Book Of Shadows: Blair Witch 2

Eind 1999. De film The Blair Witch Project heeft Burkittsville, Maryland, op de kaart gezet: duizenden filmfans trekken naar het dorpje waar drie studenten vijf jaar eerder de dood vonden. Sommige dorpsbewoners spelen slim in op de hype en verkopen T-shirts, zakjes aarde, de beroemde stickmen, zelfs keien vinden aftrek bij de fans.

Het duurt niet lang of de eerste rondleidingen worden opgezet. In Book of Shadows volgen we de vier mensen die meegaan met een “Blair Witch Hunt” onder leiding van ene Jeff. We zien hoe ze aankomen bij het huisje waar twee van de drie studenten uit de eerste film hun dood vonden en hoe ze dronken en stoned de nacht ingaan, op zoek naar de kick van het onbekende.

De volgende ochtend hebben ze allemaal een blackout van een uur of vijf gehad. De apparatuur is vernield, papaieren waaien overal in het rond en de vijf kampeerders weten nergens meer van.
Teruggekomen in het huis van Jeff blijkt de nacht zijn sporen – letterlijk – te hebben achtergelaten: vreemde heidense tekens lijken in hun lichamen gekerfd te zijn en ze hebben allemaal last van hallucinaties: vermoorde mensen komen weer tot leven en levende mensen worden vermoord.

Book of Shadows is – ondanks een paar bloederige shots – echter geen horrorfilm, en is het mysterie in de film niet belangrijk: regelmatig zien we flash-forwards naar de verhoorkamer waar de overlevenden door de politie worden ondervraagd. Book of Shadows gaat in op zowel de hype over de eerste film als de thematiek van de discussies daarover. Eén citaat uit de film is: “Video is real, film is not”. Video liegt niet, video registreert de werkelijkheid, terwijl film geconstrueerd en gestileerd is. Dat is één van de redenen waarom The Blair Witch Project zo effectief was: het grootste gedeelte van die film was video, en dat verhoogde de “realiteit” (en dus de gruwelijkheid) van de beelden aanzienlijk.
In Book of Shadows wordt video gebruikt als bewijsmateriaal voor de gruwelijke gebeurtenissen die plaatsvinden en ook de (echte) nieuwsbeelden over het Blair-Witchfenomeen zijn video. De film zelf is gedraaid op 35mm, en is dus fictie.

Massahysterie is een ander fenomeen dat in de discussies rond de eerste film steeds weer naar voren kwam, en dat zien we terug in Book of Shadows in de vorm van twee schrijvers die een boek over het onderwerp schrijven (onder de titel Blair Witch: History or Hysteria?).

De vijf personages zijn niet echt origineel. Alle stereotiepen zijn aanwezig: de snelle jongen die bergen geld verdient aan de hele hype, de twee onderzoekers die de zaak met rationele (de man) en emotionele (de vrouw) ogen bekijkt, het gothic-meisje dat alles wel interessant vindt en tenslotte Erica, een echte heks, die in contact probeert te komen met de historische Blair Witch uit de titel.
Dat de personages zo stereotiep zijn, maakt in dit geval niet uit: zo zijn de rollen vanaf het begin duidelijk en zijn de mysterieuze voorvallen later in de film des te mysterieuzer. Wat wel uitmaakt is het spel van de acteurs. Dit is soms behoorlijk slecht, waardoor sommige gebeurtenissen onbedoeld lachwekkend zijn.

Technisch gezien is de film uitstekend: mooi camerawerk, een flitsende montage en een paar schokeffecten verhogen de effectiviteit. Een subplot over het instabiele verleden van hoofdpersoon Jeff is dramatisch gezien niet nodig, maar zorgt wel voor een paar van de mooiste shots uit de film.

Book of Shadows is een intelligente kijk op het fenomeen Blair Witch. Verwacht geen horror of ijzingwekkende spanning, want dan kom je bedrogen uit.