NFF: De plicht roept, één zus gaat en één niet

Mijn zusje, de soldaat toont de hedendaagse problematiek in Israël. Vanuit persoonlijke standpunten binnen een Israëlisch-Nederlands gezin worden de problemen verduidelijkt. Dikla schiet de beelden en stelt kritische vragen. Het leger beinvloedt Chamoetal, waardoor haar opvattingen gestaag veranderen. Voor ze in dienst gaat komt ze eerlijk en open over, maar naarmate de dienstjaren verstrijken heeft ze er meer moeite mee de vragen van haar zus te beantwoorden. De principes van het leger hebben duidelijk vat op Chamoetal.

Aandacht voor oorlog
Ook Dikla’s vader en moeder komen aan bod. Haar vader diende vele jaren in het leger en schoot met artillerie in de Libanon-oorlog. Haar moeder is rabbijn. Over het oorlogsverleden van haar vader werd nooit gesproken, maar nu Chamoetal in dienst gaat – weliswaar bij de relatief veilige PR-afdeling – raakt Dikla geïntigreerd door het verleden van haar vader.

Mijn zusje, de soldaat legt de vinger op de zere plek: de kolonisten die het leven van de Palestijnen zuur maken (zie ook Louis Theroux: Ultra Zionists voor de opvattingen van deze fanaten). Ook de politieke patstelling tussen Palestijnen en Israëli’s zorgen voor grote spanningen. Veel Israëli’s hebben hier geen weet van. Pas als Dikla met haar ouders een reis maakt naar een nederzetting met kolonisten en ze voor het eerst aanschouwen hoe de Palestijnse bevolking wordt behandeld, dringt het tot haar door dat de situatie onhoudbaar is.

Reacties op de film
Dikla Zeidler vertelt na de vertoning dat de reacties op de film overwegend positief waren. Ze had hatemail verwacht, maar kreeg eigenlijk alleen kritiek vanuit Israëlische hoek. ‘Het leger was er niet héél erg blij mee’, aldus Dikla. Op de vraag hoe ze de toekomst van Israël voor zich ziet, antwoordt ze somber: ‘Niemand heeft een oplossing voorhanden. Normaal gesproken komt de behoefte voor verandering vanuit de jeugd, maar zelfs die zien het niet meer zitten. De enige oplossing zou zijn om de Palestijnen een stuk land te geven.’

Ondanks het gebrek aan geloof in een vreedzame oplossing, is de behoefte het leger in te gaan om het vaderland te dienen is nog altijd groot onder de jeugd. Chamoetal is een van de vele die vrijwillig de keuze maken twee jaar van hun leven te spenderen in het leger.

Dikla zal voorlopig geen documentaire meer maken waarin haar familie voor komt. ‘Ik ga niet meer iets doen met mijn familie. Dat was toch wel heftig.’ Haar familie mag dan niet meer in the picture zijn, wel gaat ze nu werken met haar Iraanse vriend. ‘Ik ga zondag naar Israël met mijn vriend, die uit Iran komt. We gaan een stuk maken over Iraanse Israëli’s, dus mensen die in Iran geboren zijn en nu in Israël wonen.’ Wordt Dikla’s volgende project net zo goed als Mijn zusje, de soldaat? 17 november weten we het, dan zal haar nieuwe project te zien zijn op TV.