Hummingbird

Een film met Jason Statham in de hoofdrol betekent vaak een ding: actie. In Hummingbird toont Statham zich van zijn gevoelige kant, maar of dat nou zo’n goed idee is?

Hummingbird, ook bekend onder de titel Redemption, vertelt het verhaal van ex-commando Joseph Smith (Jason Statham) die zijn dagen slijt in de achterstandswijken van Londen. Hij is dakloos, aan de drank en in de eerste scène vlucht hij voor een straatschoffie dat hem wil vermoorden. De vluchtroute brengt Joseph uiteindelijk via een dakraam in een penthouse, waar hij middels een spiegel zijn leven overziet. Wanneer het antwoordapparaat meldt dat de huidige bewoner nog enkele maanden weg is, besluit hij het penthouse te gaan bewonen en zijn leven weer op te pakken.

Heel veel problemen

Normaal gesproken zou Statham op zoek gaan naar zijn belager, waarbij hij onderweg flink wat mensen verminkt en vermoordt. In Hummingbird is Statham echter vooral op zoek naar zichzelf, want er is behoorlijk wat mis gegaan de afgelopen tijd. Na een incident in Afghanistan waarbij zijn maten zijn gesneuveld, is Joseph niet meer de oude. Hij wordt gezocht door de militaire krijgsraad, is aan de drank gegaan, heeft zijn vrouw en dochter verlaten, wordt verliefd op een Poolse non, heeft nachtmerries en hallucineert over kolibries (hummingbirds).

In bovenstaande rijtje vallen een aantal problemen op waar Stathams personages zelden last van hebben, met de kolibries als opvallendste voorbeeld. Maar ook in de liefde is het niet vaak raak. De dood van een geliefde kan de drijfveer zijn om de halve cast om te leggen, maar aandacht besteden aan liefdesrelaties wordt gezien als tijdsverspilling. En terecht, zo blijkt hier, want de ongepaste, ongemakkelijke relatie met de getraumatiseerde non is geen succes. Aanstichters zijn de langdradige dialogen en het vertwijfelde koppie van ex-model Agata Buzek, wiens acteerkunsten verre van memorabel zijn.

De mix van problemen is vreemd, maar de hoeveelheid is ook niet alles. Hoeveel problemen kan je hebben? Als iemand al in een kartonnen doos leeft én aan de drank is én bijna vermoord wordt, dan is dat genoeg ellende voor een film van anderhalf uur. Die non, zijn ex en de krijgsraad kunnen dan wel achterwege gelaten worden. Bovendien worden alle problemen gelijktijdig uitgewerkt. Omdat de problemen relatief weinig met elkaar te maken hebben en als enige link de persoon hebben waarin ze zich manifesteren, is de film onsamenhangend en mist hij diepgang.

Accent en oneliners

Het is begrijpelijk dat Statham af en toe zoekt naar rollen waarin hij meer doet dan met zijn typische accent coole oneliners uitspreken. Iets buiten zijn ‘comfort zone’. Maar de kracht van Statham ligt juist in oneliners en zijn accent. En die kracht gebruikt Hummingbird niet. Actiescènes zijn er weinig en de film bevat slechts een aardige oneliner: ‘You’ve got a knife and I’ve got a spoon. Tell me what happened to her, or I’ll kill you with this spoon.’ En dat haalt het niet bij oneliners als: ‘You know hurling? It’s a cross between hockey and murder.’ – Blitz (2011).

Hummingbird blijft steken tussen actie en drama. Statham en actie zijn haast synoniem, maar Statham en drama is vooralsnog geen goede combinatie. Al valt dat ook het script te verwijten dat teveel problemen herbergt en afgeraffeld overkomt. Een dramatisch uitstapje dus, maar gelukkig kunnen fans watertanden bij Stathams nieuwe projecten zoals The Expendables 3 en Fast & Furious 7