Eurosonic/Noorderslag 2011

Eurosonic is traditiegetrouw een zoektocht door de stad waarbij het uitgebreide muziekaanbod vaak dwingt tot het maken van lastige keuzes. In de middag zijn er korte optredens onder de naam Platosonic bij Plato en Coffee Company. Deze korte showcases zijn voor iedereen toegankelijk en maken de Eurosonic-dag nog wat langer dan hij al is. Opener Lars Ludvig Löfgren kan met zijn eenvormige gitaarbegeleiding helaas niet echt bekoren. Het duo Rue Royale, met sfeervolle mannenstem en vrouwenzang gemixt met gitaar, percussie en synthesizerklanken weet meer te boeien.

Agnes Obel

Dat Agnes Obel zoveel publiek trekt is verrassend. De tweehonderd mensen die de zaal kan herbergen zijn al vroeg in de zaal aanwezig en er kan niemand meer bij. Terug naar de koffiebar dus om daar nog het staartje te horen van het uitstekende optreden van de Deense band Murder. Met een lichte hang naar het rustigere werk van Nick Cave, akoestische bas, akoestische gitaar en stemmige, wat donkere vocalen is Murder een verrassing.

De Spaanse formatie Delorean is uit een heel ander hout gesneden. Met hun zeer stevige lounge-rock gelardeerd met een stemgeluid en zangstijl die sterk doet denken aan Robert Smith van The Cure ten tijde van ‘A Forest’, weet de band in eerste instantie positief te verrassen. Het erg luidruchtige optreden weet echter niet tot het einde te boeien. Dit komt vooral door de eentonigheid van de composities, die een herhaling lijken van hetzelfde kunstje.

Aangename verrassingen

Bij binnenkomst in de schouwburg is het optreden van Ben Howard en zijn band al begonnen. Gelukkig is er nog voldoende tijd over om veel te horen van deze getalenteerde singer-songwriter die het midden houdt tussen Jon Allen en James Blunt op diens recente releases. Een stijlvol optreden.

Britta Persson

Om eenzelfde teleurstelling te voorkomen als bij Agnes Obel laten we een optreden van Heathers schieten om toch zeker vooraan te staan bij het nieuwe Zweedse talent Britta Persson. De roem lijkt haar toch minder vooruitgesneld te zijn dan gedacht. De zaal blijft half gevuld maar het optreden van de deze Zweedse met haar band stelt absoluut niet teleur. De singer-songwritersetting krijgt een stevig pop/rock-jasje aangetrokken en Persson weet de hooggespannen verwachtingen in te lossen met goede liedjes in een gedegen uitvoering. Het de volgende dag te verschijnen album Current Affair Medium Rare is een plaat om in de gaten te houden.

In het aangrenzende Kruithuis worden we aangenaam verrast door de zusjes van The Staves die met hun nagenoeg a-capellazang, spaarzaam begeleid op akoestische gitaar en ukelele, het aanwezige publiek weten te betoveren. In volmaakte stilte, waarin het geklik van de vele fotocamera’s zelfs opvalt, zingen de zusjes de sterren van de hemel met eigen en traditionele liedjes.

Selah Sue

Dampende soul

Bij de Belgische Selah Sue is het wederom een volle zaal die dwingt tot een aanpassing in het programma. Dan maar een wandeling naar Grand Theatre waar de Fransman Ben L’Oncle Soul 8WEEKLY een geoliede, warme, energieke en weldadige souldeken om de inmiddels vermoeide schouders slaat. Deze dampende soultrein met volmaakte band en achtergrondzangers die de kunst van de dans – net hun frontman – goed verstaan, zuigt het publiek mee de nacht in. Het theater dampt. Ben L’Oncle Soul heeft een enorme hoeveel soul in zijn aderen en het optreden had best veel langer mogen duren.

Het gehuil van de wolven in Vera moeten we helaas voorbij laten gaan maar gelukkig speelt het Limburgse DeWolff ook nog op Noorderslag. Moe en voldaan en omringd door de echo’s van vele muzikale lekkernijen lopen we door een nog steeds drukke stad Groningen de nacht in, verheugd uitziend naar nog twee dagen Eurosonic Noorderslag.