeler dan PES3, maar wanneer dringt het tot de botte koppen van veel recensenten door dat dit is wat het grote publiek wil? Natuurlijk zijn er altijd wel een paar hardcore gamers te vinden die het wel leuk vinden om uren te trainen voor je een mannetje kunt uitspelen, maar de meeste mensen willen gewoon een potje ballen zonder gedoe. En dat is waar altijd de kracht van FIFA heeft gelegen, het ‘pick up and play gehalte’. Even weten waar de pass, schiet en lob knopjes zitten, en hop, spelen maar. Als recensenten dat niet snappen, dan zijn ze zich in rap tempo van een groot deel van de consumenten aan het vervreemden. Hardcore gamers vormen namelijk maar een klein percentage van de markt…

In de reclamecampagnes rond FIFA 2004 wordt veel aandacht aan de nieuwe ‘off the ball’ optie besteed. Je kunt nu met een beetje handigheid mannetjes laten vrijlopen. Eerlijk gezegd heb ik na uren spelen nog maar weinig van deze optie gebruik gemaakt. De verdedigers in FIFA staan namelijk dicht op de spitsen, en daardoor heb je vaak weinig tijd voor extra gepriegel. Gewoon snel passen en de vrije man zoeken is al moeilijk genoeg. De vrije man ook nog eens gaan besturen is niet altijd het eerste wat in je opkomt. In plaats van deze functie had ik liever weer de trucjes gehad zoals in FIFA ’99. De schaarbewegingen en de kleine lobjes waarmee je tackles kon ontwijken waren een stuk handiger. Hierdoor kon de man aan de bal zelf ruimte creëren.

~

Het grote voordeel van FIFA tegenover PES3 is dat FIFA over alle statistieken, shirts en selecties beschikt. Hier dus geen fake namen en domme shirtjes zoals in PES3. Ook ziet alles er gewoon strak uit, en is het commentaar bij de wedstrijden wederom de beste in het genre. Op de PS2 waren echter grafisch ook een paar mankementjes. Waar de PC en Xbox versies prima lijken te lopen heeft de PS2 versie af en toe last van schokkerig beeld en kleine vertragingen. Het lijkt erop alsof de PS2 het grafische geweld maar met moeite aankan, en dat is toch wel een beetje jammer.

Coach

Aan het spel is nu ook een carrièremodus toegevoegd. Hierin neem je als manager de leiding over een door jou gekozen team, en probeer je betere spelers aan te trekken. Door het behalen van doelstellingen krijg je meer prestige en armslag en kan je meer invloed op je spelers uitoefenen. Ik begon met FC Groningen, en na één seizoen had ik vijf nieuwe spelers aangetrokken, die de ploeg in het tweede seizoen naar de landstitel wisten te voeren. Succes zorgt voor zwaardere doelstellingen, maar dat hoort nu eenmaal bij het baantje van manager.

Hoewel FIFA 2004 wederom een ruime voldoende krijgt, heb ik toch een paar aanmerkingen op het spel. Foefjes als ‘of the ball’ zijn misschien leuk op papier, maar doen een beetje afbreuk aan het simpele en ongecompliceerde dat FIFA altijd zo kenmerkte. Liever had ik wat meer aandacht gehad voor ‘on the ball’. Je hebt weinig mogelijkheden om echt te dribbelen en passeerbewegingen zijn moeilijker geworden. Wat gameplay betreft blijft FIFA ’99 (ondanks de vaak matige AI van de keepers in dat deel) toch mijn favoriet. In FIFA 2004 is mannetje uitspelen, achterlijn halen, voorzetten en inkoppen een hele toer, en dat zorgt vaak voor wat frustratie, weinig kansen en daardoor minder enerverende wedstrijden. Ondanks deze kritiek is FIFA 2004 gewoon een prima game waar de causal gamer zich zeker geen buil aan zal vallen.

Muziek / Album

Vermoeiend

recensie: Take a Look in the Mirror
/ 0 Reacties0 Sterren

Korn werd eigenlijk pas echt bekend bij het grote publiek met het album Follow the Leader uit 1998. De single met dezelfde titel gooide hoge ogen en was ook regelmatig te horen. En dit niet slechts in de kamer van de fans van de band, maar mensen stonden ook in de kroeg te hossen op dit nummer. De band kwam ineens in het middelpunt van de belangstelling te staan. Daarna echter verdween de band weer snel uit deze spotlights.

~

Veelgehoorde kritiek is dat het vorige album van de band, Untouchables, veel te soft geproduceerd is, waardoor de agressie van de muziek niet goed tot zijn recht komt. Ik ben benieuwd of die op dit zesde studioalbum ook weer het geval is of dat de metal van de band met bakken uit de hemel valt. Weet Korn met dit album weer een hit af te leveren of blijft de band zich in de schaduw voortbewegen?

Verborgen track als muzikale hoogtepunt

De band klinkt minder fris dan wat ik in eerste instantie verwacht had. De muziek is weinig verrassend en niet bijster afwisselend. Dit komt vooral doordat er weinig dynamiek en volumeverschil in te ontdekken is. Tevens is er niet erg creatief omgesprongen met ritmes. Korn doet je niet wippen op je stoel maar wegzakken in een weinig inspirerend stampwerk en zuchten onder het langzame tempo van de songs. Positieve uitzondering hierop is de verborgen track One (ja die van Metallica). Deze uitvoering klinkt wel leuk en is zeker het beste nummer van de CD.

Fuck

Sommige teksten zijn weinig inspirerend zoals “Y’all want a single say fuck that
Fuck that, Fuck that [x6]” uit Y’All Want a Single, de huidige single van de band. Verder ligt het woord fuck zanger Jonathan Davis wel erg lekker in de mond. Toch is het niveau van de teksten niet onaardig. Frustraties uit het leven worden via de teksten uitgeschreeuwd. Echte gevoelens, daar kan je toch niets op tegen hebben?

Doodmoe

Soms lijkt de wereld simpel. Er is muziek die je energie geeft en waarmee je na het beluisteren de hele wereld aan kan, en er is muziek die je energie kost en waarna je moe en onbevredigd op de bank in slaap zakt. Helaas valt de nieuwe Korn in de laatste categorie. De muziek sprankelt niet, ze inspireert niet, ze is niet nieuw en doet niets positiefs met mijn gemoedstoestand. Het spijt me voor de jongens uit Bakersfield: ik word gewoon doodmoe van deze muziek.

Geen hoogvlieger

Take a Look in the Mirror is geen sterk album. Muzikaal moet het album het van een als verborgen track verstopte cover hebben en tekstueel is het eerder puberaal dan briljant. De muziek is vermoeiend en weinig inspirerend. Meer kan ik er ook niet van maken. De muziek is niet stevig of agressief, ze doet me slechts zuchten van vermoeidheid. Een hit zal de band hier dan ook zeker niet mee scoren.

Link:

Officiële website – http://www.korn.com/

Korn

Album: Take a Look in the Mirror
Aantal tracks: 13
Misschien ook iets voor u
Imposante trilogie
In de geest van Bach
Sprekende Pianomuziek
Internationaal geklasseerde Nederpop
8WEEKLY

TOP 8WEEKLY 2003

Artikel: Lijstjes, lijstjes, lijstjes
/ 0 Reacties0 Sterren

Plotseling is het kerstvakantie. Wat doe je dan? Natuurlijk heb je de verplichte dagen met de familie en het onvermijdelijke oliebollen eten op oudejaarsavond en nieuwjaarsdag (en nog weken daarna, als je pech hebt), maar wat doe je in de tussentijd? Lijstjes lezen en lijstjes samenstellen. Terwijl je ligt uit te buiken van de veel te grote hoeveelheid kalkoen spelen de mooiste, beste, slechtste, leukste, vervelendste, opwindendste, verrassendste, idiootste, saaiste momenten van het bijna voorbije jaar door je hoofd. En wat is er leuker dan een lijstje samenstellen? Juist! Lijstjes van anderen lezen en afkraken. Want al die stomme lijstjesmakers zijn jouw favorieten altijd vergeten en ze doen het altijd helemaal verkeerd.

~

Speciaal voor alle mensen die zich in deze kerstvakantie willen ergeren aan de onbeduidende lijstjes en meningen van anderen heeft de redactie van 8WEEKLY zich uitgeleefd op zo ongeveer alle facetten van het afgelopen jaar. Ga je gang: lees en wees geïrriteerd, al hopen wij van de redactie stiekem dat we je kunnen wijzen op vergeten pareltjes of onontdekte missers in cultuurland.

Theaterredacteur Nathalie compileerde een top van de plaatsen waar je het afgelopen jaar geweest moet zijn, op een bepaald moment, in een bepaalde straat, om een bepaalde sfeer te proeven. De top van eindredacteur en literatuurlezer Els gaat over de grootste leugenaars van 2003. Bush staat er inderdaad in, maar Blair niet. Mabel wel, maar wie nog meer?

IJslandkenner en -correspondent Paul maakte een lijstje met zijn beste en slechtste films van het afgelopen jaar. Jenny, de meest recente aanwinst van onze filmredactie, zette haar acht filmische hoogtepunten op een rij, waaronder de beste trailer en de beste quote. Filmrecensent Ingrid zocht naar nieuwe woorden en vond onder andere joppiesaus en rimpelrockers. Niek zette zijn beste cd’s van 2003 op een rijtje.

Melson is de hoofdredacteur en schijfjesverzamelaar van 8WEEKLY. Zijn huis ligt vol dvd’s en cd’s en hij zorgde dan ook voor een top van ‘glimmende schijfjes’. Game- en filmkenner Jan kon niet kiezen en compileerde twee lijstjes: de beste games en de slechtste films. Een keuze uit zijn snedige commentaar: “pretentieus werkje, pure prut, zouteloze bende.” Joost recenseert cd’s en heeft een voorliefde voor foute muziek. Kijk naar een lijstje beste cd’s met daarin onder andere Spanner en Stef Bos.

Hoofd muziek Mark Hospers betuigt spijt met zijn lijstje niet-door-8WEEKLY-gerecenseerde cd’s. En passant vermeldt hij ook zijn top 8 beste cd’s en beste concerten van 2003. Filmcritica Floortje vond de films dit jaar niet veel soeps en presenteert acht elementen die samen wel een goede film vormen. Margriet bekijkt de Nederlandse media met een kritisch oog en betitelt acht mensen als ‘verliezer’. Je zal er maar bij zitten… Olaf tenslotte is net vader geworden en heeft het druk met zijn kind. Toch leverde de muziekrecensent zijn top 8 van beste cd’s in.

Jan Auke bedacht een top acht waarin hij zijn kenmerkende cynische inslag kon verwerken: boeken die hij in 2004 zeker niet zou gaan lezen: A. F. Th., Mulisch en Leon de Winter bijvoorbeeld. Literatuurrecensent Matthijs lijdt aan een chronisch kastekort en stelde een lijstje samen van zijn verlangens: onbereikbare dingen die te duur, te veel of te zeldzaam zijn. Theaterman Mark laat zijn licht schijnen over alle deelgebieden die hij kent: film, muziek, boeken, theater, et cetera.

Naar de lijstjes!

8WEEKLY

TOP 8WEEKLY 2003

Artikel: Lijstjes, lijstjes, lijstjes
/ 0 Reacties0 Sterren

Top 8 plaatsen waar je geweest moest zijn in 2003:

  1. Den Haag: voor het Bronovo ziekenhuis om te wachten totdat prinses Amalia geboren werd en haar blozende, zwetende papa het goede nieuws kwam brengen.
  2. Amsterdam: bij het gerechtsgebouw in Amsterdam-Osdorp waar Volkert van der G. terecht stond voor de moord op Pim Fortuyn.
  3. Hilversum: bij de finale van Idols 2003 om Jamaï met zijn hippe bril te zien winnen.
  4. Wilnis: waar je voeten niet droog bleven tijdens de dijkdoorbraak.
  5. Gelderse Vallei: om te kijken hoe besmettelijk de vogelpest was.
  6. Schiphol: om te kijken of er mensen rondliepen met mondkapjes vanwege SARS.
  7. Rotterdam: bij één van de tien uitverkochte concerten in Ahoy van niemand minder dan…. Frans Bauer.
  8. Garrelsweer: om een aardbeving te voelen.

Els Bertens

Pinokkio was een bijzonder jongetje. Hij was van hout, maar leefde toch. Hij bezat een leuk houten wipneusje, dat bij het vertellen van onwaarheden echter enorme proporties aannam. Pinokkio werd in 1880 geboren en leefde in Italië. Tijdens zijn leven heeft hij voor vele nazaten gezorgd: mannen en vrouwen met een houten kop en vol leugens en onwaarheden. 8WEEKLY zocht de acht grootste Pinokkio’s van 2003 bij elkaar.

8. Wereldkampioen

We beginnen met een eervolle vermelding voor de 24-jarige Zuid-Afrikaan Abrie Kruger. In november van dit jaar deed hij mee aan de Wereldkampioenschappen Liegen in de Britse provincie Cumbria en hij won. Op zich al een prestatie die een plaats in deze top-8 verdient, maar Abrie keek niet op een leugentje meer of minder. Hij werd namelijk na zijn overwinning beschuldigd van valsspelen. Ik dacht dat dat juist de bedoeling was van het WK Liegen!

7. Sletje

Op zeven de enige vrouw van deze top 8: onze enige echte Mabel. “Klaas? Um, ja, die heb ik geloof ik ooit wel eens gezien. Maar mijn vriend? Nee. Wat zeg je? Slapen op zijn boot? Ben je nou helemaal!” Er leek een prachtige nieuwe prinses bij te komen, maar bromsnor Peter R. de Vries gooide roet in het eten door te onthullen dat Mabel een gangsterliefje was. Mevrouw Wisse Smit ontkende in alle toonaarden dat ze ooit meer dan oogcontact met topcrimineel Klaas Bruinsma had gehad, maar dat mocht niet baten. Balkenende (zie verderop) kon haar leugentjes niet slikken en ontzegde haar het recht op de troon. Arme Mabel. In haar omgeving hoef je niet meer aan te komen met de term ‘een leugentje om bestwil’.Eervolle vermelding voor: Ottolien Lels. Als vriendin van Mabel probeerde zij haar te redden door te verklaren dat zijzelf het gangsterliefje was. De Volkskrant drukte dat groot af en daarna hebben we er niets meer van vernomen.

6. Een kalkoen

Politici zijn beroepsleugenaars, dus de nummer zes van deze top kan eigenlijk niets aangerekend worden. George W. Bush is zijn naam en zijn leugens zijn te talrijk om op te noemen. Laten we volstaan met bedrog dat niet in naam der politiek werd uitgevoerd: met Thanksgiving bracht hij een bliksembezoek aan “zijn jongens” in Irak om hen een hart onder de riem te steken. Zijn gevoelens van patriottisme waren misschien wel echt, maar de kalkoen die hij meebracht niet. Wijze woorden van zijn voorganger Abraham Lincoln: You can fool some of the people all of the time, and all of the people some of the time, but you can not fool all of the people all of the time.Eervolle vermeldingen voor: Donald Rumsfeld, Ari Fleischer, Dick Cheney, Tommy Franks en de vele anderen die het regime van Dubya mogelijk maken.

5. Please help me!

Ze heten Cyril Omorodion, Dr. Shamsudeen Pius Patrick, Jonson Phil Okemadu en komen uit Nigeria. Maar waarschijnlijk heten ze niet echt zo. Ze sturen e-mails met daarin verzoeken of je hen wilt helpen met het doorsluizen van geld, tegen een aantrekkelijk percentage van de buit natuurlijk. Maar eigenlijk willen ze geld van jou. Het ligt voor de hand om hen de vijfde plaats in deze top cadeau te doen, maar dat gaat niet door. De vijfde plaats is voor Klaas de Vries, die een zeer vermakelijke correspondentie aanging met Prince Ado Musa Adama en hem daarin net zo veel leugens vertelde als alle Nigeriaanse spammers bij elkaar. Proficiat Klaas!

4. Eigen verantwoordelijkheid

Het nadeel van de leugens van politici is dat ze zo ingewikkeld in elkaar zitten dat er altijd wel iets van waar is. Heb je Balkenende ooit kunnen betrappen op een leugen? Niet openlijk en direct, want de wauwelende kleerhangerslikker gaat uit ‘vrantwoordekeidsgevoel’ elk rechtstreeks antwoord uit de weg. Toch is de vierde plaats voor hem, vanwege zijn optreden in Margaritagate (eervolle vermelding voor dat jaloerse zeurstelletje), Mabelgate, en wieweetwelkegate nog meer. Meest openlijke leugen was wel dat “niemand er meer dan één procent op achteruit zal gaan in koopkracht”. Toen bleek dat chronisch zieken en gehandicapten maar liefst acht procent moesten inleveren, haastte Balkenende zich te zeggen dat die ene procent “een gemiddelde” was. Eervolle vermelding: voor ons allemaal, omdat we die man zijn gang laten gaan en zijn tegeltjeswijsneuzerige gemiezemuis over “verantwoordelijkheidsmogelijkheden” allemaal slikken.

3. Zielig verhaal

Journalisten staan onder grote druk. Ze moeten steeds maar weer met nieuws komen. Wat als er een keer geen nieuws is? Dan verzin je dat. Zo dacht Jayson Blair er in ieder geval over. Tussen oktober 2002 en mei 2003 schreef hij talloze artikelen voor The New York Times. Achteraf bleek dat hij dingen verzonnen had of overgeschreven uit andere kranten. Zijn oplichterij werd ontdekt toen hij een artikel over de ouders van een krijgsgevangen soldate schreef. Hun huis keek helemaal niet uit over “tabaksvelden en weiden met vee”, iets wat hij zelf bedacht had terwijl hij een interview uit The New York Observer overschreef. Blair werd ontslagen en moest in therapie. Hij bleek zijn ontslag en zijn zelfbedachte verhalen heel amusant te vinden.

2. Geen seks zonder voorbehoedmiddelen lost alles op

Op de tweede plaats het Vaticaan en dus de paus. Sommigen vinden het katholieke geloof misschien een leugen, maar daar gaat deze top-8 niet over. Het gaat over een veel schrijnendere kwestie. Roomse priesters en bisschoppen prediken naast het woord van God tegenwoordig ook over de werking van het condoom. Een condoom beschermt niet tegen Aids: “Het aids-virus is grofweg 450 keer kleiner dan de zaadcel,” aldus kardinaal Alfonso Lopez Trujillo, hoofd van de pauselijke raad voor het gezin. Het Vaticaan wil het gebruik van condooms ontmoedigen, want condooms maken vrije seks mogelijk en bevorderen daardoor juist de verspreiding van Aids. Ooit zulke gevaarlijke krompraterij gehoord? Degenen die de paus als wijs man zien moeten nog maar eens goed nadenken.

1. “There are no tanks in Baghdad”

Op nummer één dan tenslotte de meest komieke leugenaar van 2003. Na begin april verdween hij van de buis om vervolgens nooit meer gezien te worden, maar hij is onbetwist de beste en grootste leugenaar van 2003. Het vergt heel wat moed om voor de televisie te verkondigen dat je stad niet in handen is gevallen van de Amerikanen, terwijl boven je een Black Hawk-helikopter cirkelt: “There are no American infidels in Baghdad. Never!” Probeer het zelf eens: alles wat de vijand zegt tegenspreken. Dat Mohammed Saeed Al-Sahaf in zichzelf bleef geloven is een wonder. Voor hem de titel ‘grootste leugenaar van 2003’.

Paul Caspers

De 8 beste films van 2003

  1. El hijo de la novia
  2. Intacto
  3. Punch-drunk love
  4. Oasis
  5. Sweet sixteen
  6. Elsker dig for evigt
  7. Secretary
  8. Darkness

De 8 grootste @&%films van 2003

  1. Love actually
  2. Kopps
  3. Fear dot com
  4. Cabin Fever
  5. Dreamcatcher
  6. Equilibrium
  7. Kill Bill, vol. 1
  8. Hell

De 8 beste CD’s van 2003

  1. The Mars Volta – De-Loused in the Comatorium
  2. Evan Dando – Baby, I’m Bored
  3. Mono – One Step More and You Die
  4. Favez – Bellefontaine Avenue
  5. Maus – Musick
  6. Mínus – Halldór Laxness
  7. The Appleseed Cast – Two Conversations
  8. Brazen – Orphaned

Ingrid Wolfslag

Mijn 8 meest opvallende nieuwe Nederlandse woorden van 2003

  1. Googelen – mijn absolute topper. Ik gebruik het woord al een tijdje, maar nu kom ik het zelfs in kranten tegen. Het slaat op het zoeken van informatie op de populaire zoekmachine Google. Het woord is een werkwoord en kan dus als zodanig ook vervoegd worden.
  2. Ik weet niet of het woord al langer bestaat, maar ik hoorde het dit jaar voor het eerst: powertukje. Het is een hazenslaapje van ongeveer een half uur of iets langer, dat veel door studenten gebruikt wordt om even bij te slapen, vooral na een “vermoeiende” nacht.
  3. Het is de hit van 2003 op sausgebied, tenminste als je de cafetaria’s moet geloven. In werkelijkheid is joppiesaus een van de zoetste sausjes die op dit moment bij de patat te krijgen is. Het is een saus die het midden houdt tussen mayonaise en een kerriesaus, bedacht omdat mayonaise nou eenmaal een keer gaat vervelen en een patatje oorlog of speciaal nou niet echt origineel is.
  4. Rolstoelrock of rimpelrock werd in 2003 geïntroduceerd door de komst van de Rolling Stones naar Nederland. Mick Jagger en zijn bandleden worden er niet jonger op. Toen de Rolling Stones afgelopen najaar in het land waren, herkenden de meeste jongeren er een soort rolstoelrock in. Volgens velen hadden de rimpelrockers er al veel eerder een punt achter moeten zetten. Anderen genieten nog steeds van de concerten die deze bejaarde rockers geven.
  5. Het kwam uit Amerika en Engeland overwaaien. Het zag en overwon en verdween daarna weer even geruisloos als het was gekomen. Ik heb het natuurlijk over flashmobs, die georganiseerd werden voor mensen met te veel vrije tijd. Maar toen de PvdA onder leiding van Wouter Bos een politieke flashmob organiseerde, was de lol er snel af.
  6. Het was smikkelen en smullen afgelopen jaar wat betreft het Oranjehuis. Eerst ging Marguerita over de rooie over een spionage-schroef en daarna kondigde Prins Friso zijn huwelijk met zijn misdaadbruidje Mabel Wisse-Smid aan. Mabelgate was geboren. Oke, nog een keer dan en dan houden we erover op. “Ik heb geen vriendschappelijke relatie gehad met Klaas Bruinsma” … “Ik heb alleen een kortstondige vriendschappelijke relatie gehad met Klaas Bruinsma” … “Ik heb een intieme vriendschappelijke relatie gehad met Klaas Bruinsma”, aldus Mabel Wisse-Smid.
  7. Allochtonenstop is een woord dat zich in de Nederlandse taal heeft gewurmd als vervanging voor het woord kansarmenstop. Het woord werd gebruikt om aan te geven dat sommige steden geen kansarmen meer in hun straten willen. Rotterdam zei afgelopen jaar dat het de poorten wilde sluiten voor kansarmen en alleen nog maar open te staan voor kansrijken. Aangezien bijna zeventig procent van de kansarmen allochtoon zijn, werd het woord kansarmenstop al snel in de volksmond vervangen door allochtonenstop. Het moge duidelijk zijn dat dit geen haalbare kaart was voor Rotterdam.
  8. De oorlog in Irak heeft een wel heel onsmakelijk woord opgeleverd: mensvriendelijke bommen. Dat zouden zowel electromagnetische als precisiebommen zijn, die weinig menselijke slachtoffers zouden moeten eisen. Helaas heeft de oorlog in Irak een uitgebreide woordenlijst van nieuwe Nederlandse woorden opgeleverd, zoals magnetronbommen, bruikbare kernwapens, snuffelvoertuig en het meest onsmakelijkste woord van allemaal: militainment.

Niek

De beste cd’s van 2003:

  1. Smog – Supper
  2. My Morning Jacket – It Still Moves
  3. Belle & Sebastian – Dear Catastrophe Waitress
  4. Camping – Photo-Finish
  5. Death Cab For Cutie – Transatlantacism
  6. Centro-matic – Love you just the same
  7. Eastern Lane – Shades of Black
  8. Enon – Hocus-Pocus

Melson Zwerver

“Video killed the radio star” zongen de Buggles ooit, maar vijftien jaar later is het “dvd killed the movie star”: nooit eerder was ik zo weinig in de bioscoop te vinden als in het afgelopen jaar. In 2003 vond de dvd-speler massaal zijn weg naar de Nederlandse huishoudens, en het aantal klassieke (en minder klassieke) titels dat inmiddels op het medium is verschenen, is overweldigend. Maar omdat er ook nog andere plaatjes in de speler kunnen, wil ik me niet alleen beperken tot dvd’s. Vandaar mijn top 8 van mooist glimmende schijfjes van 2003. In willekeurige volgorde:

  • m2 – The War of Sound cd
    Het Duitse drill-n-bassgenie Panacea laat zich op War of Sound van zijn andere kant zien. Hij vermengt duistere samples uit The Silmarillion met schurende, slepende electronica en rare vocalen. Tolkien klonk nog nooit zo meedogenloos.
  • The Lord of the Rings: The Two Towers – Extended Edition Gift Set dvd
    Een hele mond vol, maar het mag bij deze perfecte special edition. Nooit eerder werd een nieuwe film zo uitgebreid gedocumenteerd als op deze vijfdelige set (inclusief Gollumbeeldje!). En het mooiste moet nog komen in de vorm van de uitgebreide versie van The Return of the King.
  • Linkin Park – Meteora cd
    Ja, tuurlijk is Linkin Park retecommercieel en absoluut not done in de “serieuze” muziekwereld, maar wat maakt het uit als het zo lekker klinkt? De topnummers volgen elkaar in hoog tempo op, met als hoogtepunt de briljante single Somewhere I Belong.
  • Path To War dvd
    Oliver Stone was dit jaar druk bezig met de opnamen van Alexander (nu al de beste film van 2004), maar het verrassend goede Path To War volstaat prima als zoethoudertje. De film sluit naadloos aan bij Stones JFK en Nixon, maar is ook op zichzelf goed te verteren dankzij de uitgebreide bonusdisk.
  • The Thermals – More Parts Per Million cd
    Ook al ligt het ijs centimeters dik op de sloten, na twee nummers van The Thermals is het meteen zomer. Met afstand de beste afwasplaat van het jaar.
  • The Cure – Trilogy dvd
    Hoewel ik hem alleen nog maar heb gehoord, is deze integrale uitvoering van de albums Pornography (1982), Disintegration (1989) en Bloodflowers (2001) zelfs nog beter dan de som der delen. En zodra ik de beelden er bij kan zien, wordt Trilogy vast nóg beter.
  • The Appleseed Cast – Two Conversations cd
    Ondanks vier briljante platen heeft niemand nog steeds ooit van Appleseed Cast gehoord. Zonde, want een betere mix van emo, soundscapes en melodie vind je nergens anders.
  • Sunset Blvd. dvd
    2003 stond bol van de klassiekers op dvd, maar Sunset Blvd. steekt er wat mij betreft boven uit. Een perfect gerestaureerde transfer, boeiende extra’s en – het allerbelangrijkst – een briljante film zijn genoeg voor de beste dvd-klassieker van het jaar.

Jan Geerling

Ik kon maar moeilijk kiezen, en daarom heb ik twee top-achtjes gedaan. Ten eerste mijn 8 favoriete games van 2003:

  1. Championship Manager 2003-2004 (PC)
  2. Mario Kart Double Dash (GameCube)
  3. F-Zero GX (GameCube)
  4. Top Spin (Xbox)
  5. Moto GP 3 (PS2)
  6. Mortal Kombat V: Deadly Alliance (PS2)
  7. Castlevania: Aria of Sorrow (Gameboy Advance)
  8. Soul Calibur II (GameCube)

En hier is ook mijn rijtje van de 8 meest zuigende films van 2003:

  1. Grimm

    Verschrikkelijke film. Na een goed Nederlands filmjaar komt Alex van Warmerdam weer met zo’n typisch pretentieus werkje. En dit soort gedoe heeft de Nederlandse film bij het grote publiek haar slechte naam te danken. Heel snel vergeten.

  2. The life of David Gale

    Overgewaardeerd filmpje waarin Winslet een uiterst ongeloofwaardige journaliste speelt die zogenaamd cynisch en stoer moet overkomen, maar zonder enige vorm van bewijs wel al te snel het ziellige verhaal van ter dood veroodeelde David Gale slikt. De film zit vol met stereotypen, een vergezocht plot en gewoon matig acteerwerk van mensen die beter hebben laten zien.

  3. Adrenaline

    Ik geloof dat toen deze film in de bios ging draaien alleen Georgina Verbaan en haar familie zijn gaan kijken, en terecht. Pure prut.

  4. Dumb and Dumberer

    Waarom een remake van deze comedy maken als je de oorspronkelijke acteurs niet kan krijgen? Deze film was al geflopt toen de eerste posters te zien waren.

  5. Legally Blonde II

    De eerste film had het fabeltje dat deze film een sterke en slimme blonde vrouw neerzette, en daarmee zou het stereotype van het domme blondje verleden tijd zijn. Toen was dat al onzin, en in deze tweede film is dat niet anders. Dom, Blond en Roze. Absolute zemelfilm.

  6. Bad Boys II

    Na de eerste, erg leuke, film zat ik al op de sequel te wachten. Die viel uiteindelijk zwaar teleurstellend uit. Naast het feit dat we een flink stukje onsmakelijke humor voorgeschoteld krijgen duurt de film veel te lang, en is bovendien behoorlijk fout qua politieke inslag. Nu kan politiek incorrect soms erg leuk zijn, maar dit is gewoon genant.

  7. Blue Crush

    Tel het aantal keren dat je de woorden “you go girl” hoort in deze wel heel stereotiepe film over een blond meisje dat aan surfen doet. De ultieme formulefilm van 2003. Ondanks het feit dat het surfen op zee plaatsvindt, is dit een behoorlijk zoutloze bende.

  8. Secretary

    Met deze keuze schop ik vast veel mensen tegen het zere been, want de film kreeg veel waardering. De keuze voor Secetary in deze negatieve top 8 is gewoon persoonlijk. De film kon me niet boeien, en was een ware marteling om uit te kijken. Als je deze film wel goed vindt, dan neem ik je niets kwalijk. Wil je in discussie over de andere 7 titels in dit lijstje, dan heb ik je wel één en ander mee te delen…

Joost van Hoek

De beste cd’s van 2003:

  1. The Gathering – Souvenirs
  2. Apocalyptica – Reflections
  3. Stef Bos – Jy vir My
  4. Heather Nova – Storm
  5. Star One – Live on earth
  6. Vals Licht – Luidkeels
  7. Travis – 12 Memories
  8. Spanner – Wonderful world

Floortje Smit

Hollywood, opgelet! Ik vond het dit jaar op filmgebied een beetje teleurstellend. Voeg voor mij de onderstaande ingrediënten uit 2003 samen en ik beloof over die geweldige (maar vreemde) film in 2004 sowieso positief te zijn.

Nathalie van Eck

8. Wereldkampioen

We beginnen met een eervolle vermelding voor de 24-jarige Zuid-Afrikaan Abrie Kruger. In november van dit jaar deed hij mee aan de Wereldkampioenschappen Liegen in de Britse provincie Cumbria en hij won. Op zich al een prestatie die een plaats in deze top-8 verdient, maar Abrie keek niet op een leugentje meer of minder. Hij werd namelijk na zijn overwinning beschuldigd van valsspelen. Ik dacht dat dat juist de bedoeling was van het WK Liegen!

7. Sletje

Op zeven de enige vrouw van deze top 8: onze enige echte Mabel. “Klaas? Um, ja, die heb ik geloof ik ooit wel eens gezien. Maar mijn vriend? Nee. Wat zeg je? Slapen op zijn boot? Ben je nou helemaal!” Er leek een prachtige nieuwe prinses bij te komen, maar bromsnor Peter R. de Vries gooide roet in het eten door te onthullen dat Mabel een gangsterliefje was. Mevrouw Wisse Smit ontkende in alle toonaarden dat ze ooit meer dan oogcontact met topcrimineel Klaas Bruinsma had gehad, maar dat mocht niet baten. Balkenende (zie verderop) kon haar leugentjes niet slikken en ontzegde haar het recht op de troon. Arme Mabel. In haar omgeving hoef je niet meer aan te komen met de term ‘een leugentje om bestwil’.
Eervolle vermelding voor: Ottolien Lels. Als vriendin van Mabel probeerde zij haar te redden door te verklaren dat zijzelf het gangsterliefje was. De Volkskrant drukte dat groot af en daarna hebben we er niets meer van vernomen.

6. Een kalkoen

Politici zijn beroepsleugenaars, dus de nummer zes van deze top kan eigenlijk niets aangerekend worden. George W. Bush is zijn naam en zijn leugens zijn te talrijk om op te noemen. Laten we volstaan met bedrog dat niet in naam der politiek werd uitgevoerd: met Thanksgiving bracht hij een bliksembezoek aan “zijn jongens” in Irak om hen een hart onder de riem te steken. Zijn gevoelens van patriottisme waren misschien wel echt, maar de kalkoen die hij meebracht niet. Wijze woorden van zijn voorganger Abraham Lincoln: You can fool some of the people all of the time, and all of the people some of the time, but you can not fool all of the people all of the time.
Eervolle vermeldingen voor: Donald Rumsfeld, Ari Fleischer, Dick Cheney, Tommy Franks en de vele anderen die het regime van Dubya mogelijk maken.

5. Please help me!

Ze heten Cyril Omorodion, Dr. Shamsudeen Pius Patrick, Jonson Phil Okemadu en komen uit Nigeria. Maar waarschijnlijk heten ze niet echt zo. Ze sturen e-mails met daarin verzoeken of je hen wilt helpen met het doorsluizen van geld, tegen een aantrekkelijk percentage van de buit natuurlijk. Maar eigenlijk willen ze geld van jou. Het ligt voor de hand om hen de vijfde plaats in deze top cadeau te doen, maar dat gaat niet door. De vijfde plaats is voor Klaas de Vries, die een zeer vermakelijke correspondentie aanging met Prince Ado Musa Adama en hem daarin net zo veel leugens vertelde als alle Nigeriaanse spammers bij elkaar. Proficiat Klaas!

4. Eigen verantwoordelijkheid

Het nadeel van de leugens van politici is dat ze zo ingewikkeld in elkaar zitten dat er altijd wel iets van waar is. Heb je Balkenende ooit kunnen betrappen op een leugen? Niet openlijk en direct, want de wauwelende kleerhangerslikker gaat uit ‘vrantwoordekeidsgevoel’ elk rechtstreeks antwoord uit de weg. Toch is de vierde plaats voor hem, vanwege zijn optreden in Margaritagate (eervolle vermelding voor dat jaloerse zeurstelletje), Mabelgate, en wieweetwelkegate nog meer. Meest openlijke leugen was wel dat “niemand er meer dan één procent op achteruit zal gaan in koopkracht”. Toen bleek dat chronisch zieken en gehandicapten maar liefst acht procent moesten inleveren, haastte Balkenende zich te zeggen dat die ene procent “een gemiddelde” was.
Eervolle vermelding: voor ons allemaal, omdat we die man zijn gang laten gaan en zijn tegeltjeswijsneuzerige gemiezemuis over “verantwoordelijkheidsmogelijkheden” allemaal slikken.

3. Zielig verhaal

Journalisten staan onder grote druk. Ze moeten steeds maar weer met nieuws komen. Wat als er een keer geen nieuws is? Dan verzin je dat. Zo dacht Jayson Blair er in ieder geval over. Tussen oktober 2002 en mei 2003 schreef hij talloze artikelen voor The New York Times. Achteraf bleek dat hij dingen verzonnen had of overgeschreven uit andere kranten. Zijn oplichterij werd ontdekt toen hij een artikel over de ouders van een krijgsgevangen soldate schreef. Hun huis keek helemaal niet uit over “tabaksvelden en weiden met vee”, iets wat hij zelf bedacht had terwijl hij een interview uit The New York Observer overschreef. Blair werd ontslagen en moest in therapie. Hij bleek zijn ontslag en zijn zelfbedachte verhalen heel amusant te vinden.

2. Geen seks zonder voorbehoedmiddelen lost alles op

Op de tweede plaats het Vaticaan en dus de paus. Sommigen vinden het katholieke geloof misschien een leugen, maar daar gaat deze top-8 niet over. Het gaat over een veel schrijnendere kwestie. Roomse priesters en bisschoppen prediken naast het woord van God tegenwoordig ook over de werking van het condoom. Een condoom beschermt niet tegen Aids: “Het aids-virus is grofweg 450 keer kleiner dan de zaadcel,” aldus kardinaal Alfonso Lopez Trujillo, hoofd van de pauselijke raad voor het gezin. Het Vaticaan wil het gebruik van condooms ontmoedigen, want condooms maken vrije seks mogelijk en bevorderen daardoor juist de verspreiding van Aids. Ooit zulke gevaarlijke krompraterij gehoord? Degenen die de paus als wijs man zien moeten nog maar eens goed nadenken.

1. “There are no tanks in Baghdad”

Op nummer één dan tenslotte de meest komieke leugenaar van 2003. Na begin april verdween hij van de buis om vervolgens nooit meer gezien te worden, maar hij is onbetwist de beste en grootste leugenaar van 2003. Het vergt heel wat moed om voor de televisie te verkondigen dat je stad niet in handen is gevallen van de Amerikanen, terwijl boven je een Black Hawk-helikopter cirkelt: “There are no American infidels in Baghdad. Never!” Probeer het zelf eens: alles wat de vijand zegt tegenspreken. Dat Mohammed Saeed Al-Sahaf in zichzelf bleef geloven is een wonder. Voor hem de titel ‘grootste leugenaar van 2003’.

Paul Caspers

De 8 beste films van 2003

  1. El hijo de la novia
  2. Intacto
  3. Punch-drunk love
  4. Oasis
  5. Sweet sixteen
  6. Elsker dig for evigt
  7. Secretary
  8. Darkness

De 8 grootste @&%films van 2003

  1. Love actually
  2. Kopps
  3. Fear dot com
  4. Cabin Fever
  5. Dreamcatcher
  6. Equilibrium
  7. Kill Bill, vol. 1
  8. Hell

De 8 beste CD’s van 2003

  1. The Mars Volta – De-Loused in the Comatorium
  2. Evan Dando – Baby, I’m Bored
  3. Mono – One Step More and You Die
  4. Favez – Bellefontaine Avenue
  5. Maus – Musick
  6. Mínus – Halldór Laxness
  7. The Appleseed Cast – Two Conversations
  8. Brazen – Orphaned

Ingrid Wolfslag

Mijn 8 meest opvallende nieuwe Nederlandse woorden van 2003

  1. Googelen – mijn absolute topper. Ik gebruik het woord al een tijdje, maar nu kom ik het zelfs in kranten tegen. Het slaat op het zoeken van informatie op de populaire zoekmachine Google. Het woord is een werkwoord en kan dus als zodanig ook vervoegd worden.
  2. Ik weet niet of het woord al langer bestaat, maar ik hoorde het dit jaar voor het eerst: powertukje. Het is een hazenslaapje van ongeveer een half uur of iets langer, dat veel door studenten gebruikt wordt om even bij te slapen, vooral na een “vermoeiende” nacht.
  3. Het is de hit van 2003 op sausgebied, tenminste als je de cafetaria’s moet geloven. In werkelijkheid is joppiesaus een van de zoetste sausjes die op dit moment bij de patat te krijgen is. Het is een saus die het midden houdt tussen mayonaise en een kerriesaus, bedacht omdat mayonaise nou eenmaal een keer gaat vervelen en een patatje oorlog of speciaal nou niet echt origineel is.
  4. Rolstoelrock of rimpelrock werd in 2003 geïntroduceerd door de komst van de Rolling Stones naar Nederland. Mick Jagger en zijn bandleden worden er niet jonger op. Toen de Rolling Stones afgelopen najaar in het land waren, herkenden de meeste jongeren er een soort rolstoelrock in. Volgens velen hadden de rimpelrockers er al veel eerder een punt achter moeten zetten. Anderen genieten nog steeds van de concerten die deze bejaarde rockers geven.
  5. Het kwam uit Amerika en Engeland overwaaien. Het zag en overwon en verdween daarna weer even geruisloos als het was gekomen. Ik heb het natuurlijk over flashmobs, die georganiseerd werden voor mensen met te veel vrije tijd. Maar toen de PvdA onder leiding van Wouter Bos een politieke flashmob organiseerde, was de lol er snel af.
  6. Het was smikkelen en smullen afgelopen jaar wat betreft het Oranjehuis. Eerst ging Marguerita over de rooie over een spionage-schroef en daarna kondigde Prins Friso zijn huwelijk met zijn misdaadbruidje Mabel Wisse-Smid aan. Mabelgate was geboren. Oke, nog een keer dan en dan houden we erover op. “Ik heb geen vriendschappelijke relatie gehad met Klaas Bruinsma” … “Ik heb alleen een kortstondige vriendschappelijke relatie gehad met Klaas Bruinsma” … “Ik heb een intieme vriendschappelijke relatie gehad met Klaas Bruinsma”, aldus Mabel Wisse-Smid.
  7. Allochtonenstop is een woord dat zich in de Nederlandse taal heeft gewurmd als vervanging voor het woord kansarmenstop. Het woord werd gebruikt om aan te geven dat sommige steden geen kansarmen meer in hun straten willen. Rotterdam zei afgelopen jaar dat het de poorten wilde sluiten voor kansarmen en alleen nog maar open te staan voor kansrijken. Aangezien bijna zeventig procent van de kansarmen allochtoon zijn, werd het woord kansarmenstop al snel in de volksmond vervangen door allochtonenstop. Het moge duidelijk zijn dat dit geen haalbare kaart was voor Rotterdam.
  8. De oorlog in Irak heeft een wel heel onsmakelijk woord opgeleverd: mensvriendelijke bommen. Dat zouden zowel electromagnetische als precisiebommen zijn, die weinig menselijke slachtoffers zouden moeten eisen. Helaas heeft de oorlog in Irak een uitgebreide woordenlijst van nieuwe Nederlandse woorden opgeleverd, zoals magnetronbommen, bruikbare kernwapens, snuffelvoertuig en het meest onsmakelijkste woord van allemaal: militainment.

Niek

De beste cd’s van 2003:

  1. Smog – Supper
  2. My Morning Jacket – It Still Moves
  3. Belle & Sebastian – Dear Catastrophe Waitress
  4. Camping – Photo-Finish
  5. Death Cab For Cutie – Transatlantacism
  6. Centro-matic – Love you just the same
  7. Eastern Lane – Shades of Black
  8. Enon – Hocus-Pocus

Melson Zwerver

“Video killed the radio star” zongen de Buggles ooit, maar vijftien jaar later is het “dvd killed the movie star”: nooit eerder was ik zo weinig in de bioscoop te vinden als in het afgelopen jaar. In 2003 vond de dvd-speler massaal zijn weg naar de Nederlandse huishoudens, en het aantal klassieke (en minder klassieke) titels dat inmiddels op het medium is verschenen, is overweldigend. Maar omdat er ook nog andere plaatjes in de speler kunnen, wil ik me niet alleen beperken tot dvd’s. Vandaar mijn top 8 van mooist glimmende schijfjes van 2003. In willekeurige volgorde:

  • m2 – The War of Sound cd
    Het Duitse drill-n-bassgenie Panacea laat zich op War of Sound van zijn andere kant zien. Hij vermengt duistere samples uit The Silmarillion met schurende, slepende electronica en rare vocalen. Tolkien klonk nog nooit zo meedogenloos.
  • The Lord of the Rings: The Two Towers – Extended Edition Gift Set dvd
    Een hele mond vol, maar het mag bij deze perfecte special edition. Nooit eerder werd een nieuwe film zo uitgebreid gedocumenteerd als op deze vijfdelige set (inclusief Gollumbeeldje!). En het mooiste moet nog komen in de vorm van de uitgebreide versie van The Return of the King.
  • Linkin Park – Meteora cd
    Ja, tuurlijk is Linkin Park retecommercieel en absoluut not done in de “serieuze” muziekwereld, maar wat maakt het uit als het zo lekker klinkt? De topnummers volgen elkaar in hoog tempo op, met als hoogtepunt de briljante single Somewhere I Belong.
  • Path To War dvd
    Oliver Stone was dit jaar druk bezig met de opnamen van Alexander (nu al de beste film van 2004), maar het verrassend goede Path To War volstaat prima als zoethoudertje. De film sluit naadloos aan bij Stones JFK en Nixon, maar is ook op zichzelf goed te verteren dankzij de uitgebreide bonusdisk.
  • The Thermals – More Parts Per Million cd
    Ook al ligt het ijs centimeters dik op de sloten, na twee nummers van The Thermals is het meteen zomer. Met afstand de beste afwasplaat van het jaar.
  • The Cure – Trilogy dvd
    Hoewel ik hem alleen nog maar heb gehoord, is deze integrale uitvoering van de albums Pornography (1982), Disintegration (1989) en Bloodflowers (2001) zelfs nog beter dan de som der delen. En zodra ik de beelden er bij kan zien, wordt Trilogy vast nóg beter.
  • The Appleseed Cast – Two Conversations cd
    Ondanks vier briljante platen heeft niemand nog steeds ooit van Appleseed Cast gehoord. Zonde, want een betere mix van emo, soundscapes en melodie vind je nergens anders.
  • Sunset Blvd. dvd
    2003 stond bol van de klassiekers op dvd, maar Sunset Blvd. steekt er wat mij betreft boven uit. Een perfect gerestaureerde transfer, boeiende extra’s en – het allerbelangrijkst – een briljante film zijn genoeg voor de beste dvd-klassieker van het jaar.

Jan Geerling

Ik kon maar moeilijk kiezen, en daarom heb ik twee top-achtjes gedaan. Ten eerste mijn 8 favoriete games van 2003:

  1. Championship Manager 2003-2004 (PC)
  2. Mario Kart Double Dash (GameCube)
  3. F-Zero GX (GameCube)
  4. Top Spin (Xbox)
  5. Moto GP 3 (PS2)
  6. Mortal Kombat V: Deadly Alliance (PS2)
  7. Castlevania: Aria of Sorrow (Gameboy Advance)
  8. Soul Calibur II (GameCube)

En hier is ook mijn rijtje van de 8 meest zuigende films van 2003:

  1. Grimm

    Verschrikkelijke film. Na een goed Nederlands filmjaar komt Alex van Warmerdam weer met zo’n typisch pretentieus werkje. En dit soort gedoe heeft de Nederlandse film bij het grote publiek haar slechte naam te danken. Heel snel vergeten.

  2. The life of David Gale

    Overgewaardeerd filmpje waarin Winslet een uiterst ongeloofwaardige journaliste speelt die zogenaamd cynisch en stoer moet overkomen, maar zonder enige vorm van bewijs wel al te snel het ziellige verhaal van ter dood veroodeelde David Gale slikt. De film zit vol met stereotypen, een vergezocht plot en gewoon matig acteerwerk van mensen die beter hebben laten zien.

  3. Adrenaline

    Ik geloof dat toen deze film in de bios ging draaien alleen Georgina Verbaan en haar familie zijn gaan kijken, en terecht. Pure prut.

  4. Dumb and Dumberer

    Waarom een remake van deze comedy maken als je de oorspronkelijke acteurs niet kan krijgen? Deze film was al geflopt toen de eerste posters te zien waren.

  5. Legally Blonde II

    De eerste film had het fabeltje dat deze film een sterke en slimme blonde vrouw neerzette, en daarmee zou het stereotype van het domme blondje verleden tijd zijn. Toen was dat al onzin, en in deze tweede film is dat niet anders. Dom, Blond en Roze. Absolute zemelfilm.

  6. Bad Boys II

    Na de eerste, erg leuke, film zat ik al op de sequel te wachten. Die viel uiteindelijk zwaar teleurstellend uit. Naast het feit dat we een flink stukje onsmakelijke humor voorgeschoteld krijgen duurt de film veel te lang, en is bovendien behoorlijk fout qua politieke inslag. Nu kan politiek incorrect soms erg leuk zijn, maar dit is gewoon genant.

  7. Blue Crush

    Tel het aantal keren dat je de woorden “you go girl” hoort in deze wel heel stereotiepe film over een blond meisje dat aan surfen doet. De ultieme formulefilm van 2003. Ondanks het feit dat het surfen op zee plaatsvindt, is dit een behoorlijk zoutloze bende.

  8. Secretary

    Met deze keuze schop ik vast veel mensen tegen het zere been, want de film kreeg veel waardering. De keuze voor Secetary in deze negatieve top 8 is gewoon persoonlijk. De film kon me niet boeien, en was een ware marteling om uit te kijken. Als je deze film wel goed vindt, dan neem ik je niets kwalijk. Wil je in discussie over de andere 7 titels in dit lijstje, dan heb ik je wel één en ander mee te delen…

Joost van Hoek

De beste cd’s van 2003:

  1. The Gathering – Souvenirs
  2. Apocalyptica – Reflections
  3. Stef Bos – Jy vir My
  4. Heather Nova – Storm
  5. Star One – Live on earth
  6. Vals Licht – Luidkeels
  7. Travis – 12 Memories
  8. Spanner – Wonderful world

Floortje Smit

Hollywood, opgelet! Ik vond het dit jaar op filmgebied een beetje teleurstellend. Voeg voor mij de onderstaande ingrediënten uit 2003 samen en ik beloof over die geweldige (maar vreemde) film in 2004 sowieso positief te zijn.

1. Schrijver: Chuck Palahniuk (Fight Club)

Wie seksverslaafden, misvormde kippen, sekteleden en een snufje maatschappijkritiek in een mixer gooit, krijgt het wonderbaarlijke oeuvre van Chuck Palahniuk. Het tweede boek van deze geniale Amerikaan dit jaar ein-de-lijk in het Nederlands vertaald (maar in het Engels lezen is verplicht!). Sinds Fight Club wacht ik op een volgende verfilming. Omdat de hoofdpersoon zelfmoord pleegt met een neerstortend vliegtuig ligt het scenario van Survivor sinds 11 september 2001 ongebruikt op de plank. Jammer.

2. Regisseur: Alejandro González Iñárritu (Amores Perros, ‘Mexico’ in 11’09″01)

Nee, dit jaar was er geen film van hem in de Nederlandse bioscopen te zien. Toch in mijn top 8: ik heb het hele jaar uitgekeken naar de Nederlandse release van 21 Grams. En ik wacht nog steeds…

3. Muziek: Tom Barman (voormalig frontman van dEUS)

Hij weet vast weer zo’n mooie, gevarieerde èn hippe soundtrack samen te stellen als hij deed voor zijn regiedebuut Any Way The Wind Blows.

4. Acteur: Ewan McGregor

Deze kameleon heeft zijn repertoire van junk tot musicalster dit jaar uitgebreid met een schippersknecht met geheim (Young Adam) en een ‘mens man, ladies man, man about town’ (Down With Love) en kan nu officieel alles.

5. Actrice: Lucy Liu

In Charlie’s Angels: Full Throttle was ze al ultrastoer met haar outfits en vechttechnieken, maar in Kill Bill houdt ze goed stand naast Uma Thurman. In een paar maanden tijd leerde ze Japans, het hanteren van een samuraizwaard, gracieus rondschuifelen in een sneeuwwitte kimono op onmogelijke slippers en het combineren van die drie dingen. Wat een vrouw!

6. Prop: samuraizwaard

Wie heeft hier na het zien van Kill Bill nog uitleg bij nodig? Het over-the-top afhakken van ledematen doet het nu eenmaal altijd goed bij mij.

7. Locatie: kleine ruimtes

Ondanks mijn latente claustrofobie vond ik dit jaar de films die zich afspeelden op een paar vierkante meters erg leuk, zoals Phonebooth en Tape.

8. Extra: stukje anime

Dit jaar heb ik twee stukjes anime gezien – buiten de gebruikelijke Pokémon/Sailor Moon-overdosis op Fox Kids natuurlijk – en beide keren zat ik met kloppend hart en open mond in de bioscoop. Tarantino liet zien dat een stukje tekenfilm ook in een gewone film geplaatst kan worden. Als die tekenaar en die van Spirited Away de krachten eens bundelden?

Mark Hospers

Beste cd’s van het jaar:

  1. My Morning Jacket – It Still Moves
  2. Twilight Singers – Blackberry Belle
  3. Radiohead – Hail to the Thief
  4. Death Cab For Cutie – Transatlantacism
  5. Belle & Sebastian – Dear Catastrophe Waitress
  6. Silver Mount Zion Memorial Orchestra – This Is Our Punk-Rock
  7. Tom McRae – Just Like Blood
  8. Kaizer’s Orchestra – Ompa Til Du Dør

De acht cd’s die tot onze schaamte niet door 8WEEKLY zijn behandeld en hierbij nog een eervolle vermelding krijgen.

  1. Outkast – Speakerboxx/The Love Below
  2. Death Cab For Cutie – Transatlantacism
  3. Kaizer’s Orchestra – Ompa Til Du Dør
  4. Twilight Singers – Blackberry Belle
  5. Nick Cave – Nocturama
  6. Elvis Costello – North
  7. Massive Attack – 100th Window
  8. The Darkness – Permission to Land

De acht beste concerten van het afgelopen jaar:

  1. Kaizer’s Orchestra – Stadsschouwburg Groningen
  2. Radiohead – Hurricane Festival (Duitsland)
  3. Flaming Lips – Crossing Border
  4. Bjørk – Hurricane Festival (Duitsland)
  5. Tom McRae – Music In My Head & Crossing Border
  6. Spinvis – Oosterpoort Groningen
  7. My Morning Jacket – Vera Groningen
  8. The Strokes – Heineken Music Hall Amsterdam

Margriet van Dijken

De verliezers in de media van 2003.

1. Balkenende

De gemiddelde Nederlander vindt hem een ‘eitje’. Het charisma van een leider ontbreekt (denk aan het ontbijt met Bush). Heel Nederland heeft genoeg van zijn kabinet dat niets anders doet dan bezuinigen. Zijn populariteit is tot een minpunt gedaald. Ook heeft het koningshuis hem veel ellende bezorgd. Daarom nummer één in deze Verliezers-Top.

2. Mabel

Burgermeisje, gangsterliefje, wat ze ook moge zijn, ‘reserve-koningin’ wordt deze veelbesproken dame in ieder geval niet meer.

3. Fons Spooren

De ex-topman van PSV werd dit jaar opgepakt op verdenking van ontucht met minderjarigen. Hij wordt er van verdacht onveilige sex te hebben gehad, terwijl hij wist dat hij HIV besmet was. Alles werd breed uitgemeten in de pers. Pijnlijk voor Fons, nog pijnlijker voor z’n gezin. ‘Loser’ is het juiste woord voor hem.

4. Saddam Hoessein

Een beetje voorspelbaar, maar hij kan niet ontbreken in de lijst van verliezers. Saddam heeft verloren van Bush. Maar de echte verliezers zijn eigelijk de Irakezen. Weliswaar verlost van een dictator, maar het land is een grotere puinhoop dan ooit te voren.

5. Michael Jackson

Z’n carrière zit in het slop en hij is opgepakt wegens ontucht met minderjarigen. Need I say more…

6. Wouter Bos

Behaalde met de PvdA een gigantische hoeveelheid stemmen. Toch kwam de partij in de oppositie terecht. Van Wouter Bos horen we nog maar weinig.

7. Christina Aguilera

Ze is rijk, heeft tig stylisten tot haar beschikking, en toch weet ze het te presteren op de MTV Awards in de één na de andere verschrikkelijke outfit te verschijnen. Net als je denkt dat het niet erger kan, bewijst zij het tegendeel. Een prestatie op zich.

8. Jamai

Winnaar van Idols, maar nummer twee Jim blijkt succesvoller te zijn.

Olaf Molenaar

De beste cd’s van 2003:

  1. Kaizers Orchestra – Evig Pint
  2. Josh Rouse – 1972
  3. Air – Talkie Walkie
  4. Ralph Myerz – A Special Album
  5. Cordion – Cordion
  6. Erlend Oye – Unrest
  7. Oi Va Voi – laughter through tears
  8. I Am Kloot – I Am Kloot

Jan Auke Brink

8 auteurs die ik in 2004 zeker niet ga lezen:

8. A.F. Th.

Ik ben ooit begonnen in De tandeloze tijd, maar haakte na een aantal delen af. Zijn naam is al ingekort, maar laat iemand die man nu eens werkelijk compact leren schrijven.

7. Leon de Winter

Hoffman’s Honger heb ik onlangs nog gelezen. Was best een leuk boek, maar al die zionistische nonsens die hij publiceert, heeft de deur dicht gedaan.

6. Heleen van Royen

Erotische verhalen lees ik graag, maar met haar afbeelding op mijn netvlies krijg ik absoluut geen erectie. (Ik heb nog getracht haar Ton in te beelden, maar ook dat werkte niet).

5. Plato

Zijn theorieën zijn al jaren achterhaald.

4. Cees Noteboom

De P.C. Hooftprijs is voldoende erkenning; het zou wat te veel eer zijn als ik hem ook zou waarderen.

3. Alle auteurs aangeprezen door VPRO

Recensies van bijvoorbeeld R.A.M. zijn ideale graadmeters. Vinden zij het goed, dan weet je dat het intellectuele rommel is waar je je tijd niet aan hoeft te verdoen.

2. Karel Glastra van Loon

Zionistische nonsens zijn erg, maar deze zure SP’er is al helemaal niet te pruimen.

1. Harry Mulisch

Gelukkig is hij al jaren dood.

Matthijs de Ridder

8 dingen die je zou willen hebben, maar die je niet hebt wegens too much, too expensive & not yet there:

  1. Footballer’s Haircuts (fantastische studie over de kapsels van voetballers)
  2. De kleine Rotterdamse Pinguïn Encyclopedie (says it all)
  3. Het verzamelde dichtwerk van Paul Celan (tweetalig, onbegrijpelijk, maar beeldschoon)
  4. De cd-trommel met alle muziek van Jacques Brel (Ik zie regelmatig de nuttelozen van de nacht)
  5. De dvd-set met alle films van Stanley Kubrick (tja…)
  6. The Beatles Anthology dvd-set (die moet ik nu toch echt eens aanschaffen)
  7. The Penguin Guide to Jazz on cd (dure bijbel die elk jaar weer verouderd is, dus wanneer stap je in? Zie verder ook 2)
  8. Mijn eerste boek (Begin volgend jaar, maar vraag er niet te veel naar in de boekhandel, die mensen hebben het al zo zwaar)

Mark de Vries

Film van 2003:

Catch Me If You Can. Spielberg doet het eens een keertje kleinschalig, met als resultaat één van z’n beste films. Een lekkere feelgood movie met een geweldige soundtrack.

Muziek van 2003:

Rock & Roll van Ryan Adams. Eén van in totaal drie albums die hij dit jaar gemaakt heeft, vol met lekkere rauwe rechttoe-rechtaan rock.

Boek van 2003:

Lach maar, maar deze jongen heeft dit jaar Harry Potter ontdekt. En deel vijf, Harry Potter and the Order of the Phoenix bewijst maar dat dit stiekem eigenlijk geen kinderboeken meer zijn. En het leest nog lekker weg ook.

Theater van 2003:

Lang leve het bevooroordeeld zijn, maar ik ga lekker stemmen op een voorstelling waar ik zelf bij betrokken ben geweest: Ben Elton’s Popcorn, opgevooerd door GUTS, de toneelvereniging van de afdeling Engels van de RuG, van 11 tot en met 16 september dit jaar. Ik ben dit jaar nog geen andere voorstelling tegengekomen die zo goed zijn doelen heeft bereikt.

Comeback van 2003:

Iedereen die tussen 1984 en 1990 jong was, kent ze, en dit jaar zijn ze ontzettend teruggekomen. Er is een live action-film in de maak, meerdere nieuwe comics, een tv-serie, en action figures. Wie? The Transformers, die.

Gebeurtenis van 2003:

Wat zal de gebeurtenis van 2003 zijn als we over 20 jaar terugkijken? Irak? Mabelgate? Vraag het me in 2023 nog maar eens.

Uitspraak van 2003:

“Acteren is geen hagelslag.” Het moet vloeien, je wilt geen stortvloed van kleine stukjes zonder samenhang. Waardevol advies van Hans Jansen, regisseur van GUTS.

Idioot van het jaar:

Inkoppertje, zozeer zelfs dat ik het eigenlijk niet hoef in te vullen… maar ik doe het lekker toch: The one, the only, the idiot of the year: Mr. George ‘Dobbeljoe’ Bush! Wat hebben we gelachen.