Bij een festival in het noorden denk je al gauw aan Eurosonic Noorderslag in Groningen. Toch kent de Friese hoofdstad ook een festival dat zeker de moeite waard is om te bezoeken. Een kleinschalig festival met een allegaartje aan acts. Naast muziek is er deze editie in het bijzonder aandacht voor innovatie en milieu. Een mooie gelegenheid om naar het noorden af te reizen.

60’s revival

Ondanks het mooie weer is het om een uur ’s middags nog vrij rustig op het terrein. Veel mensen staan nog te wachten op vrienden met wie ze hebben afgesproken of zijn bezig hun tent op te zetten op de camping. De eerste band die optreedt op het hoofdpodium De Bonte Bok, is die van 60’s revivalheld Jacco Gardner. Hij is net terug van een succesvolle tournee door de States ter promotie van zijn nieuwe album Hypnophobia . Hij bijt dan ook toepasselijk het spits af met het gelijknamige titelnummer van dat album. Het publiek is nog niet massaal toegestroomd, maar het veld lijkt aardig vol omdat iedereen her en der verspreid zit. De band speelt strak maar toch is het geluid niet helemaal je van het. Er staat dan ook nog eens een wisselvallige wind die het geluid parten speelt en er wordt nog veel overlegd en gepraat door de bezoekers. Vooral de met effecten doordrenkte vocalen van Gardner zijn vaak slecht te verstaan. Toch doen met name de singles: ‘Clear The Air’, ‘Another You’ en afsluiter ‘Find Yourself’ het goed. Het publiek moet nog wat loskomen.

Na de neo-psychedelische pop van Gardner is het tijd voor wat anders. De rockers van Wallace Vanborn spelen in de tent van Groote Gast. De grote tent staat halfvol als ze aanvangen. Aan de shirtjes te zien is het toch een wat ander publiek dan bij Jacco Gardner. De tent deint aardig op en neer, maar dat komt meer van de straffe wind die opsteekt dan van het publiek. De afwisselend ruige en hoge vocalen van ‘Welcome To The Wastelands’ maken indruk. Helaas is ook hier het geluid niet optimaal; hier en daar treedt er wat feedback op. Het groepje trouwe fans voorin gaat los maar het dak gaat er nog niet echt af.

Feest der herkenning

Een van de grote zomerhits dit jaar is ‘T-Shirt Weather’ van Circa Waves, van hun debuutalbum Young Chasers. Met deze ene hit op zak wagen ze zich aan het hoofdpodium. De wind is gaan liggen en het geluid klinkt een stuk beter afgesteld dan eerder deze middag. Waar het publiek bij Jacco Gardner nog zat, staat nu iedereen vol spanning af te wachten. Hebben ze meer te bieden dan die ene hit? Het antwoord is: wel degelijk. Vanaf het eerste nummer komen de voetjes van de grond. Lekkere zorgeloze muziek die uitermate geschikt is voor festivals. De band oogt ontspannen, drinkt bier en maakt vleiende opmerkingen als: ‘‘het is hier veel leuker dan op Engelse festivals.’’ De drummer gaat staan op zijn drumkruk om het publiek aan te jagen. Het komt een beetje geforceerd over, maar het werkt wel. Bij de single ‘Get Away’ valt er hier en daar wat herkenning op de gezichten van het publiek af te lezen, het echte feest der herkenning komt pas bij de afsluiter ‘T-Shirt Weather’. Het nummer waar iedereen op heeft gewacht.

De volgende act die we bezoeken is Byron Bay. Ze spelen in het knusse amfitheater van Baaiduinen. Via een route door het ‘dorp’ loop je naar deze fraaie locatie aan de overkant van het water. In het ‘dorp’ vind je verschillende projecten van wetenschappers en creatievelingen die je laten nadenken over duurzaamheid en milieu. Zo is er bijvoorbeeld nagedacht over de verlichting op de route van de camping naar het festival. Hiervoor zijn speciale interactieve lichtbollen gemaakt met ingebouwde WIFI. Art meets science. Het geluid in het amfitheater is prima. Helaas is het erg klein waardoor er net zoveel mensen achter het theater zitten als er in en daar is het geluid een stuk minder. De Belgen van Byron Bay geven een dynamisch optreden. Fijne elektronische folkpop met de gouden stem van Tom Verstappen. Zuiver gezongen en degelijk gespeeld. Alhoewel ze geen bekende nummers hebben – ze hebben maar twee singles uitgebracht – is het publiek zichtbaar aan het genieten. Velen met een speciaalbiertje uit de stamkroeg er bij.

Geheim wapen

Je moet wel heel erg je best doen wil je Typhoon dit festivalseizoen mislopen. Samen met zijn titanenband heeft hij werkelijk elk festival van groot tot klein bezocht… en overwonnen. Deze vrijdagavond is hij de hoofdactvan WTTV. Het veld staat werkelijk stampvol met mensen die weten wat hun te wachten staat. Het zelfvertrouwen waarmee de grote, kleine man en zijn kornuiten het podium bestijgt, is evident. Zij hebben wel voor hetere vuren gestaan. Binnen luttele ogenblikken toveren zij het veld om in een dansende menigte met hun cocktail van Nederhop en Surinaamse invloeden waar ze zelfs in het stugge noorden geen weerstand tegen kunnen bieden. Iedereen springt, iedereen steekt de handen in de lucht en vele opblaasdieren in de vorm van krokodil of haai dansen over het publiek. Wat een energie!

De band speelt strak en bijna alle toppers van Lobi Da Basi passeren vanavond de revue. Ook een wat rustiger nummer als ‘Sta Me Toe’, met nota bene een inleidend verhaal van meer dan twee minuten, wordt goed ontvangen. Het publiek lijkt oprecht geïnteresseerd in wat de rapper te vertellen heeft. Nergens zakt het in of lijkt de band op de automatische piloot te spelen . Een belangrijke rol is hier weggelegd voor zijn broer O-Dog, die meermaals het publiek tot helemaal achterin weet op te zwepen. Met zijn aanstekelijk enthousiasme vormt hij een geheim wapen binnen de band. Wanneer tot slot festivalklapper ‘Zandloper’ ten beste wordt gegeven, is de beer los. Iedereen slaat op verzoek van O-Dog de arm om degene naast hem of haar, om als een grote Lobi Da Basi-familie af te sluiten. Ook ondergetekende gaat voor de bijl en legt zijn notitieblok weg. Vanavond was liefde zeker de baas.

Zwemmen in het donker

Het is inmiddels elf uur en een groot gedeelte van het festivalpubliek snelt zich naar podium Ravenswoud. Op deze mooie locatie aan het water staan de mannen van zZz. Ze zijn na een aantal jaren filmmuziek weer eens met een nieuw album op de proppen gekomen: Juggernaut. Met alleen een drumstel en een orgel spelen ze uptempo nummers die uitnodigen tot dansen. Een tweetal mensen lijken echter een andere mening toegedaan en gaan zwemmen in het water vlak naast het podium. Vrij curieus aangezien het niet bijster warm is. Niemand trekt zich hier iets van aan. Het staat tot ver buiten de tent vol en de voetjes gaan van de vloer bij o.a. ‘Wild Girl’ en ‘When I Come Home’, beide van hun nieuwe album.

Mede door de kou keert een groot deel van de mensen met dagtickets na zZz huiswaarts. Een harde kern van voornamelijk campinggasten feest onverstoord door. Podium Ravenswoud is met de feestmuziek van Loft de plaats om nog tot diep in de nacht door te fuiven. Een mooie afsluiter van de eerste dag WTTV. Een dag met een moeizame start, maar de kop is er af.