Troosteloos grensstadje

De film begint als een simpele whodunit. In een Amerikaans dorpje op de grens met Mexico wordt de Mexicaan Melquiades Estrada doodgeschoten. Aangezien de politie het laat afweten en de zaak wel heel snel afhandelt, onderneemt een vriend van het slachtoffer, Pete Perkins (Tommy Lee Jones) een soort wraakoefening om de moordenaar van zijn schuld te ‘reinigen’. Naast dit verhaal bevat het overigens uitstekende script nog meer verhaallijnen. De verhoudingen in het grensgebied, tussen onder meer de douane, Mexicaanse illegalen en de Amerikaanse inwoners, worden perfect verbeeld in verschillende persoonlijke drama’s.

Road movie te paard

Het zogenaamd beangstigende muziekje op het begin voorspelt niet veel goeds. Zo wordt de kijker eigenlijk al van meet af aan op het verkeerde been gezet, want verder kabbelt de film op een gemoedelijke manier voort. Prachtige plaatjes van het ruige, dorre grensland worden afgewisseld met scènes vol geneuzel in het grensstadje. Als de hoofdrolspelers halverwege de film een reis maken naar Mexico wordt de film ineens een road movie te paard. Op dat moment wordt pas echt duidelijk hoe origineel deze film is in verhaal én vorm. En dat bleef niet onopgemerkt op het vorige Cannes-festival: zowel het script als het ingetogen acteerwerk van Tommy Lee Jones vielen in de prijzen. Hoewel het script inderdaad goed in elkaar zit en ook Jones kwaliteit levert, is de absolute sensatie van de film toch Barry Pepper, die met zijn rol als aangeslagen douanier zoveel lagen aanboort dat hij zowel doet lachen als huilen.

Drie begrafenissen

In Three Burials (drie begrafenissen) wordt Melquiades Estrada inderdaad drie keer begraven. Op sommige momenten is deze film dan ook erg absurd. De dialogen tussen de mensen in het grensstadje zijn curieus en roepen een gevoel van troosteloosheid op. Als een grensbewaker tijdens ongepassioneerde seks met zijn vrouw zijn ogen op een huiveringwekkende manier laat rollen, is dat genoeg voor een glimlach, maar wanneer zijn vrouw tijdens dezelfde sekspartij gewoon op een apathische manier haar dagelijkse soap blijft bekijken, verandert de glimlach in een schaterlach. De film bevat verschillende van dit soort vreemde en lachwekkende taferelen. Er gebeurt eigenlijk zoveel in deze kleine film (de film werd gerealiseerd met een klein budget) dat wanneer de makers er uiteindelijk dan toch een einde aan hebben gebreid, je als kijker alleen maar meer wilt.