Snowfever

Dit moraliserend ‘kijk-niet-alleen-naar-het-uiterlijk-en-ga-niet-te-snel-met-een-jongen-naar-bed-want-hij-gebruikt-je-alleen-maar’-filmpje is duidelijk gebaseerd op Costa! en sneeuwvariant Pista! Hoewel Costa! al niet tot mijn favoriete films behoort, presteert Snowfever het om toch nog onder het niveau van Costa! te duiken. Waar deze laatste nog redelijk geslaagd was om de TMF-jeugd te bevredigen, zit het kinderachtige Snowfever qua niveau meer in de buurt van de gemiddelde K3-fan. De film is ontdaan van scherpe randjes en enige vorm van pit (en plotlogica, kan ik u vertellen). Het is een zoutloze kinderfilm geworden in plaats van een hitsige puberfilm. Wanneer regisseur Van Hoeve (Liever verliefd) en producent Nijenhuis (regisseur van Volle Maan) dat als doel voor ogen hadden, zijn ze in hun opzet geslaagd maar ik vermoed dat dat niet hun bedoeling was.

Beavis & Butthead

Op zich valt de acteurs weinig aan te rekenen, zij doen allen erg hun best. Verboom speelt leuk maar is veel te knap en op die manier totaal ongeloofwaardig als muurbloempje. Schuurmans zet zijn Ryan neer zoals we verwachten: een arrogante macho wiens hersenen zich tussen zijn benen lijken te bevinden. Of hij dit heel goed speelt of dat het in zijn aard ligt (hij speelt wel erg veel van zulke rollen) laat ik in het midden. Hoewel het mijlenver afligt van mijn soort humor, zorgt het komische Beavis & Butthead-achtige duo Barney en Barney (gespeeld door twee in Duitsland zeer bekende lolbroeken) wel voor een vrolijke noot in de film. Van der Gught, bekend van haar mooie hoofdrol in Iedereen Beroemd, is een goede actrice en haar personage komt in Snowfever redelijk uit de verf. Dat laatste geldt trouwens ook voor Egbert Jan Weber, wiens Erik het meest charmante karakter uit de film is.

Product placement

Misschien wel het meest opvallende aan Snowfever is de irritant aanwezige product placement. Dat het surf- en boardmerk O’Neill overal te zien is, is tot daar aan toe (het is per slot van rekening een snowboardfilm), maar dat chocolademerk Mars zo overduidelijk is beeld is, stoort enorm. Met het wegvallen van de CV-regeling (die ervoor zorgde dat over in films geïnvesteerd geld geen belasting betaald hoefde te worden) is het misschien wel nodig om op andere manieren aan geld te komen maar door de manier waarop de chocoladerepen in beeld gebracht worden, lijkt de film af en toe meer een lange reclamespot.

Cameo

Dat Snowfever niet bepaald mijn soort film is, was u misschien al duidelijk. Ondanks dat hoeft zo’n soort film niet slecht te zijn. Het genre van de seksueel getinte tiener-romkom is nou eenmaal niet aan mij besteed. Houdt u daar wel van, huur dan Costa! nog maar een keer en ga niet voor Snowfever naar de bioscoop. De film is gewoon niet scherp of origineel en kan de gemiddelde oversekste tiener niet boeien. Zelfs de cameo van idool Jim (ongetwijfeld met dank aan de reeds genoemde chocoladerepenfabrikant) kan daar niets aan veranderen.