leeuwarden Archieven

Muziek / Reportage

special:

City Jazz Leeuwarden

dinsdag 08 september 2015 / 0 Reactiesdoor: Vincent Meininger0 Sterren

City Jazz is na vier jaar inmiddels een begrip in Leeuwarden. De podia zijn rond het Gouverneursplein opgebouwd en bevinden zich op de doorlooproute van het UITFestival wat zorgt voor extra bekijks. Met veel jong talent en grotere namen als Jules Deelder en The Cool Quest kan de echte Jazz Cat zijn hart ophalen aan het Gouverneursplein.

Op deze zonnige zondagmiddag zijn veel mensen op de been en zitten de terrasjes aan het Gouverneursplein vol. Echte levensgenieters verschuilen zich achter grote bellen bier . The Big Mill Band & Young Talents trapt om twee uur ’s middags af. Het publiek moet nog wat loskomen en omdat er vanwege de Uitmarkt nog veel andere dingen in stad zijn, is de doorstroom erg hoog. Pas vanaf een uur of vier is er echt drukte op het gouverneursplein. De doorgewinterde soul-funkband Yanesh! – een collectief rond leadzangeres Yanesh Sjoerdstra – geeft een strak optreden weg op het hoofdpodium. Ondanks dat het gouverneursplein nog niet bomvol staat, begint het publiek langzaam te ontdooien op de strakke grooves en de ijzersterke stem van Yanesh. Omdat frontvrouw Yanesh het na vier jaar wel welletjes vindt, is dit helaas het laatste optreden van dit succesvolle Leeuwarder collectief.

Lenige vocalen

Na dit afscheid draaien alle gezichten naar het kleinere stormpodium. Een band vol jong talent genaamd Time laat hier haar licht schijnen. Dit grote gezelschap met een zanger, twee zangeressen en een blazerssectie is ontstaan als eindexamenband van toetsenist en bandleider Jurgen Gerlofs. Vooral de eerste zangeres komt wat onzeker over en toont weinig interactie met het publiek, waardoor de band wat langzaam op gang komt. Pas als zanger Jord het stokje overneemt, maakt de band echt indruk. Hij staat in vuur en vlam, waardoor de band ook veel sterker gaat spelen. Met zijn Alain Clarke-achtige timbre en puike falsetstem weet Jurgen nummers als ‘Unaware’ van Allan Stone erg overtuigend neer te zetten. De zin ‘’We can’t stretch it any farther’’ slaat dan ook zeker niet op Jurgens lenige vocalen.

Als de laatste hoge noten zijn weggeëbd begint het zo rond etenstijd toch een stuk rustiger te worden op en rond het Gouverneursplein. Erg jammer want het indie jazz-trio Matster laat zich van zijn beste kant zien. Hun op jazz geïnspireerde instrumentale muziek heeft veel weg van filmmuziek. De titel van het openingsnummer ‘Polanski’ verwijst uiteraard naar de beroemde regisseur voor wiens oeuvre bandleider en drummer Mats Voshol een groot zwak heeft. Desondanks weten zij het kleine publiek te boeien met de vele tempowisselingen en nummers die als een schijnbaar wiegeliedje beginnen om uit te monden in een orgastisch gebulder.

Dansen met je knuffelbeer

De grote publiekstrekker dit jaar is onbetwist Jules Deelder met zijn Deeldeliers. Het plein staat vol en gretige blikken staren naar het podium om een glimp van dit duistere fenomeen op te vangen. De nachtburgemeester komt geheel in stijl op met een enorme joint tussen zijn lippen. Met Bas van Lier op orgel, Boris van der Lek op saxofoon en Erik Kooger op de drums heeft Deelder een zeer ervaren trio om zich heen verzamelt. Dit is dan ook duidelijk te merken. Met hun soulvolle jazz weten zij het publiek in een mum van tijd te betoveren. Er wordt zowaar gedanst, iets wat we eerder deze dag nog niet hebben gezien. Bij het tweede nummer – de klassieker ‘St. James Infirmary’ – trekt onze dichter de stoute schoenen aan en begint te zingen. Niet altijd even toonvast maar dat lijkt het publiek niet te deren, hij heeft wel swing. De uitmuntende instrumentale vaardigheden van de bandleden, waaaronder een orgelsolo van van Lier, tillen het nummer naar een hoger plan.

Tussen de nummers door is er tijd voor humoristische dialogen tussen Deelder en van Lier. Ook een declamatie van Deelder’s gedicht ‘Het Leven’, met de daarbij behorende schunnigheden, wordt niet geschuwd. Toch draait het vanavond om de muziek. Het voor vandaag toepasselijke nummer ‘Blues on a Sunday’ wordt ter plekke even aan de set-list toegevoegd. Bij het laatste nummer ‘The Hooker’ gaat het hele plein uit zijn dak. Een klein meisje dat nog even op mocht blijven doet vooraan het podium in haar pyjama een aandoenlijk dansje met haar knuffelbeer. Ze heeft waarschijnlijk geen idee wat de titel betekent, maar dat maakt ook niet uit.

Als afsluiter is deze vijfde editie The Cool Quest uitgenodigd op het hoofdpodium. Deze funky hiphopband kun je kennen van optredens bij 3FM en DWDD. Helaas zijn er nogal wat technische mankementen bij het aanvangen van de band: veel gepiep en gekraak en de saxofoon is onhoorbaar voor het publiek. Het duurt even voordat dit op orde is en dat zorgt ervoor dat veel mensen doorlopen naar het UITFestival. Het verdere verloop van hun optreden is prima maar wel een beetje tam. Dit maakt The Cool Quest niet de gedroomde afsluiter van vanavond en de Deeldeliers het eigenlijke hoogtepunt van deze swingende zondag.

Gezien op zondag 30 augustus 2015 in Leeuwarden,

Link: City Jazz Leeuwarden

Muziek / Reportage

special:

City Jazz Leeuwarden

dinsdag 08 september 2015 / 0 Reactiesdoor: Vincent Meininger0 Sterren

City Jazz is na vier jaar inmiddels een begrip in Leeuwarden. De podia zijn rond het Gouverneursplein opgebouwd en bevinden zich op de doorlooproute van het UITFestival wat zorgt voor extra bekijks. Met veel jong talent en grotere namen als Jules Deelder en The Cool Quest kan de echte Jazz Cat zijn hart ophalen aan het Gouverneursplein.

Op deze zonnige zondagmiddag zijn veel mensen op de been en zitten de terrasjes aan het Gouverneursplein vol. Echte levensgenieters verschuilen zich achter grote bellen bier . The Big Mill Band & Young Talents trapt om twee uur ’s middags af. Het publiek moet nog wat loskomen en omdat er vanwege de Uitmarkt nog veel andere dingen in stad zijn, is de doorstroom erg hoog. Pas vanaf een uur of vier is er echt drukte op het gouverneursplein. De doorgewinterde soul-funkband Yanesh! – een collectief rond leadzangeres Yanesh Sjoerdstra – geeft een strak optreden weg op het hoofdpodium. Ondanks dat het gouverneursplein nog niet bomvol staat, begint het publiek langzaam te ontdooien op de strakke grooves en de ijzersterke stem van Yanesh. Omdat frontvrouw Yanesh het na vier jaar wel welletjes vindt, is dit helaas het laatste optreden van dit succesvolle Leeuwarder collectief.

Lenige vocalen

Na dit afscheid draaien alle gezichten naar het kleinere stormpodium. Een band vol jong talent genaamd Time laat hier haar licht schijnen. Dit grote gezelschap met een zanger, twee zangeressen en een blazerssectie is ontstaan als eindexamenband van toetsenist en bandleider Jurgen Gerlofs. Vooral de eerste zangeres komt wat onzeker over en toont weinig interactie met het publiek, waardoor de band wat langzaam op gang komt. Pas als zanger Jord het stokje overneemt, maakt de band echt indruk. Hij staat in vuur en vlam, waardoor de band ook veel sterker gaat spelen. Met zijn Alain Clarke-achtige timbre en puike falsetstem weet Jurgen nummers als ‘Unaware’ van Allan Stone erg overtuigend neer te zetten. De zin ‘’We can’t stretch it any farther’’ slaat dan ook zeker niet op Jurgens lenige vocalen.

Als de laatste hoge noten zijn weggeëbd begint het zo rond etenstijd toch een stuk rustiger te worden op en rond het Gouverneursplein. Erg jammer want het indie jazz-trio Matster laat zich van zijn beste kant zien. Hun op jazz geïnspireerde instrumentale muziek heeft veel weg van filmmuziek. De titel van het openingsnummer ‘Polanski’ verwijst uiteraard naar de beroemde regisseur voor wiens oeuvre bandleider en drummer Mats Voshol een groot zwak heeft. Desondanks weten zij het kleine publiek te boeien met de vele tempowisselingen en nummers die als een schijnbaar wiegeliedje beginnen om uit te monden in een orgastisch gebulder.

Dansen met je knuffelbeer

De grote publiekstrekker dit jaar is onbetwist Jules Deelder met zijn Deeldeliers. Het plein staat vol en gretige blikken staren naar het podium om een glimp van dit duistere fenomeen op te vangen. De nachtburgemeester komt geheel in stijl op met een enorme joint tussen zijn lippen. Met Bas van Lier op orgel, Boris van der Lek op saxofoon en Erik Kooger op de drums heeft Deelder een zeer ervaren trio om zich heen verzamelt. Dit is dan ook duidelijk te merken. Met hun soulvolle jazz weten zij het publiek in een mum van tijd te betoveren. Er wordt zowaar gedanst, iets wat we eerder deze dag nog niet hebben gezien. Bij het tweede nummer – de klassieker ‘St. James Infirmary’ – trekt onze dichter de stoute schoenen aan en begint te zingen. Niet altijd even toonvast maar dat lijkt het publiek niet te deren, hij heeft wel swing. De uitmuntende instrumentale vaardigheden van de bandleden, waaaronder een orgelsolo van van Lier, tillen het nummer naar een hoger plan.

Tussen de nummers door is er tijd voor humoristische dialogen tussen Deelder en van Lier. Ook een declamatie van Deelder’s gedicht ‘Het Leven’, met de daarbij behorende schunnigheden, wordt niet geschuwd. Toch draait het vanavond om de muziek. Het voor vandaag toepasselijke nummer ‘Blues on a Sunday’ wordt ter plekke even aan de set-list toegevoegd. Bij het laatste nummer ‘The Hooker’ gaat het hele plein uit zijn dak. Een klein meisje dat nog even op mocht blijven doet vooraan het podium in haar pyjama een aandoenlijk dansje met haar knuffelbeer. Ze heeft waarschijnlijk geen idee wat de titel betekent, maar dat maakt ook niet uit.

Als afsluiter is deze vijfde editie The Cool Quest uitgenodigd op het hoofdpodium. Deze funky hiphopband kun je kennen van optredens bij 3FM en DWDD. Helaas zijn er nogal wat technische mankementen bij het aanvangen van de band: veel gepiep en gekraak en de saxofoon is onhoorbaar voor het publiek. Het duurt even voordat dit op orde is en dat zorgt ervoor dat veel mensen doorlopen naar het UITFestival. Het verdere verloop van hun optreden is prima maar wel een beetje tam. Dit maakt The Cool Quest niet de gedroomde afsluiter van vanavond en de Deeldeliers het eigenlijke hoogtepunt van deze swingende zondag.

Gezien op zondag 30 augustus 2015 in Leeuwarden,

Link: City Jazz Leeuwarden

Muziek / Reportage

special: Festivalverslag vanaf de Groene Ster in Leeuwarden

Welcome to the Village: De Zaterdag

vrijdag 24 juli 2015 / 0 Reactiesdoor: Vincent Meininger / beeld: Ruben van Vliet 0 Sterren

Aan het weer zal het deze tweede dag van WTTV niet liggen, de zon straalt en er is geen wolkje aan de lucht. Als er dan ook nog namen als Blood Red Shoes en The Asteroids Galaxy Tour op het programma staan, blijft er weinig te wensen over.

Het is aan het begin van deze zaterdag al een stuk drukker dan gisteren. De eerste band van vandaag is The Skints uit Londen. Met hun mix van reggae, punk en ska laten ze al tien jaar elk publiek uit hun plaat gaan. Gezien deze stralende dag hadden ze niet beter geprogrammeerd kunnen worden. Het publiek staat bij aanvang al klaar om de heupen eens flink los te gooien. Dit gebeurt dan ook vanaf de eerste lage bastonen. Een strandbal vliegt over het publiek en mensen zwemmen in het water. Als er dan ook nog een laagvliegende ooievaar in de strakblauwe lucht verschijnt, is het idyllische plaatje helemaal compleet. Iedereen geniet, reggae in de polder.

Een groter publiek

Na deze Jamaicaanse sferen is het tijd voor wat tegengas bij Ravenswoud. Als we langs de hoofdweg lopen, zien we dat er nog altijd veel mensen binnenkomen via de ingang. Het was bij The Skints al niet rustig, maar de drukte neemt nu echt toe. De zaterdag is ook de enige dag die helemaal uitverkocht is. Eenmaal ter plaatste aangekomen is Paulusma – ex-frontman van Daryll-Ann – al begonnen met spelen. Het publiek lijkt hier wat ouder en zit aandachtig te luisteren. Er wordt een setlist van puike indie-nummers gespeeld. Paulusma heeft een verdomd goeie band om hem heen verzameld. Met twee gitaristen en een bedreven toetsenist wordt er een breed geluid neergezet, waarin iedereen de ruimte krijgt om te excelleren Dit verdient echt een groter publiek.

Met alleen een drumstel en een gitaar is het duo Blood Red Shoes het hoofdprogramma van de middag. Gezien hun naamsbekendheid is het niet verrassend dat het grote veld bij Bontebok aardig vol staat. Desondanks reageert het publiek toch wat tam op de eerste paar nummers. Het duo oogt wat ongemakkelijk en weet niet precies wat het aan moet met het huiverige publiek. Drummer Steven Ansell doet voornamelijk het woord en gitarist Laura-Mary Carter toont zich ronduit verlegen. Ook het spel is vandaag niet vlekkeloos, Ansell is niet altijd even strak en zijn zang laat ook te wensen over. De enige welkome afwisseling in de weinig variërende set-list is ‘Cigarettes In the Dark’, maar aangezien het buiten op klaarlichte dag wordt gespeeld, biedt dit ook weinig soelaas.

Aangename verrassing

Ze doen wel wat denken aan Seasick Steve: met huis-tuin-en-keukeninstrumenten als het wasbord, de ‘elektrische lepel’ en een broomstick-bass maakt de Ben Miller Band gruizige rootsmuziek. De festivalgangers pikken al snel op dat hier iets bijzonders gebeurt en de tent stroomt vol. Laaiend enthousiast wordt er gereageerd op hun vertolkingen van de klassiekers ‘St. James Infirmary’ en ‘Black Betty’. “Yihaa!” wordt er hier en daar in het publiek geschreeuwd. Als het is afgelopen, wordt er dan ook luidkeels “we want more” gescandeerd. Met een uiterlijk alsof ze zo van een bouwplaats of van een tankstation zijn gestapt, met het vet nog in de broek, hebben ze de tent van Groote Gast helemaal op zijn kop gezet. De aangename verrassing van vandaag.

Een grote naam op deze editie van WTTV is Villagers. Deze Ieren maken rustige indiefolk en hebben net hun derde album Darling Arithmetic gereleasd. Alhoewel ze qua naamsbekendheid op het grote podium aardig op hun plaats zijn, komt hun rustige luistermziek hier toch niet helemaal goed tot zijn recht. Met veel slepende akoestische nummers als ‘So Naive’ en ‘Hot Scary Summer’ – beide van het nieuwe album – weet zanger Conor O’Brien het publiek niet echt te overtuigen, de zuivere zang en trompetspelende drummer ten spijt. O’Brien probeert het wel, maar pogingen als ‘‘If anyone wants to sing along, please do.’’ zijn aan dovemansoren gericht.

Crowdsurfen op een opblaaskrokodil

The Asteroids Galaxy Tour is geen onbekende band meer op festivals. Ze stonden onder andere al op Pinkpop, Lowlands en Parkpop. Een groot deel van WTTV staat dan ook om stipt kwart over negen klaar bij hoofdpodium Bontebok. De band zet meteen in met een nummer van hun laatste plaat Bring Us Together. Nog niet helemaal raak, maar Als later ‘Dollars in the Night’ en ‘The Golden Age’ voorbijkomen slaat de sfeer toch om. Zangeres Mette Lindberg is een vakvrouw die het publiek goed weet te bespelen. Toch blijft de euforie zoals bij Typhoon uit. Veel mensen vertrekken dan ook voor einde van de show naar podium Ravenswoud om nog wat van Ostyn mee te pakken. Bijzonder aan dit festival is namelijk dat een van de headliners, in dit geval dEUS, mede de line-up bepaalt. Zij hebben drie veelbelovende Vlaamse bands meegenomen, waar Ostyn er een van is. Dit solo-project van Bert Ostyn – de voormalige frontman van Absynthe Minded – gooit hoge ogen. De zweverige rocknummers vallen prima in de smaak bij het publiek. Het titelnummer van het album No South of the South Pole wordt dan ook met een daverend applaus ontvangen. Geen slechte aanrader van Tom Barman en co!

Als je een feestje wilt bouwen ben je bij Jungle By Night aan het juiste adres. Ze staan om half tien ’s avonds geprogrammeerd in Blessum en omdat The Asteroids Galaxy Tour toch een beetje tegenvalt, is het druk. Heel erg druk! Het terrein rondom het podium wordt dan ook vrij snel afgesloten door de beveiliging. Dit leidt tot irritatie bij de mensen die er niet meer inkomen. Natuurlijk valt het te prijzen dat de veiligheid vooropgesteld wordt, maar ook als er later veel toeschouwers vertrekken worden er geen nieuwe mensen binnen gelaten. Misschien een puntje voor de organisatie. Voor de mensen die wel binnen zijn is de pret er niet minder om. Het publiek gaat helemaal uit zijn dak op deze blaasmuziek met afrobeats. Meerdere malen gaat een meisje crowdsurfend op een opblaaskrokodil over het publiek heen, totdat een jongen vanuit de uitzinnige menigte in een tentpaal omhoogklimt en hem bovenin vastbindt. Wat een spektakel! Voor degenen die na Jungle By Night hun voetjes even rust willen geven is er een groot vuur op het strand georganiseerd. De echte feestbeesten kunnen de hele zaterdagnacht nog door op KC The Funkaholic en Tom Trago.

Link: Welcome to the Village

Voor u geselecteerd door de auteur:

Muziek / Reportage

special: Festivalverslag vanaf de Groene Ster in Leeuwarden

Welcome to the Village: De Vrijdag

woensdag 22 juli 2015 / 0 Reactiesdoor: Vincent Meininger / beeld: Ruben van Vliet 0 Sterren

Bij Leeuwarden werd dit jaar voor de derde keer Welcome To The Village georganiseerd. Langs het water van de Groene Ster verrijst voor drie dagen een muzikaal dorp. Een schitterende locatie om nieuwe bands te ontdekken, maar ook grotere namen zoals Typhoon, Blood Red Shoes en dEUS ontbreken niet.

Bij een festival in het noorden denk je al gauw aan Eurosonic Noorderslag in Groningen. Toch kent de Friese hoofdstad ook een festival dat zeker de moeite waard is om te bezoeken. Een kleinschalig festival met een allegaartje aan acts. Naast muziek is er deze editie in het bijzonder aandacht voor innovatie en milieu. Een mooie gelegenheid om naar het noorden af te reizen.

60’s revival

Ondanks het mooie weer is het om een uur ’s middags nog vrij rustig op het terrein. Veel mensen staan nog te wachten op vrienden met wie ze hebben afgesproken of zijn bezig hun tent op te zetten op de camping. De eerste band die optreedt op het hoofdpodium De Bonte Bok, is die van 60’s revivalheld Jacco Gardner. Hij is net terug van een succesvolle tournee door de States ter promotie van zijn nieuwe album Hypnophobia . Hij bijt dan ook toepasselijk het spits af met het gelijknamige titelnummer van dat album. Het publiek is nog niet massaal toegestroomd, maar het veld lijkt aardig vol omdat iedereen her en der verspreid zit. De band speelt strak maar toch is het geluid niet helemaal je van het. Er staat dan ook nog eens een wisselvallige wind die het geluid parten speelt en er wordt nog veel overlegd en gepraat door de bezoekers. Vooral de met effecten doordrenkte vocalen van Gardner zijn vaak slecht te verstaan. Toch doen met name de singles: ‘Clear The Air’, ‘Another You’ en afsluiter ‘Find Yourself’ het goed. Het publiek moet nog wat loskomen.

Na de neo-psychedelische pop van Gardner is het tijd voor wat anders. De rockers van Wallace Vanborn spelen in de tent van Groote Gast. De grote tent staat halfvol als ze aanvangen. Aan de shirtjes te zien is het toch een wat ander publiek dan bij Jacco Gardner. De tent deint aardig op en neer, maar dat komt meer van de straffe wind die opsteekt dan van het publiek. De afwisselend ruige en hoge vocalen van ‘Welcome To The Wastelands’ maken indruk. Helaas is ook hier het geluid niet optimaal; hier en daar treedt er wat feedback op. Het groepje trouwe fans voorin gaat los maar het dak gaat er nog niet echt af.

Feest der herkenning

Een van de grote zomerhits dit jaar is ‘T-Shirt Weather’ van Circa Waves, van hun debuutalbum Young Chasers. Met deze ene hit op zak wagen ze zich aan het hoofdpodium. De wind is gaan liggen en het geluid klinkt een stuk beter afgesteld dan eerder deze middag. Waar het publiek bij Jacco Gardner nog zat, staat nu iedereen vol spanning af te wachten. Hebben ze meer te bieden dan die ene hit? Het antwoord is: wel degelijk. Vanaf het eerste nummer komen de voetjes van de grond. Lekkere zorgeloze muziek die uitermate geschikt is voor festivals. De band oogt ontspannen, drinkt bier en maakt vleiende opmerkingen als: ‘‘het is hier veel leuker dan op Engelse festivals.’’ De drummer gaat staan op zijn drumkruk om het publiek aan te jagen. Het komt een beetje geforceerd over, maar het werkt wel. Bij de single ‘Get Away’ valt er hier en daar wat herkenning op de gezichten van het publiek af te lezen, het echte feest der herkenning komt pas bij de afsluiter ‘T-Shirt Weather’. Het nummer waar iedereen op heeft gewacht.

De volgende act die we bezoeken is Byron Bay. Ze spelen in het knusse amfitheater van Baaiduinen. Via een route door het ‘dorp’ loop je naar deze fraaie locatie aan de overkant van het water. In het ‘dorp’ vind je verschillende projecten van wetenschappers en creatievelingen die je laten nadenken over duurzaamheid en milieu. Zo is er bijvoorbeeld nagedacht over de verlichting op de route van de camping naar het festival. Hiervoor zijn speciale interactieve lichtbollen gemaakt met ingebouwde WIFI. Art meets science. Het geluid in het amfitheater is prima. Helaas is het erg klein waardoor er net zoveel mensen achter het theater zitten als er in en daar is het geluid een stuk minder. De Belgen van Byron Bay geven een dynamisch optreden. Fijne elektronische folkpop met de gouden stem van Tom Verstappen. Zuiver gezongen en degelijk gespeeld. Alhoewel ze geen bekende nummers hebben – ze hebben maar twee singles uitgebracht – is het publiek zichtbaar aan het genieten. Velen met een speciaalbiertje uit de stamkroeg er bij.

Geheim wapen

Je moet wel heel erg je best doen wil je Typhoon dit festivalseizoen mislopen. Samen met zijn titanenband heeft hij werkelijk elk festival van groot tot klein bezocht… en overwonnen. Deze vrijdagavond is hij de hoofdactvan WTTV. Het veld staat werkelijk stampvol met mensen die weten wat hun te wachten staat. Het zelfvertrouwen waarmee de grote, kleine man en zijn kornuiten het podium bestijgt, is evident. Zij hebben wel voor hetere vuren gestaan. Binnen luttele ogenblikken toveren zij het veld om in een dansende menigte met hun cocktail van Nederhop en Surinaamse invloeden waar ze zelfs in het stugge noorden geen weerstand tegen kunnen bieden. Iedereen springt, iedereen steekt de handen in de lucht en vele opblaasdieren in de vorm van krokodil of haai dansen over het publiek. Wat een energie!

De band speelt strak en bijna alle toppers van Lobi Da Basi passeren vanavond de revue. Ook een wat rustiger nummer als ‘Sta Me Toe’, met nota bene een inleidend verhaal van meer dan twee minuten, wordt goed ontvangen. Het publiek lijkt oprecht geïnteresseerd in wat de rapper te vertellen heeft. Nergens zakt het in of lijkt de band op de automatische piloot te spelen . Een belangrijke rol is hier weggelegd voor zijn broer O-Dog, die meermaals het publiek tot helemaal achterin weet op te zwepen. Met zijn aanstekelijk enthousiasme vormt hij een geheim wapen binnen de band. Wanneer tot slot festivalklapper ‘Zandloper’ ten beste wordt gegeven, is de beer los. Iedereen slaat op verzoek van O-Dog de arm om degene naast hem of haar, om als een grote Lobi Da Basi-familie af te sluiten. Ook ondergetekende gaat voor de bijl en legt zijn notitieblok weg. Vanavond was liefde zeker de baas.

Zwemmen in het donker

Het is inmiddels elf uur en een groot gedeelte van het festivalpubliek snelt zich naar podium Ravenswoud. Op deze mooie locatie aan het water staan de mannen van zZz. Ze zijn na een aantal jaren filmmuziek weer eens met een nieuw album op de proppen gekomen: Juggernaut. Met alleen een drumstel en een orgel spelen ze uptempo nummers die uitnodigen tot dansen. Een tweetal mensen lijken echter een andere mening toegedaan en gaan zwemmen in het water vlak naast het podium. Vrij curieus aangezien het niet bijster warm is. Niemand trekt zich hier iets van aan. Het staat tot ver buiten de tent vol en de voetjes gaan van de vloer bij o.a. ‘Wild Girl’ en ‘When I Come Home’, beide van hun nieuwe album.

Mede door de kou keert een groot deel van de mensen met dagtickets na zZz huiswaarts. Een harde kern van voornamelijk campinggasten feest onverstoord door. Podium Ravenswoud is met de feestmuziek van Loft de plaats om nog tot diep in de nacht door te fuiven. Een mooie afsluiter van de eerste dag WTTV. Een dag met een moeizame start, maar de kop is er af.

Link: Welcome to the Village