Crossing Border: de vrijdag

Maggie Björklund

Vindt u de pedal-steel stiekem ook een beetje een zeikerig instrument? Luister dan eens naar Maggie Björklund. Zelden wordt het instrument zo smaakvol ingezet. Reden waarom de Deense een veelgevraagd sessiemuzikant is in de Verenigde Staten. Vanavond speelt ze voornamelijk liedjes van haar solodebuut Coming Home, dat eerder dit jaar verscheen. Ze laat zich begeleiden door een contrabassiste, een celliste en een gitarist, en daarmee komen haar liedjes goed tot hun recht in de Duitse Kerk. Vocaal valt Björklund een beetje tegen: ze heeft een mooie stem, maar die blijkt live niet altijd even zuiver. Ze weet dat goed op te lossen door een instrumental te spelen en andere zangers de lead te laten vertolken. Naast haar vaste gitarist Johnny Sangster is dat vanavond ook Mark Lanegan, die toch in de buurt was. Lanegan zingt op Coming Home twee duetten met Bjorkland, waaronder het titelnummer dat vanavond een hoogtepunt van Björklunds optreden is. En zo heeft de Deense, met een beetje hulp van haar vrienden, het Crossing Border-festival sfeervol ingeluid.

Hannah Cohen
Even later treedt Hannah Cohen aan. Haar carrière als singer-songwriter is nog in een pril stadium. Misschien dat haar debuutalbum door haar connecties in de New Yorkse scene en haar reputatie als fotomodel iets te snel is gekomen. Cohen blijkt live namelijk een voortreffelijke zangeres – denk aan Marissa Nadler – maar haar liedjes zijn al te conventioneel. Dat er meer in zit blijkt wanneer ze de akoestische gitaar weglegt en over een eenvoudige discogroove haar ‘Sunrise’ zingt. Dan wordt het ineens hip en sensueel. Als Cohen dat zelf ook oppikt komt het wel goed met dit prille talent.

Daughter
Ondertussen is in de Buchanan-zaal Daughter aan het spelen. Oorspronkelijk zou dit drietal in de veel kleinere Waterloo optreden, maar de programmeurs hadden op tijd door dat er iets speciaals gaande is met Daughter. Zelfs de grote Buchanan-zaal kan het publiek dat op deze act afkomt vanavond niet herbergen. De EP The Wild Youth kan de ophef nauwelijks verklaren. Live blijken zangeres en bassiste Elena Tonra, gitarist Igor Haefeli en drummer Remi Aguillera echter meesterlijk de dynamiek van deze nummers uit te buiten. De minimalistische benadering, Torna’s stem, Haefeli’s gitaar; we hebben zoiets eerder gehoord bij stadsgenoten the XX. Doet er niet toe, want Daughter overtuigt op eigen kracht. Wanneer ze dit geluid in de studio vast weten te leggen gaat dat een prachtdebuut opleveren. 

Beth Orton, Mark Lanegan

Beth Orton mag de avond afsluiten in de Duitse Kerk. De singer-songwriter gaat al wat langer mee, maar wist dit jaar toch weer te verassen met haar sterke nieuweling Sugaring Season. Liedjes van dit album wisselt ze af met een paar klassiekers. Net als bij de andere artiesten die we hier vanavond hebben bewonderd verlaten na ieder nummer een paar bezoekers de kerk. Het is respectvol bedoeld – men wil het concert niet verstoren- maar je krijgt als artiest het gevoel dat na ieder nummer een kleine exodus plaats vindt. Orton reageert met bittere humor: ‘Go on, good riddance. Close the door behind you, fuckers!‘ Ze kan er weinig aan doen, want op haar performance en haar liedjes is weinig aan te merken. Wel wordt de muzikale aankleding die zo belangrijk is op haar platen vanavond gemist. Meestal staat ze alleen op het podium met haar gitaar. Soms krijgt ze muzikale ondersteuning van violist, zanger en gitarist Sam Amidon. Dat levert de mooiste momenten op, zoals wanneer Orton en Amidon samen ‘ The Poison Tree’ zingen. Toch slaan ook wij vroegtijdig de deur achter ons dicht, om nog iets van The Mark Lanegan Band mee te pikken. Tijdens de laatste vijf nummers van zijn show is hij stevig aan het rocken, ondersteund door de jonge honden van het Vlaamse Creature with the Atom Brain. Allen keurig in het zwart. Naast solomateriaal horen we ‘Black Rose Way’  van zijn oude band Screaming Trees en Queens of the Stone Age’s ‘Hanging Tree’ voorbij komen. Lanegan toont zich in goeden doen, hij is zelfs zo voorkomend om zijn bandleden te introduceren. Toch is 8WEEKLY in gedachten bij Beth Orton. Verderop, zo alleen in dat donkere kerkje.