Veel kwaliteit, weinig vernieuwing

Ooit begonnen als kleine broertje van het Gentse festival 10 Days Of Techno (later omgedoopt tot 10 Days Off, toen een bredere muzikale koers werd ingeslagen), is 5 Days Off qua bezoekersaantallen hard op weg de Belgen van de troon te stoten. 21.500 bezoekers liepen tussen 5 en 9 juli langs de kassa’s van de Melkweg en Paradiso. Bij dat cijfer is voor het gemak ook het uitverkochte (vijfduizend man) concert van Daft Punk in de Heineken Music Hall meegerekend.

Het Franse duo Thomas Bangalter en Guy-Manuel de Homem-Christo trapt woensdag het vijfdaagse festival af met een even curieus als veelbesproken optreden. Curieus omdat de heren schuil gaan onder zwartleren pakken en zilveren helmpjes en zodoende amper hun instrumenten kunnen zien, laat staan bedienen. Veelbesproken omdat de meegebrachte lichtshow werkelijk fenomenaal is. Zo blijken twee enorme witte klimrekken aan weerskanten van het podium inventief geprogrammeerde neonbuizen waarop ook geprojecteerd kan worden.
Achter de driehoekige kansel waarin het duo staat, hangt een soort videomuur van twintig meter breed en vijf meter hoog. Daft Punk, dat groot werd met hun conceptuele fusie tussen house, disco en obscure pop, speelt een soort sing-along medley van hun grootste hits, waarbij nummers als Robot Rock, Too Long en Face to Face voorbij razen, naast fragmenten van hits als Around the World, One More Time en Harder, Better, Faster. Het blijft vreemd, zo’n concert zonder enig oogcontact met de artiesten. Maar het uitzicht is werkelijk formidabel.

Intiem

De rest van 5 Days Off verloopt beduidend intiemer. Zo is de Canadese technoheld Richie Hawtin donderdag omringd door z’n fans, die zich verdringen rond het dj-hokje dat strategisch op het podium is geplaatst. Nog bonter maken de Chilenen Luciano en Ricardo Villalobos van Left & Right het. De grootmeesters van de minimal techno, een stroming die vooral in Berlijn en op het zonovergoten party-eiland Ibiza opmars maakt, staan vrijdag midden op de Melkweg-dansvloer met hun draaitafels. Door geluidsproblemen vluchten ze even later toch maar naar het podium, waar ze een daverende set weggeven aan de volgepakte zaal.

Diezelfde avond gaan een stel maffe Japanners er met de publieksprijs vandoor. Soil & Pimp Sessions verbouwt met razende punkjazz de bloedhete bovenzaal van Paradiso tot een kolkende massa. BBC-dj Gilles Peterson is al fan en wij snappen nu waarom. De blazers Tabu Zombi en Motoharu bespelen hun instrumenten alsof het rockgitaren zijn terwijl een dikke Japanse André Hazes-lookalike, compleet met gleufhoed, zwart pak en diamanten kruis op z’n borst de massa opjut. Na afloop van de Japanse storm moeten beide blazers bijna aan het zuurstof, zo heftig hebben ze zich gegeven. Wat een sensatie, dit zestal.

Digitalism

Is vrijdag de dag met de meeste hoogtepunten, ook op de overige dagen speelt er in de twee zalen altijd wel iets dat indruk maakt of verbazing wekt. De 5 Days Off-programmeurs geven dit jaar ruim baan aan nieuwe stijlen als dubstep (Kode 9), minimal (zie boven) en baile funk (Bonde do Role). Opvallend is verder hoe internationaal het artiestenarsenaal is. Er zijn technojocks uit Turkije, minimalspecialisten uit Chili en Canada, Finse avant-gardisten, Schotse dubstep-dj’s en Japanse jazzpunkers.

Hete Uffie

Ook het überhippe Franse platenlabel Ed Banger ontbreekt niet. Hun grootste troef Justice ontbreekt weliswaar, maar met de piepjonge sexy Uffie komt de Melkweg-zaal ook moeiteloos vol. Uffie is hot. Uffie heeft 65.331 vrienden op MySpace. En na vanavond weer een hoop meer. Logisch, want de rapster heeft volgens fans meer sexappeal dan Peaches, Miss Kittin en Lily Allen bij elkaar. Helaas blijkt haar optreden weinig meer dan een veredelde playbackshow, waarbij de zang van de platen geregeld haar microfoonvolume overstemt. Maar leuk is het wel, zo’n zaal vol “I’m ready to fuck” scanderende kids.

Trentemøller

Weinig verrassingen

Zondag is het relaxed afdansen bij de Deense technoprins Anders Trentemøller, die indrukwekkend debuteert met een liveband. Vergezeld van een bassist en een drummer presenteert de Deen zijn bejubelde album The Last Resort, dat vorig jaar uitkwam op Pokerflat Recordings. Op dat album ontbreken de straffe minimale technobeats waarmee Trentemøller bekend werd en draait het vooral om sfeer. Het pleit voor Trentemøller dat hij het aandurft om op het podium die sublieme melancholieke sfeer overeind te laten en niet alsnog kiest voor een handjes-in-de-lucht-vierkwartsbombardement. Een van de aanraders voor het Lowlands festival, waar de Deense band ook op de planken zal staan.

Maar waren er ook echte verrassingen op deze editie van 5 Days Off? Waren er kiemen zichtbaar van radicaal nieuwe dansmuziekstijlen? Nauwelijks. Na vijf nachten dansen hoorden we alleen subtiele veranderingen van al bestaande stijlen als techno, house en drum ’n bass. Soms kwamen al die stijlen samen, zoals in het opwindende optreden van het duo Digitalism. Maar ook zij brachten weinig nieuws.
Verder concludeerden we dat minimal techno inmiddels naar de massa is doorgebroken, met uitverkochte optredens van Richie Hawtin en Left & Right, dat dubstep opwindender is dan de lome bassen doen vermoeden en dat de Fransen terug zijn van weggeweest. Ook al ontbrak de heetste Franse danceband van dit moment: Justice. En bleef een rechtstreeks duel tussen Daft Punk en hun beoogde opvolgers dus achterwege.