Everlasting Moments

De film van de ervaren Zweedse cineast Jan Troell, die in 1973 met zijn film The Emigrants nog voor vijf Oscars werd genomineerd, speelt zich af in het begin van de vorige eeuw. Daar is de van oorsprong Finse Maria getrouwd met havenarbeider Sigfrid Larsson, met wie ze een handvol kinderen grootbrengt. Maria praat vol liefde over haar man, maar het is niet altijd een even gelukkig huwelijk. Sigfrid drinkt te veel en gaat regelmatig achter andere vrouwen aan, Maria met de kinderen achterlatend.

De camera

Jaren geleden heeft Maria van haar man een camera gekregen. Ze denkt eraan het toestel te verkopen om de eindjes thuis aan elkaar te kunnen knopen. Als ze echter naar een fotowinkel gaat om te zien wat de camera zou opleveren, wordt ze door de fotohandelaar overgehaald dit niet te doen. Volgens hem heeft Maria ‘de gave van het zien’. De bescheiden Maria stort zich vervolgens op de fotografie en wordt er steeds bekwamer in. Ze vindt het geluk in kleine momenten, als ze even kan ontsnappen aan de zorg voor haar zeven kinderen en een mooie foto kan maken.

Everlasting Moments is een zeldzaam bescheiden film. Een klein verhaal over een verlegen en zichzelf wegcijferende vrouw, in een tijd dat vrouwen geen andere functie hadden dan voor het gezin te zorgen. Troell stipt gedurende de film wel andere thema’s aan, zoals de Eerste Wereldoorlog en de als vanzelfsprekend beschouwde dienstbaarheid van de vrouw aan haar man, maar de film is en blijft vooral geconcentreerd op het verhaal van Maria en haar worsteling met het leven.

Gedateerd

Dat vergt gedurende 126 lange minuten veel van de toeschouwer, zonder dat deze daar uiteindelijk voor beloond wordt. De film kent wat aardige momenten, zoals de scène waarin Maria met haar kinderen voor het eerst naar de bioscoop gaat en daar een film van Charlie Chaplin ziet om die vervolgens thuis na te spelen, maar het is bij lange na niet genoeg om dit te magere verhaal te redden. Everlasting Moments blijft een brave film, die voortdurend netjes binnen de lijntjes kleurt en nooit verrast. Het voelt aan als een film die een aantal decennia terug gemaakt had kunnen worden en het is precies die gedateerdheid die deze film saai maakt.