Punkbekering in Belfast
Je zou het misschien niet meer denken, maar punk was meer dan veiligheidsspelden en hanenkammen. Als stroming was het een energieke en agressieve wake-up call aan diegenen die zich buitengesloten voelden binnen de maatschappij. Een oprechte oproep om muziek te maken en eindelijk eens mee te doen. Wie daarover twijfelt zal er goed aan doen om de film Good Vibrations te zien, waar de punkbekering wordt getoond van de Noord-Ierse Terri Hooley.
Maar eerst wat voorgeschiedenis. Terri Hooley groeit op in het door sektarische geweld getergde Belfast. De film opent met een jonge Terri die in zijn tuin luistert naar een plaat van countrylegende Hank Williams. I Saw The Light zingt Hank met zijn karakteristieke stem en overtuigingskracht. Een voorbode voor wat Terri zal meemaken. Terri heeft een grote passie voor muziek en wordt een DJ in een club die door de troubles voortdurend leegstaat. Ondanks de gure sfeer en de uitzichtloosheid van de situatie heeft Terri een aanstekelijk enthousiasme dat perfect overkomt in de vertolking van Richard Dormer. Een winnende combinatie van jongensachtige charme, relativerende humor en dromerig idealisme.
Muziek als redmiddel
Terri valt wel tussen de wal en het schip van het Noord-Ierse conflict. Hij wil niets te maken hebben met de kampen die zijn ontstaan en hij denkt dat muziek mensen kan verbinden. Hij komt daarom op het absurde idee om een platenzaak te openen in een winkelstraat die de bijnaam bomb alley heeft omdat er zoveel aanslagen worden gepleegd. Desondanks lukt het Terri om zijn platenzaak Good Vibrations te openen. Maar alles krijgt een andere wending als een brutale punker zijn zaak inloopt en vraagt naar de nieuwste single van de Buzzcocks en vertelt dat er weer optredens worden gegeven in Belfast.
Terri gaat naar een punkclub en raakt daar in de ban van de nieuwe muzikale stroming. Dit wordt prachtig gevangen in een scène waar hij de Noord-Ierse punkband Rudi ziet. Zij spelen het nummer Big Time You Ain’t No Friend Of Mine en de tekst sluit perfect aan bij het underdoggevoel dat Terri en het publiek hebben. In slowmotion wordt zijn bekering gefilmd en de tijd wordt genomen om het nummer te laten horen zodat je meegaat in de tekst en Terri’s emoties. Hij heeft het licht gezien en Hank Williams kijkt instemmend toe.
Good Vibrations behoudt een mooie balans tussen realisme en dromerigheid. Het gaat hier immers om een waargebeurd verhaal en een conflict dat je moeilijk kan bagatelliseren. Terri Hooley heeft in Belfast echt een platenzaak gehad en ging vervolgens platen uitbrengen van Noord-Ierse bands. Hij werd een punkprofeet die in de toerbus met zijn bands door de gevarenzones en militaire checkpoints reisde om het punkevangelie te verkondigen aan mensen die behoefte hadden aan een alternatief tegenover de problemen en het geweld. In de film wordt het getoond door middel van een montage van echte nieuws- en archiefbeelden door de fictieve delen heen.
Teenage Kicks
De film volgt uiteindelijk het kortdurende maar belangrijke succes van Terri’s label. Met The Undertones en het nummer Teenage Kicks zou Terri zijn belangrijkste muzikale wapenfeit behalen en zelfs de invloedrijke radio DJ John Peel bekeren die het nummer twee keer achter elkaar draaide op zijn radioshow. Good Vibrations heeft een fantastische soundtrack met nog veel onbekende punkparels zoals The Outcasts met Another Teenage Rebel en Stiff Little Fingers met Alternative Ulster. Het verhaal vormt een mooie aanvulling op de geschiedenis van de popmuziek en valt daarmee in het gezelschap van films zoals 24 Hour Party People, maar ook de docu’s Searching for Sugarman en Sound It Out.
Bepaalde elementen van het verhaal kun je wel al van ver zien aankomen zoals de druk op de relatie tussen Terri en zijn vrouw. Rock & Roll en familie vormen nu eenmaal geen goed huwelijk. Maar afgezien van wat voorspelbare segmenten, weet de film je toch mee te nemen in Terri´s droom. Een droom die wel is gegrond in een bittere realiteit. Het maakt van Good Vibrations een film die je gezien moet hebben, al is het maar om enthousiast te worden van de kracht die muziek keer op keer kan hebben om mensen tot in het diepste van hun ziel te raken.