Matig

Na onderlinge meningsverschillen scheidden in 2009 de wegen van de band Live en die van frontman Ed Kowalczyk. Hij is op dat moment al een tijdje bezig met zijn eerste solowerk. Het nu uitgebrachte Alive is hiervan het resultaat. Bij de bespreking van dit album ontkom je er natuurlijk niet aan een vergelijking te maken met de band waarmee Kowalczyk grote successen behaalde. Alleen de titel al: een overduidelijke steek onder water richting zijn ex-collega’s.

Poprock zonder poespas

Als Alive als het nieuwste album van Live was gepresenteerd dan had niemand daarvan opgekeken. Er zitten weinig verschillen tussen de laatste, pak ‘m beet, drie albums van Live en dit solodebuut van Kowalczyk: poprock zonder veel poespas, met weinig uitdagende gitaarpartijen, toegankelijke melodieën en onopvallende drums en baslijnen. Ook tekstueel sluiten de nummers naadloos aan bij het latere werk van Live. De songs kennen niet al te veel inhoud of diepgang, hebben makkelijk meezingbare refreintjes en zijn qua sound op en top Amerikaans.

Niet van deze tijd

Op Alive gaat Kowalczyk muzikaal niet met zijn tijd mee. In zijn muziek durft hij nergens te experimenteren buiten de paden die hij al met Live bewandelde. Nergens wordt aangesloten bij de huidige bewegingen in de muziek. De eerste single ‘Grace’ is een aardig voorbeeld van deze stilstand. Het nummer lijkt qua melodie als twee druppels water op het Live-hitje ‘Heaven’, en dat is erg storend. Van de start tot het einde krijgen we toegankelijke middle-of-the-roadpoprock. Met dit geluid is hij zeker niet uniek. Er zijn veel Amerikaanse bandjes die dit soort muziek maken. En die dat bovendien ook beter doen.

Voor de fans die het latere werk Live kunnen waarderen, is het album Alive misschien een prima vervolg op het werk van Live. Voor liefhebbers van spannende en goede alternatieve muziek is het een vieze tegenvaller. We hadden gehoopt op een beetje meer creativiteit en vernieuwing van Kowalczyk.