Dromen van een stad

Een avond theater is niet langer een paar uur in je stoel kijken naar een groep acteurs die op het podium een verhaal vertelt en je de illusie voorhoudt dat zij ook echt de karakters zijn. Het publiek gaat steeds meer deel uitmaken van de voorstelling. In de vierdelige voorstelling Voices of the City wisselen dans, poppentheater, video, muziek, tekst, improvisatie, stand-up en interactie met het publiek elkaar in razende tempo af.

Dromen zijn illusies

Teenagers Dream gaat over dromen, idealen en ontdekkingen. Iedereen droomt. Als we klein zijn dromen we over wat we willen worden als we groot zijn, over wie we eigenlijk willen zijn of wat we hadden kunnen zijn. Maar een droom is een illusie. De illusie wordt in de voorstelling zichtbaar door onder andere gebruik te maken van poppen en droombeelden die op een scherm worden geprojecteerd. De dromen van de mensen uit de stad zijn de inspiratie voor een groep internationale artiesten. Onder leiding van theatermaker en choreograaf Ron Bunzl brengen jongeren van verschillende nationaliteiten in en samen met de Sugar Factory, nachttheater te Amsterdam, de dromen van de stad op het toneel. Alsof de regisseur wil zeggen dat we meer naar de dromen van de mensen om ons heen moeten luisteren.

Verstoorde illusie

De verzamelde dromen en idealen worden gebruikt door de acteurs en de poppen. De kleine macho pop Stan en de oude vrouw weten de illusie te wekken dat ze leven. Wanneer een poppenspeler opgaat in zijn pop, kan hij doen geloven dat de pop een levend persoon met een eigen karakter is. En niet een stuk stof over de hand van een acteur. Bij de rappende Marokkaanse pop werd deze illusie verstoord door de harde microfoon van de poppenspeelster. Bij gewone acteurs is het vervelend, maar wanneer dit bij een pop gebeurt is ook meteen de hele magie van de pop verdwenen en wordt het weer een stukje opgevuld stof. Gelukkig verdwijnt hij van het podium om niet meer terug te komen.

Zichtbare dromen

Sommigen geloven dat een droom voortkomt uit je onderbewustzijn. En het is dus eigenlijk je onderbewustzijn die tegen je praat. Het projectiescherm op het podium maakt de dromen van de spelers zichtbaar. Hun wensen en angsten. Terwijl op het podium een meisje een beetje onzeker haar verhaal doet, zien we haar op hetzelfde moment naakt door een winkelstraat lopen. Volgens de droomuitleg betekent dit dat ze zich onzeker voelt en gevoelig is voor kritiek. Bij anderen zien we in hun droom wat ze willen zijn. Ook de dromen van de poppen worden geprojecteerd.

Publiek is bepalend

Typisch aan het stuk is de grote interactie met het publiek, dat is geen blinde muur, maar een deel van de voorstelling. Het publiek is medeverantwoordelijk voor de inhoud. Bij binnenkomst krijgt iedereen een kaartje en tijdens de voorstelling wordt gevraagd of je in één zin een advies kan opschrijven aan iemand die twijfelt of hij zijn dromen moet volgen. De adviezen komen ergens anders in de voorstelling terug. Een soort ronde-dame loopt met een bord langs met de tekst “Send me a sms” en vervolgens het nummer. Binnengekomen berichten komen terug op het doorzichtige scherm op het toneel. Op de website staat een oproep om je dromen en belevenissen in de stad in tekst, muziek, video, foto’s en ander beeldmateriaal te blijven sturen naar de website of via sms of mms. Deze worden in de volgende voorstelling gebruikt als materiaal. Ook op gebeurtenissen in de zaal tijdens de voorstelling, zoals niezen, hoesten of een telefoon, wordt meteen geïmproviseerd. De interactie creëert een gevoel van betrokkenheid.

Snelle afwisseling

Door de snelle afwisseling tussen de disciplines en het steeds meenemen van het publiek in de verhaallijn, heeft het stuk snelheid. Het hele theater wordt ingenomen door de jonge acteurs. Het decor is helemaal open. Door te kiezen voor een doorzichtig projectiescherm, kun je de acteurs blijven volgen en verdwijnen ze niet in een dode hoek zodra ze achter het scherm om lopen naar de andere kant van het toneel.

Ron Bunzl

Bunzl maakte de afgelopen 20 jaar naam in de theater- en danswereld als regisseur, choreograaf, performer en filmmaker voor onder andere Cloud Chamber en Suver Nuver. In een theatrale vertaling van zijn functie als regisseur en samensteller van het project neemt Bunzl in dit project de rol van MC/VJ/verteller op zich. Je hebt niet meteen door dat de man achter de geluidsknoppen ook deel uitmaakt van de groep. Als presentator begeleidt hij de actie en de interacties met de andere performers door middel van live mixes van video, muziek en gesproken tekst. Lange tijd blijft het daarom onduidelijk of het één van de performers is die iets zegt door de microfoon, of dat achter de coulissen iemand zit. Zijn stem verschilt in toon niet veel van de andere performers, waardoor hij eigenlijk onzichtbaar blijft.

Eigen input

Het volgende deel van Voices of the City staat gepland in maart. Tot die tijd kan iedereen zijn belevenissen in de stad in tekst, muziek, video, foto’s en ander beeldmateriaal blijven sturen naar de website of een sms sturen naar 06-22280134. Wie weet wordt jouw verhaal of beeldmateriaal gebruikt in de een van de volgende delen.
De andere voorstellingen staan gepland voor mei in Sugar Factory in Amsterdam en daarna als voorstelling voor het festivalcircuit, waaronder het Oerol Festival.