Religie en seksualiteit zonder hoogtepunt

La Niña Santa (Het Heilige Meisje) lijkt in vele opzichten op zijn voorganger. Ook deze film speelt zich af in het Argentijnse stadje La Ciénaga. In de film La Ciénaga tonen absurde situaties de lamlendigheid van het dagelijks leven. Seksualiteit is een belangrijk ingrediënt en ook het katholieke geloof wordt behandeld. In La Niña Santa is religie de belangrijkste bouwsteen, met seksualiteit als goede tweede. Ook dit verhaal is niet altijd even realistisch, maar vooral symbolisch. Dit uit zich bijvoorbeeld in schoonmaaksters die de lucht verfrissen met spuitbussen: als je een frisse geur spuit, ís het nog niet fris, oftewel, als je niet over seks praat, betekent dat niet dat die niet bedreven wordt.

Het heilige meisje uit de titel is Amalia (Maria Alché), die samen met haar gescheiden moeder Helena (Mercedes Morán) en haar oom Freddy in een door henzelf gerund, afgeleefd hotel woont. Samen met haar vriendin Josefina gaat ze naar de plaatselijke kerk voor koorrepetities en discussies over het geloof. Als ze een obsessie ontwikkelt voor de getrouwde dokter Jano (Carlos Belloso) wordt haar geloof danig op de proef gesteld.

Fragmentarisch geheel

La Niña Santa is een interessante dramafilm die op een duidelijke manier afrekent met de katholieke hypocrisie, maar die nergens echt aantrekkelijk wil worden. De film heeft wel mooie scènes, maar de verhaallijn is wat wankel. Er wordt namelijk teveel met details gewerkt, waardoor het verhaal als geheel niet goed wordt belicht. Je valt midden in een verhaal en het wordt maar niet duidelijk waar je je precies bevindt. Dit komt doordat er veelvuldig gebruik wordt gemaakt van close-ups en je nooit een goed overzicht krijgt: geen overzicht van plaats, maar ook geen overzicht van tijd. Van het hotel zie je alleen fragmenten van kamers waardoor je je geen beeld kunt vormen van het gehele hotel, en ook van het dorpje krijg je maar één straat te zien. Hoe lang de medische conventie duurt en wat er wordt besproken weet je ook niet. Dat zorgt ervoor dat je blijft uitkijken naar een hoogtepunt, dat maar niet komt.