Visueel spektakel met sinterklaasrijm

Met LED-boxen naar het oude Egypte

Het bijzondere aan deze voorstelling is vooral het decor. De Studio’s in Aalsmeer zijn omgevormd tot het eerste LED-box theater ter wereld. Overal zijn LED-schermen: aan de zijkanten van de zaal, op het plafond en er zijn grote schermen op het toneel. Zo reizen we in het begin met de echte wind in onze haren over de Nijl naar Egypte, de techniek spreekt tot de verbeelding. Hoe indrukwekkend het LED-theater ook is, soms werkt het vervreemdend: de moderne techniek brengt ons naar het verleden.

Tekstueel drama

De makers van One hebben hun aandacht dus volledig op dit visuele spektakel gericht en op de tekstuele kant lijkt bezuinigd. Hier had een professionele tekstschrijver zich nog wel over mogen buigen. Emoties worden in de liedteksten benoemd, maar niet opgeroepen of getoond door poëtische teksten. Hoe vaak kun je ‘Ik mis hem’ zingen? De liedteksten bevatten teveel simpele eindrijm en de dialogen zijn ook niet erg sterk. De tekst leidt af van het verhaal dat soms moeilijk te volgen is. De musical vertelt een simpel liefdesverhaal à la Romeo en Julia, maar de rode draad lijkt soms kwijt te zijn door de vele uitstappen die worden gemaakt Zo is er het personage Dr. North dat op zoek is naar ‘alle antwoorden’ en is er een hongersnood gevolgd door een opstand door piramidebouwers die meer voedsel willen.

Nienkes stem redt de show

Soms wordt een musical met een flinterdun verhaal gered door vocaal geweld, maar dat is helaas bij One niet het geval. De zang valt vaak tegen, alleen Mira (Nienke Latten) steekt er met kop en schouders bovenuit. In Nederland is ze relatief onbekend, maar ze speelde in Duitsland al Jasmin in Aladdin de musical. Dit is zeker te zien aan haar acteerwerk en te horen aan haar zangkunsten. De eerste helft van de show is qua zang mager en het verhaal komt langzaam op gang. In de tweede helft van de show zitten veel dramatische nummers, waarin Nienke Latten vocaal los kan gaan. In duet met Nienke klinkt elke stem goed. Zo zingt ze samen met Soy Kroon een goed duet, terwijl Soy in solonummers weinig indrukwekkend is.

Vocaal gezien ligt er echt een gemiste kans bij Cheops (Robbert Besselaar) en Hemioenoe (Jasper van de Kerkhof). Zij moeten  regelmatig tegen elkaar in zingen  en zeker Hemioenoe heeft veel krachtige nummers als slechterik. Helaas komt daarbij weinig vocaal spektakel bij kijken. Misschien dat Jeroen Pfaff als Cheops (wij zagen alternate Besselaar) beter uit de verf komt.

Groots project

Producent Roel Peters is nieuw in de musicalwereld, maar hij is niet nieuw in de showbizz. Zo was hij redacteur bij meerdere tv-shows. Hij werkte meer dan 20 jaar aan deze musical. Peters is dan ook niet alleen producent, maar ook schrijver van de liedteksten en het script. Deze musical is een gedurfd project, zeker in een tijd waarin de meeste musicalproducenten kiezen voor heropvoeringen van eerdere succesvolle musicals of musicalsucces uit het buitenland. One is niet alleen een nieuwe musical, maar gebruikt ook nog eens bijzondere technologie. Deze combinatie is zeker de nodige lof waard.

Een musical produceren is lastig en er spelen veel factoren mee: script, zang, acteren, decor en meer. Het idee van One klinkt goed, de uitvoering is minder. Een weinig spannend verhaal dat niet altijd goed te volgen is, liedteksten met eindrijm in sinterklaas stijl en vocaal weinig indrukwekkend. Gelukkig wel visueel spektakel en Nienke Latten zingt de sterren van de hemel.

Luistertip: de musical One wordt ook besproken in aflevering 5 van de 8WEEKLY podcast.