Gladiator
Gladiator begint met een veldslag: de Romeinen tegen de Duitsers. Generaal Maximus (Russell Crowe) heeft de leiding over de Romeinse manschappen die hij deskundig naar de overwinning brengt. De keizer is dusdanig onder de indruk van zijn capaciteiten dat hij hem voorstelt niet meer de leiding over een leger te hebben, maar over heel Rome. Voordat de twijfelende Maximus antwoord kan geven, is de keizer dood – vermoord door zijn eigen zoon Commodus, die de keizersvacature al bijna aan zijn ogen voorbij zag gaan.
Ondanks zijn lange staat van dienst is regisseur Ridley Scott slechts bekend door drie films: de sciencefictionmeesterwerken Alien en Blade Runner en de feministische roadmovie Thelma & Louise. De rest van zijn filmografie wordt doorgaans ergens tussen ‘middelmatig’ (Legend, Black Rain) en ‘slecht’ (G.I. Jane) geklassificeerd, met als voornaamste verwijt dat alles er prachtig uitziet, maar dat de inhoud ver te zoeken is.
Met Gladiator slaat Scott evenwel hard terug. Natuurlijk werd een groot deel van het budget opgeslokt door de production design en de visuele effecten, waardoor de film de meest authentieke visie op het oude Rome tot nu toe geeft, maar deze keer wordt de menselijke kant niet verwaarloosd: gladiator Maximus is geen hersen- en harteloze vechtmachine à la een Schwarzenegger of Stallone, maar een emotionele figuur die zwaar getroffen is door het verlies van zijn geliefden. Dit gegeven wordt alleen maar krachtiger doordat het zich afspeelt in een van de wreedste periodes van de geschiedenis van de mensheid.