Over ’t IJ-festival

Van 2 t/12 juli vindt op de NDSM-werf in Amsterdam-Noord het Over ’t IJ-festival plaats. Een festival dat gedurende elf dagen locatietheatervoorstellingen presenteert, met familievoorstellingen, eten, drinken en elke avond een afsluitend muziekprogramma.

Lees hier de recensies: De Rommel Hemel | Roll with it box – Stichting Nieuwe Helden | Hoog Bezoek – Elien van den Hoek | Lola – Het Syndicaat | Mara – De Maan

Eerder verschenen recensies: Ondertussen op de derde – Heiploeg | Onder Constructie – De Jongens | De legende van Woesterdam | Met open ogen – Judith Hofland | Wiek – Boukje Schweigman | Roberto 2 – NUT

Een vlakke voorstellingLola – Het Syndicaat
Over ’t IJ festival • 6 juli 2009

Als iedereen aan het wachten is bij het ophaalpunt, verschijnen verschillende schaars geklede vrouwen en een man die allerlei sexy poses aannemen. We hoeven er alleen maar langs te lopen om bij de plek te komen waar de voorstelling gespeeld wordt. Eenmaal aangekomen, doet deze vooral denken aan een hoerentent. We worden verwelkomd door de eigenaresse en niet veel later verschijnen twee mannen ten tonele. Zij zijn zo verschillend als zwart en wit en strijden om deze vrouw. De een weet precies wat hij moet zeggen om haar te imponeren, de ander heeft een goddelijk lichaam. Het liefst zou ze de twee combineren, want dan zou een perfecte man ontstaan. Hoe moet ze nou kiezen?

Elke zin die in Lola uitgesproken wordt, is verschrikkelijk gekunsteld en rijmend. Maar tegelijkertijd worden de meest vulgaire dingen gezegd; ze gaan over lichaamssappen en driedubbele orgasmen. Deze combinatie heeft een heel grappig effect. Door de manier waarop de acteurs hun zinnen voordragen, lijken deze heel verheven, terwijl de woorden ze juist weer erg plat maken. Een nadeel is wel dat de gekunstelde zinnen ervoor zorgen dat het moeilijk is om mee te gaan in het verhaal. Geen enkele reactie lijkt spontaan of werkelijk gemeend. Het zijn vooral zinnen die er ingestampt zijn. Dit zal tegelijkertijd ook wel de reden zijn dat de acteurs niet erg geloofwaardig overkomen.

Lola zit heel simpel in elkaar en bestaat uit allerlei typetjes, in plaats van echte personages. Diepgang is er niet echt te vinden, maar dat is ook een moeilijke opgave in ruim een half uur tijd. Daarentegen is het zeker een erg vermakelijke voorstelling om naar te kijken en luisteren. Het publiek moet regelmatig lachen om de vreemde zinnen die naar voren komen. En de grote vraag blijft natuurlijk; wie van de mannen wint? (Fenna Vlekke)
Terug naar boven

Sprookje in de tolhuistuin

Hoog Bezoek – Elien van den Hoek
Over ’t IJ festival • 5 juli 2009

De voorstelling Hoog Bezoek was al in 2003 te zien op festivals als Oerol en Tweetakt. Wegens groot succes staat dit regiedebuut van Elien van den Hoek nu ook op het Over ’t IJ festival.

In een stukje bos van de tolhuistuin, ver van het festivalhart, staat een klein houten huisje waar een vrouwtje in woont. Ze heeft het huisje zelf gebouwd en het bestaat uit allemaal planken. Het heeft een zolder en zelfs een ondergrondse kelder. Haar kleine kleertjes hangen aan de waslijn en met een stoffer houdt ze haar huis schoon. Alles is precies op haar lengte afgestemd. Als er op een dag een zeer lange man aan haar deurtje klopt, ontstaat er een probleem. De man past niet in het huis en het vrouwtje wil haar huisje niet uit.

Het ontmoetingsverhaal wordt mooi ingeleid door een klarinettist en een accordeonist. Met sfeervolle tonen ondersteunen ze het verhaal daar waar nodig. De lange man in schutkleuren en met een koffer en het kleurige vrouwtje spreken een brabbeltaaltje waar geen herkenbare Nederlandse woorden in voorkomen, maar hun lichaamstaal maakt alles duidelijk. We zien hoe de man en het vrouwtje elkaar leuk vinden en elkaar aftasten, maar ook hoe de man met zijn lengte het huis inéén doet storten. We zien hoe de man het vrouwtje uit haar huisje wil halen en dat zij daar geen zin in heeft. Zeker niet als het steeds meer uit de hand loopt tussen de twee. De stunts die het vrouwtje hierbij uithaalt zijn grappig. Ze verstopt zich onder de grond of klimt als een koala hoog in de boom.

De voorstelling is geschikt voor verschillende leeftijden, ook kinderen zullen dit stuk grappig en boeiend vinden. Het is haast een sprookje in het bos door de lieve details, de muziek en de vogels die door de voorstelling heen zingen. De timing is goed en verhaal duurt net lang genoeg. Typisch locatietheater waar je blij van wordt, als is het einde erg abrupt. (Diana van der Sluis)
Terug naar boven

Semi filosofische goochelshow

Roll with it box – Stichting Nieuwe Helden
Over ’t IJ festival • 5 juli 2009

De Roll with it box staat midden op het terrein van het festival. Via een houten brug loopt het publiek een witte cabine in waar zo’n twaalf mensen in terechtkunnen. De kleur en de vorm geven je het gevoel dat je in een ijsblok zit, maar helaas werkt de temperatuur niet mee en is het snikheet in de kleine ruimte. Hierdoor komt het verhaal dat Stichting Nieuwe Helden wil vertellen wellicht niet zo over als zou moeten.

De omschrijving van deze voorstelling belooft een verwennerij met visuele prikkels en intense ervaringen. De cabine op het Over ’t IJ festival blijkt een onderdeel te zijn van een Europese tour en een deel van de Stichting reist op hetzelfde moment door Europa.
Aan de muren van de box zitten bankjes bevestigd waar het publiek zij aan zij op plaatsneemt. In het midden gaat een jongen op een houten krukje zitten en heet ons welkom in zijn ijsbox. Hij vraagt iemand een pakje kaarten te schudden. Vervolgens weet hij te voorspellen welke kaarten de jongen uit de stapel trekt. Over hoe dat kan is hij kort: hij keek in de toekomst en wist al welke kaarten er tevoorschijn zouden komen. En dit is de aanleiding voor een relaas van 20 minuten over tijdreizen en leven in het nu.

De jongen zegt ons dat we niet moeten denken dat we in een semi-filosofische goochelshow zitten. Maar gek genoeg is dat nou juist wel wat het is. De poging van de Stichting Nieuwe Helden is dapper, want de jongen gaat continue de dialoog aan met het publiek en wijsneuzen zouden alles kunnen verpesten. Maar hij spreekt snel en onduidelijk en met de warmte in de cabine is het moeilijk je aandacht bij het verhaal te houden. En dat is nou juist wel de bedoeling in deze performance. We moeten de ogen sluiten, in het moment van nu duiken en er herboren uitkomen. Het zal maar weinig mensen gelukt zijn, maar de intentie is schattig en goedbedoeld. Toch is dit geen must see. Tenzij je het heel koud hebt en het regent. Dan zit je lekker warm en droog in een box en krijg je ook nog een lesje filosofie mee. (Diana van der Sluis)
Terug naar boven

 

Een kijkje achter de oude troep

De Rommel Hemel 
Kringloop de Lokatie in Amsterdam-Noord • 3 juli 2009 

In kringloopwinkel De Lokatie, te Amsterdam-Noord, speelt het stuk De Rommel Hemel. Daar waar sommige mensen werken omdat je nou eenmaal je geld moet verdienen, maar waar ook duidelijk de liefde voor oude troep voelbaar is. Leuk detail: alles in de voorstelling is te koop.

In een grote touringcar wordt het publiek naar een echte kringloopwinkel gebracht. Buiten, tussen de containers en verdwaalde rommel, vertelt een meisje in een blauw jurkje vol overgave over haar passie voor oude spulletjes. Haar collega Joke, een obstinaat type met een grote bril, gooit het liefst alles meteen weg. Of ze hakt het met een bijl kapot, zoals ze met een schattig poppenhuisje doet. We volgen de werknemers naar binnen en komen terecht in de opslagruimte van de winkel. Op een grote berg van twee meter hoog, bekijkt het meisje in de jurk wat winkelwaardig is en wat weggegooid moet worden. Van een oude trui vindt ze dat hij zoveel gaatjes heeft dat het niet meer opvalt en ook een gekrompen vestje komt gewoon in de winkel terecht, want die is heus nog goed voor de kinderafdeling. Hoofdrol in het stuk speelt een kitscherige lamp die door Joke in ‘de pletter’ wordt gegooid, maar door het meisje steeds weer wordt gered.

Het publiek neemt telkens op een andere afdeling van de kringloopwinkel plaats en dat is ontzettend leuk voor wie eens een kijkje ‘achter de schermen’ wil nemen. Je ziet hoe spullen gesorteerd worden en je krijgt een beetje een idee hoe het personeel met jouw oude prullen om zou kunnen gaan. Zo spelen twee personeelsleden na hoe de door Joke gehate lamp in een kamer heeft gestaan als ze ontdekken dat hij naar kots ruikt. Samen proberen ze op een hilarische manier te reconstrueren hoe dit zo is gekomen en maken van alle oude spullen een complete woonkamer na.

De voorstelling is erg leuk omdat je als klant en kijker door de hele kringloopwinkel mag lopen. Na afloop van het stuk kun je aan de kassa terecht voor een drankje en kun je ook nog spullen kopen waar je tijdens de voorstelling je oog op hebt laten vallen. Het stuk is afwisselend, met leuke situaties, komische dialogen en een beetje dans. (Diana van der Sluis)
Terug naar boven