Smerige geheimen

David Lynch heeft er patent op, maar Denis kan er ook wat van. Een film maken die dreigend en spannend is, maar waar je tegelijkertijd je hersens op stuk kraakt. Ook Les salauds (De klootzakken) is zo’n puzzel. Denis husselt de chronologie van haar verhaal door elkaar, waardoor je je regelmatig afvraagt waar in het verhaal je je bevindt.

Hinderlijk is dit niet. Het draagt juist bij aan de duistere atmosfeer. Les salauds is een film over verstikkende familiebanden waarbij er vooral gezwegen wordt over belangrijke zaken. Een verschil met Lynch: na enig denkwerk valt er ondanks de schaarse informatie wel degelijk een logisch verhaal uit Les salauds te destilleren.

Wraakmissie 

~

Dat verhaal gaat over Marco en zijn zus Sandra. Wanneer haar man Jacques zelfmoord pleegt en haar dochter in verwarde toestand ’s nachts naakt van de straat wordt geplukt, schiet Marco te hulp. Sandra geeft de rijke investeerder Laporte de schuld van de vreselijke gebeurtenissen. Marco begint aan een wraakmissie. Hij betrekt een appartement in het gebouw van de veel jongere vrouw van Laporte en bouwt al snel een band op met de eenzame Raphaëlle en haar zoontje. De twee beginnen een relatie. Marco is dan nog niet op de hoogte van de smerige geheimen in zijn eigen familie.

Dreigingsniveau

Denis en haar vaste cameravrouw Agnes Godard dienen het verhaal op in ogenschijnlijk losse, zeer gestileerde scenes. Een naakte vrouw dolend door de straten, bebloede maiskolven op de vloer van een schuur, een autowrak achterop een vrachtwagen. De soundtrack van Denis’ huisband Tindersticks verhoogt het dreigingsniveau nog eens.

Les salauds zal niet iedere kijker bekoren. Het gebrek aan een eenduidig plot kan irriteren, net als de vele onsympathieke personages. Maar wie door die hermetische buitenkant heen breekt en zich overgeeft aan de sfeer, de stemmen en de gezichtsuitdrukkingen, beleeft een huiveringwekkende trip.