Edison

Het is dan ook onbegrijpelijk wat zij doen in een misbaksel als Edison. Vanuit de achtergrond moeten ze een popster (Justin Timberlake) en een rapper (LL Cool J) ondersteunen en dat blijkt onbegonnen werk. Timberlake, die een journalist speelt, kan weinig anders dan heel moeilijk en stoer kijken, hetzelfde geldt voor LL Cool J. In MTV-clipjes kan je daar nog mee weg komen, maar in een grote Hollywood-productie niet.

Carte blanche

LL Cool J speelt een agent met wroeging. Hij is getuige van de overduidelijke misstanden in de elite politie-eenheid FRAT (First Response & Tactical), waar hij deel van uitmaakt. De eenheid maakt misbruik van haar macht en leidt de fictieve stad Edison op een fascistische manier te gronde. Een fanatieke reporter (Timberlake) komt achter de vieze praktijken van FRAT en probeert samen met zijn superintelligente hoofdredacteur (Freeman) en een overijverige inspecteur (Spacey) de schuldigen te laten boeten. Dat is natuurlijk moeilijk in een staat waar een gevaarlijke politie-eenheid carte blanche heeft.

Zucht

Regisseur David Burke weet er niet veel van te maken. Door de opgefokte montage komt alle informatie zo snel voorbij dat de film niet snel genoeg voorbij kan zijn. Tel daarbij het slechte acteren en de verkeerde muziek op, en het resultaat is een zucht van opluchting als dan eindelijk het einde in zicht is. Er blijft dan ook niet veel hangen van deze film. Dat het eindgevecht plaatsvindt in een verlaten fabriekspand misschien. En over clichés gesproken: de blik van Morgan Freeman als er weer iemand is vermoord. Vol verbazing en ongeloof; niet slecht, maar deze man gaat wel een parodie op zichzelf vormen als hij zo doorgaat.

Lachspieren

Edison is een curieuze mislukking geworden, waarbij vooral het serieuze geneuzel van Freeman en Spacey de wenkbrauwen doet optrekken, bijna meer nog dan het belabberde acteerwerk van Timberlake. Tijdens de serieus bedoelde scène waarin Spacey aan Freeman in een halve minuut uiteenzet hoe Edison, vanwege verschillende werkelijk al te vergezochte redenen, in een fascistische staat is veranderd, is het moeilijk niet te lachen. Er wordt daarbij door de twee heren zo overtuigend geacteerd dat het niet meer overtuigend is.