The Skeleton Key

Met drie hoofdrolspelers en een handvol figuranten is de cast lekker overzichtelijk. Ook het decor is beperkt. Het grootste deel van The Skeleton Key speelt zich af in een oud landhuis in de broeierige moerassen van Louisiana. Als hoofdrolspeler koos Softley opvallend genoeg voor Kate Hudson, die tot dan vooral in mierzoete romantische komedies als Raising Helen en How To Lose A Guy in 10 Days rondhuppelde. Hudson blijkt meer in haar mars te hebben. In Softleys film speelt ze een dappere, betrokken en daadkrachtige verpleegster die in het landhuis terecht komt om de stervende Ben (John Hurt in een ondankbare, vrijwel tekstloze rol) bij te staan. Ben kan na een beroerte nauwelijks nog lopen en praten. Zijn vrouw is maar matig blij met de komst van Caroline (Hudson), die tenslotte niet uit het zuiden komt en daarom onmogelijk ‘het huis aan kan voelen’.

Schouder

Het huis speelt een sleutelrol in de film. De titel is geen verwijzing naar skeletten maar slaat op de moedersleutel die Caroline (Hudson) krijgt van vrouw des huizes Violet Devereaux (Gena Rowlands in een heerlijk vileine rol). Die sleutel pas op alle kamers in het enorme landhuis, maar natuurlijk niet op de rammelende deur van die ene geheimzinnige zolderkamer. Ja, wat dat betreft schuwt de regisseur de clichés niet. Bliksem en onweer, schimmen op de gang, krakend houtwerk – het zit er allemaal in. Maar Softley – die veel vanaf de schouder filmt – vertelt zijn verhaal in de Bayou met verve en neemt bovendien alle tijd om de spanning op te bouwen. Meestal begint dit soort films met spektakel, om daarna als een nachtkaars uit te gaan. Bij The Skeleton Key is het eerder andersom, met een matige opening en een daverende en verrassende slotscène, waarin zwarte magie, bijgeloof en karaktermoord hand in hand gaan.

De dvd telt enorm veel extra’s, maar lang niet alles is de moeite. Zo is er 21 minuten extra aan ‘Deleted scenes’, maar de meeste scènes voegen weinig toe en zijn dus terecht gesneuveld. Leuker is ‘Blues in the Bayou’, een korte showcase van een aantal bluesbands uit de (prima) soundtrack. Ook ‘Exploring Voodoo / Hoodoo’ (een voodoo-priesteres legt hierin het verschil uit tussen Voodoo en Hoodoo) en ‘Plantation Life’ (een aantal
plantage-eigenaren vertelen over de vervlogen tijden en het harde leven op de plantage) zijn interessant. Jammer is wel dat alle features aan de korte kant zijn.

Minder het aanzien waard zijn het commentaar van regisseur Softey en het ‘persoonlijke spookverhaal’ van actrice Kate Hudson. Ook de documentaire over het spookhuis krijgt de fast-forward-behandeling. Niettemin, vanwege de karrenvracht aan extra’s, is The Skeleton Key een prima aanschaf.