Herboren rockmuziek uit de jaren zeventig
Al vier keer eerder dit jaar speelde de jonge rockband Greta van Fleet in Nederland. Na Melkweg, Paradiso, Doornroosje en Pinkpop is in oktober 013 aan de beurt. De recensies liegen er niet om: in korte tijd hebben de jongemannen een aardige reputatie opgebouwd. 8WEEKLY sprak met de jongste van de Kiszka broeders, bassist Sam.
Sam is nog maar 19 jaar oud, en zijn broers zijn vroege twintigers. Hij vertelt dat ze al bijna anderhalf jaar aan het toeren zijn. Gesprekken over wat het is om een ‘normaal’ leven te hebben, zijn aan de orde van de dag. “We hadden het hier gisteren nog over: het verschil tussen on the road zijn en een ‘gewone’ baan. Mensen met een reguliere job gaan altijd terug naar huis, maar wij hebben de bevoorrechte positie om veel mensen te ontmoeten en leuke dingen te doen. Voor ons is de tourbus ons thuis, dat is nu ons leven.”
De bassist mist wel sommige bezigheden van vroeger en verlangt zo nu en dan naar het rondhangen met zijn buddies. Maar van spijt is absoluut geen sprake: “We zijn verslaafd aan deze levensstijl en we willen nog lang niet stoppen. Wel zijn we soms moe, maar tegelijkertijd barsten we ook van de energie. Er komen zeker momenten dat we even niet meer door kunnen. Dan houden we een break van twee dagen. Het is volgens mij vooral een mentaal ding, vooral als je zo jong bent en zo lang van huis. Dit is een droom die uitkomt en ik mag niet klagen, al doe ik dat soms toch.”
Fun fact: de bandnaam is van Nederlandse afkomst! Binnen de gemeenschap van Frankenmuth (Michigan), waar de drie broers vandaan komen, leeft een gezin van Nederlandse afkomst. De moeder heet Gretna van Fleet en heeft zich decennia geleden in de VS gesetteld. “We vonden het gewoon een ongelooflijk mooie naam. Bovendien nemen we zo altijd een stuk van thuis mee als we onderweg zijn, iets wat ons altijd aan thuis doet denken.”
Rockrevival
Dat ze als drie broers, plus een drummer, samen optreden en liedjes schrijven, is een belangrijke factor. Het heeft veel invloed op de dynamiek van de band. “We zijn goed ingespeeld op elkaar en kennen elkaar binnenstebuiten. Dat is waar onze hele chemistry om draait. Tijdens het musiceren ontstaat er daardoor een soort mentale lijm die ons samenbrengt. We kunnen ook vanuit het niets gaan grooven; alsof we in elkaars hoofd kijken. Daar komt nog bij dat onze drummer een goed begrip heeft van melodielijnen, riffjes en akkoorden. Daarmee is hij in feite ons geheime wapen.”
Het geluid van de band doet denken aan rockbands uit de jaren zeventig. Je zou je kunnen afvragen of de muziek wel van deze tijd is en de jongens in de juiste tijd leven. Daar heeft Sam een duidelijke mening over: “Als ik rondkijk, weet ik zeker dat ik op de goede tijd en plaats ben. Veel mensen zijn het zat om steeds hetzelfde liedje op de radio te horen, van artiesten die alleen maar zoveel mogelijk geld proberen te verdienen. Geld is niet een drijfveer voor ons, wij willen gewoon muziek maken op onze manier. Ten opzichte van de muziek van vandaag lijkt de focus op de basis met simpele akkoorden en op songwriting wel uitgestorven.”
Het ligt voor de hand om vergelijkingen met andere bands te maken, maar volgens Sam zit daar een nadeel aan: “Soms is het een enorm compliment om met grootheden uit de rockmuziek vergeleken te worden, maar vaak hebben critici het dan vooral over hoe ze rockmuziek geuit willen zien worden.” Belangrijk is dat de jongens zelf weten wat ze willen zijn. Hun doel hebben ze duidelijk voor ogen. Als achtergrondmuziek gespeeld worden hoort daar niet bij. “Wij willen graag de verantwoordelijkheid nemen om als spreekbuis te dienen voor rock and roll in deze tijd, en opvallen. Het universum is onze grootste supporter en gids. We worden steeds volwassener, hebben veel respect voor elkaars mening en we pushen elkaar om nog beter te worden. Luister maar naar ons album dat dit jaar nog uitkomt!”
Dat belooft nog veel goeds voor deze jongemannen die nog lang niet uitgeraasd zijn.
Live in Nederland: maandag 29 oktober 2018, 013 Tilburg
