Verarmde Americana

.
De economische crisis in Amerika is niet voorbijgegaan aan de cinema van het land. Er verschijnen de laatste paar jaar steeds meer films, zoals Frozen River, over het verarmde achterland en mensen die met moeite de eindjes aan elkaar kunnen knopen. De onbegrensde mogelijkheden die normaal altijd verbonden worden aan Amerika, eindigen in die films in doodlopende wegen en vergeten trailer parks. Het realisme en de maatschappelijke betrokkenheid van die films zijn bewonderenswaardig, maar in hoeverre vertoont de stijl formule-achtige tendensen?
~
Nieuw Amerikaans realisme
Frozen River gaat over Amerikanen die door de economische crisis zich in de illegaliteit begeven om zo het hoofd boven water te houden. De film is daarnaast een buddy-film waarin de hoofdpersonen uiteindelijk steun zoeken bij elkaar. Qua stijl heeft Frozen River een realistische look die vergelijkbaar is met films als Shotgun Stories (2007) en Lonesome Jim (2005). De eerste scène waarin een verslagen Ray te zien is, toont een lange close-up van haar gezicht zonder make-up en met rimpels die als diepe barsten in haar gelaat zijn gekerfd. Ze komt er net achter dat haar man, die haar verlaten heeft, al het geld heeft meegenomen.
~
Bitterzoete pil
Vaak is dit genre gevuld met scènes die tonen dat het leven niet zo soepel werkt als in een ‘normale’ film. Ook zijn in de meeste gevallen de eindes bitterzoet, waardoor het getoonde realisme niet helemaal van zijn rauwheid wordt ontdaan. Frozen River is vanuit deze optiek in zijn typering en herkenbaarheid toegankelijk en voorspelbaar. In de film Wendy and Lucy bijvoorbeeld wordt de armoede van de hoofdpersoon op een indringende wijze tastbaar. Frozen River valt meer terug op een mate van zingeving die de film draaiende houdt. Het werkt als een sugared pill voor een publiek dat hunkert naar catharsis en moraal boven de getoonde armoede en tegenslagen.
~