Het gelijk van een bulldozer

Voor deze manier van werken heeft Laura van Dolron al enkele prijzen in de wacht mogen slepen. Zo heeft ze dit jaar de Charlotte Köhler Prijs, een prijs voor beginnende theatermakers, gewonnen en onlangs nog de BNG Nieuwe Theatermakers Prijs 2007 voor haar voorstelling  Over Morgen. Met Mijn naam is Rachel Corrie heeft ze haar tanden in een zeer actueel onderwerp gezet: het Palestijns-Israëlisch conflict.

Ongelukkig ongeval

Bijna dagelijks is dit onderwerp in het nieuws. De voorstelling vertelt het verhaal van de Amerikaanse studente Rachel Corrie (1979-2003), die op 23-jarige leeftijd naar de Gazastrook vertrok om daar Palestijnse burgers te helpen in hun conflict met de staat Israël. In Rafah, een stad in de Gazastrook, wierp zij zich op als levend schild tussen een woning en de Israëlische bulldozers, die van plan waren dit huis te vernietigen. Bij deze actie is zij om het leven gekomen. Volgens het leger een ongelukkig ongeval, omstanders menen dat zij willens en wetens is overreden.

Acteur Alan Rickman en schrijfster Katherine Viner baseerden deze theaterbewerking op de dagboeken en correspondentie van Rachel Corrie. De premières in Engeland  en Amerika deden veel stof opwaaien door de uitgesproken politieke standpunten en het stuk werd zelfs enige tijd uitgesteld. Laura van Dolron vertaalde het stuk en bracht het naar Nederland, waarmee het zijn Nederlandse première beleeft. Van Dolron speelt tevens de titelrol.

Engelachtige verschijning

In Nederland zal de voorstelling waarschijnlijk niet zo veel commotie teweegbrengen als elders. De Palestijnse zijde van het conflict kent hier immers zijn medestanders, zoals oud-premier Dries van Agt. Men kan zich een evenwichtig beeld schetsen van de situatie in de bezette gebieden. Kan het theater daar dan nog iets aan toevoegen? De krant, internet en televisie laten toch meerdere kanten van het conflict zien?

Laura van Dolron bewijst dat theater juist de plek is om met mensen als Rachel Corrie in aanraking te komen. Theater laat ons kennismaken met de mens achter de strijd en dat de mensen daar niet alleen dader of slachtoffer zijn, maar dat het genuanceerder ligt. Zonder gebruik van verdere theatrale middelen dan haar eigen aanwezigheid, vertolkt Laura van Dolron Rachel Corrie. Via een monoloog, waar ze af en toe uitstapt om aan te geven waar we zijn in het verhaal, laat Van Dolron ons kennismaken met deze jonge vrouw. Die, net als wij, angsten en onzekerheden kent. Rachel bedwingt deze met het maken met ontelbare lijstjes. Maar Van Dolron laat ons eveneens de bevlogen Rachel zien. Hoewel Laura van Dolrondeze tekst niet zelf schreef, past het stuk wel volledig in haar repertoire. Het lijkt zelfs of ze wel de auteur is van het stuk, zo wonderwel vallen tekst en spel samen. Laura van Dolron laat zien wat de kracht is van haar specifieke theatervorm: het is naïef in het spelen én verontrustend in de tekst, tegelijk. Je hebt moeite te geloven dat achter die engelachtige verschijning zo’n diepgang en politiek idealisme schuilgaat. Een fascinerende en zeer bewonderenswaardige ervaring.

Mijn naam is Rachel Corrie van het Noord Nederlands Toneel en Laura van Dolron is nog te zien tot en met 3 november 2007 in de Machinefabriek in Groningen. Klik hier voor meer informatie en speellijst. Daar is ook meer informatie over Rachel Corrie te vinden.