The Lion King leeft

The Lion King is de grootste productie die tot nu toe in Nederland heeft gestaan. Buiten dat liegen de prijzen van de kaarten er ook niet om: deze musical is ook de duurste ooit. Dat is niet zo heel raar als je ziet hoeveel werk er in deze show is gestoken, hoeveel kostuums er met de hand zijn gemaakt en hoeveel schitterende maskers en poppen deze show kent. Bovendien bestaat de cast uit maar liefst 60 acteurs (de grootste Lion King cast ter wereld). Nederland legt het geld er graag voor neer, want er is al een recordaantal aan kaarten verkocht. Houden Nederlanders echt zoveel van musicals of spreekt dit verhaal meer mensen aan?

Cirkel

Het verhaal is waarschijnlijk wel bij iedereen bekend. Simba, de troonopvolger, wordt door oom Scar weggejaagd uit het koninkrijk zodat hij de macht van Simba’s overleden vader over kan nemen. Simba maakt nieuwe vrienden, wordt volwassen, krijgt meer zelfvertrouwen en besluit terug te keren om de cirkel te sluiten en de troon op te eisen. Dit verhaal is in tact gebleven en is dus een feest der herkenning (inclusief een paar letterlijke dialogen uit de film), maar er zijn uiteraard wel passages geschrapt en bijgekomen. Het is jammer van de overdreven Nederlandse grapjes die erbij bedacht zijn. Een link naar Frans Bauers Heb je even voor mij is echt te ver gezocht. Het maakt de scène eerder belachelijk en dat is niet nodig, want er zit al genoeg humor in The Lion King. En zo netjes als het begin van het verhaal uitgewerkt is, zo rap maakt Simba een eind aan het verhaal. Voordat je met je ogen kunt knipperen staat hij samen met Nala gelukkig en trots op de rots. Natuurlijk moet je een keuze maken in de verdeling van het verhaal, maar de slotscènes in de film maakten meer indruk.

Vanaf de eerste minuut ontwaakt Afrika en tot de laatste minuut blijft het stuk ook Afrikaans ademen. Je ziet het aan de kleren en de decorstukken en je hoort het terug in de muziek en de liedjes. Voor de musicalversie van The Lion King moesten er extra nummers bedacht worden. Nummers als Hij leeft in jou en Schaduwland zijn een waardevolle toevoeging. Voor extra Afrikaanse sfeer zorgen ook de twee percussionisten die aan weerzijde van het toneel in een aparte cabine zitten en de Afrikaanse ritmes begeleiden. De duidelijke Afrikaanse toevoeging aan deze theaterversie is zeker niet verkeerd.

Maskers

Meest opmerkelijke aan deze musical is dat er wordt gewerkt met maskers en poppen. Dat had heel verkeerd uit kunnen pakken, maar dat doet het gelukkig niet. De maskers maken het helemaal af. De acteurs hadden zonder hun maskers absoluut niet overtuigend genoeg uit de hoek kunnen komen als dier. En de poppen zijn vaak een verlengstuk van de acteurs zelf. Een heel mooi voorbeeld is Zazu (Laus Steenbeeke). Geweldig om naar deze man en zijn vogel te kijken, zijn mimiek en bewegingen met de vogel zijn heel soepel.

Ook andere acteurs springen eruit. Zoals de vrouwelijke (!) Rafiki (Nomvula Dlamini). Zij krijgt iedereen met haar uitstraling aan het lachen en weet ook te ontroeren. Ze komt uit Zuid-Afrika en heeft de rol van Rafiki al eerder gespeeld op Broadway. Ook op Nederlandse bodem doet ze het goed. Timon (Marc Lauwrys) en Pumbaa (Marcel Jonker) maken er een leuke show van, zoals je van ze mag verwachten. En Simba (Etiënne Poeder) en Nala (Carolina Dijkhuizen) zetten een mooi stel neer. Vooral de laatste gaat helemaal op in haar rol met dierlijke trekjes. Ook de kleine versies van Simba en Nala zijn leuk om naar te kijken, vooral hun enthousiasme is aanstekelijk. Minder goed uit de verf komt Scar (Hein van der Heijden). Hij mag nog best wat gemener en bozer worden.

The Lion King is een bijzondere musical met een heerlijk Afrikaans tintje en met een paar prachtige scènes. Dan heb ik niet alleen over de opening, maar ook bijvoorbeeld over de stormloop (stampede) waarbij Mufasa het leven laat. Het geheel ziet er gelikt uit qua decor, belichting en geluid. En ook de choreografie klopt en dat is best knap met zo’n grote cast. Dat de teksten van de liedjes dan niet altijd helemaal goed verstaanbaar zijn als er meerdere mensen zingen, moet je maar even voor lief nemen. Al moet daar natuurlijk nog wel hard aan getrokken worden, want voor zo’n smak geld mag je wel kwaliteit (niet alleen in spel, maar ook in zang) verwachten. Zoals elke (grote) productie zal The Lion King ook nog moeten groeien. En dat zal best goed komen, want de wil is er en de bodem is gelegd. The Lion King is tot leven gekomen, en nu nog de verfijning. Het zal moeilijk worden om dit theaterspektakel nog te overtreffen.

Lees ook ons interview met Carolina Dijkhuizen (Nala)!