Jan Willem Ketelaars trad vorig jaar toe tot Knight Area. Met het geweldige album D-Day scoorden ze de terechte aandacht van de muziekpers. Als nieuwe zanger van de band gaf hij de band de kracht voor een volgende stap. De wat krachtigere stem van Ketelaars geeft Knight Area een nieuwe impuls in de groei van de band.

Van Knight Area naar Into The Open

Door de stap naar Knight Area ontstond voor Jan Willem Ketelaars de mogelijkheid om een album, dat al een tijdje op de plank lag, het levenslicht te laten zien. Ketelaars speelde in het verleden met Ayreon en Robby Valentine. Dat Ketelaars zijn roots niet verloochent is op Destination Eternity duidelijk te horen. Als we ons concentreren op de muzikale beleving dan horen we de volgende prachtige elementen langskomen op dit fijne album: ‘Half Song’ is een bijzondere ballad, een rustpunt in het album dat opvalt door een zinnetje “—Time to Say Goodbye —-” dat net zo makkelijk de titel van het lied had kunnen zijn.

Het daaropvolgende ‘Judgement Day’ opent een tikje klassiek en de dramatiek klinkt al vanuit het intro van de compositie om zich langzaam te ontvouwen als een openende bloem. Het drama wordt ondersteund door dissonanten en een sterke opbouw voordat de zang start. Na deze stevige track volgt een compositie die voelt als een nieuwe lente. ‘Nostalgia’ laat de donkere wolken verdwijnen om in ‘Once’ de nieuwe hoop te laten groeien. In ‘Ride the Wind’ horen we een duet van Ketelaars met Maria Catharina, dat aanvoelt als een bijzonder liedje dat wel eens als troetelkind van het album zou kunnen dienen. De melodie zit vol met fijne spanningsbogen in het toetsenwerk. De zanglijnen kruisen elkaar geregeld en de dialoog tussen de zangers maakt het tot een heel fijn lied dat zelfs een mooi staand slot heeft.

Conceptalbum ontvouwt zich

Het album is een conceptalbum dat tekstueel een sterke verbondenheid heeft met het leven van Jezus uit Het Nieuwe Testament. Maar Ketelaars verwoordt het zelf anders: “Het verhaal gaat over een ziel, die levenslessen moet leren in een aardse gedaante om in de zielenwereld te komen. Zodra de ziel als mens goed geleefd heeft, hoeft de ziel niet meer terug te keren in een aards leven en doorloopt het de fasen naar Destination Eternity als het ware. Ik heb het verhaal al lang geleden geschreven en ik ben daarbij geïnspireerd door de kijk op het leven en de dood.”

Wie niet alle teksten tot zich neemt zal dit niet heel snel ontdekken. Wie het album niet als de Spotify-generatie per nummer af en toe consumeert maar in zijn geheel beluistert, neemt het verhaal waar en zal tevens de volledige schoonheid aan zich laten ontvouwen. Je voelt de worsteling in de muziek die het verhaal in zich herbergt. Als je niet kerkelijk of gelovig bent kun je dit verhaal ook prima anders projecteren en blijft er nog steeds een fijn stuk spannende muziek te beleven.

Muzikaal is het album Destinination Eternity helemaal in de traditie van de hedendaagse progrock. Fijne gitaar, toetsenwerk, power drumwerk ondersteund door basgitaar en zanglijnen die de oren strelen. Compositorisch heeft Into The Open de inspiratie omgezet in sterk liedjesmateriaal dat het talent van de leden laat spreken.