Karate’s 595 verrast niet
Na twaalf jaar noeste arbeid hield Karate het in 2005 voor gezien. Officieel vanwege gehoorproblemen van zanger Geoff Farina, officieus vanwege het uitblijven van een echte doorbraak. Inmiddels is het 2007 en is er besloten om een live-cd uit te geven. Het acht nummers tellende album geeft een redelijk overzicht van hun carrière, maar lijkt een overbodige toevoeging aan hun oeuvre.
In 1996 debuteerde het uit Boston afkomstige Karate met het weinig origineel genaamde album Karate. De vijf jaar die daarop volgden brachten nog vijf studio-albums, met Pockets uit 2004 als laatste. Karate is met hun veelzijdige geluid een lastig te definiëren mix van rock, jazz, pop, blues en iets unieks. Na zes albums leek de koek wel ongeveer op en bleek de band zich nog nauwelijks te kunnen vernieuwen, met een breuk als gevolg. Gehoorproblemen van zanger/gitarist Geoff Farina werden als officiële reden opgegeven. Grappig, want anno 2007 werkt hij aan een solo-plaat en aan de nieuwe band Glorytellers met onder andere Karate-drummer Gavin McCarthy. Bassist Jeff Goddard woont inmiddels in België en speelt in meerdere bands waaronder I do I do.
Beste werk?
~
595 is een registratie van een concert dat de band in 2003 gaf in het Belgische Leuven. Van de bijna 700 concerten die de band in twaalf jaar gaf was de 595ste de favoriet van de groep, zo meldt de website van Southern Records. Het drietal geeft aan dat het niveau van deze opname in de buurt komt van hun beste studiowerk. Klinkt mooi, maar als dit concert het beste is dat ze ooit hebben gegeven ben ik er niet rouwig om dat ik ze nooit live heb gezien. Want zo ‘funky’ en speels als de studioalbums klinkt deze compilatie slechts zelden. Wellicht waren betere registraties niet voor handen. Het nummer The Roots and the Ruins stijgt als een van de weinige boven de rest uit. En aangezien het nummer de openingstrack is kan de rest daarna alleen tegenvallen.
Het live-album bevat werk van vier van hun studio-albums en geeft daardoor een aardig beeld van hun muziek, maar erg verrassend wordt het ook niet. Iemand die het werk van de groep kent zal niet worden verrast door dit vijftig minuten durend concert. Toch zijn er ook zeker positieve aspecten te noemen aan deze release. De opnames zijn haarscherp, iets wat erg knap is voor een liveregistratie. Ook nare bijgeluiden, zoals luid gillend of applaudisserend publiek, zijn tot een minimum beperkt. Dat de band als een huis staat is min of meer een pleonasme; Karate is niet te betrappen op schoonheidsfoutjes.
Weinig toegevoegde waarde
Karate is een van de muzikaal sterkste bands van de afgelopen jaren. Hun unieke geluid en uitstekende instrumentbeheersing zijn een genot voor het oor. Deze live-registratie lijkt echter weinig toe te voegen aan zes studioalbums. Zeker niet voor degenen die al een aantal van deze platen bezit. Voor mensen die geheel onbekend zijn met Karate is deze live-cd wellicht een aardige aanzet. 595 lijkt echter een laatste poging van de platenmaatschappij om nog even een slaatje te slaan uit de opgeheven band.
