Film / Films

Signs

recensie: Signs

Shyamalan kan in Hollywood weinig meer fout doen na zijn kaskraker The Sixth Sense. Hij wordt door velen gezien als de nieuwe Spielberg en krijgt complete vrijheid om maar te doen en laten wat hij wil. Acteurs staan voor hem in de rij om maar een rolletje te verkrijgen in zijn nieuwe rolprent. De nieuwste film van de man heet Signs en gaat over de wereldberoemde cirkels in graan die, waar of niet, veroorzaakt worden door buitenaardse mannetjes.

~

Graham Hess (Mel Gibson) is een van zijn geloof geraakte priester die in een groot huis naast een graanveld samen met zijn broer Merril (Joaquin Phoenix) zijn 2 kinderen opvoedt. De man zit erg met zichzelf in de knoop nadat zijn vrouw door een auto-ongeluk om het leven is gekomen. De film begint direct met het ontdekken van de cirkels in het graan bij de familie Hess, en vervolgt zich verrassend genoeg als een zeer matige komedie, met o.a. een flauwe scene tussen Graham en een verkoopster in het dorp.

~

Aliens zijn ontdekt over de hele wereld en blijkbaar gebruiken ze de tekens in het graan als navigatiesysteem om zich zo te positioneren voor goede of voor kwade bedoelingen. Als Graham en Merril naar het nieuws aan het kijken zijn (flashbacks naar 11/9) begint de film pas echt.
Graham en Merril verschillen van mening over de hele situatie. Graham zegt dat alles wat er nu gebeurt puur toeval is, en Merril is van mening dat het voorbestemd is; een wonder. Nu denk je dat dit allemaal bijzaak is, maar niks is minder waar. De gehele film staat niet in het teken van de buitenaardse wezens maar in het terugvinden van Grahams geloof.

~

Wanneer de buitenaardse wezens ook het dorpje van de familie Hess onveilig maken barricaderen zij hun huis en bidden dat het allemaal overwaait. De buitenaardse wezens, die wel vette graancirkels kunnen creeëren en in geavanceerde UFO’s vliegen, blijken op zichzelf ontzettend slap en makkelijk te verslaan. Zo kunnen ze makkelijk opgesloten te worden in een kast, en kunnen ze niet tegen water. Shyamalan (die dit keer een groot rolletje voor zijn rekening neemt) heeft dit aspect van de film wat laten versloppen, en zich meer geconcentreerd op de persoonlijke ontwikkeling van Graham. Want ja, een priester die zijn geloof heeft verloren kan natuurlijk niet in Amerika en dit zal dan ook recht gezet moeten worden.