De catwalk van Nausica
“Er was eens een meisje. Op een dag stond ze in een ijssalon en werd ontdekt door de fashion tycoon Ares. Hij wilde het meisje als bruid voor zijn nieuwste show.” Catwalk begint en eindigt als een verhaal uit een sprookjesboek. Voorspelbaar, vol clichés en zonder verrassende wendingen. Alle vooroordelen over de modewereld zijn erin verwekt. De modellen zijn cokesnuivende jongens en meisjes die het de klanten op feestjes wel erg letterlijk naar hun zin moeten maken. De jongeren doen er alles voor om de top te bereiken.
~
Waarom zou een voorstelling die zich in de modewereld afspeelt, juist geen gebruik maken van alle vooroordelen over haat, nijd, geilheid en snuivende modellen? Is het niet zo dat het publiek bij veel stukken ook eigenlijk wel weet hoe het eindigt, omdat ze zo voorspelbaar zijn? En is het niet zo dat veel voorstellingen op clichés gebaseerd zijn? De clichés zijn in dit stuk niet misplaatst – al hadden ze op sommige momenten nog meer aangedikt kunnen worden voor nog meer schwung. De makers hebben misschien voor de makkelijkste weg gekozen, maar aan de andere kant zit waarschijnlijk niemand te wachten op een hoogintellectueel stuk over de modewereld.
Teksten
~
Begeren
Alles draait in het stuk om een droomwereld en om verlangen. Het verlangen om begeerd te worden, weten dat er van je gehouden wordt. Chanella Hodge speelt de wees Nausica als een Alice in Modeland. Naïef en onbevangen treedt ze de oppervlakkige wereld binnen. Ze speelt een meisje dat met iedereen vrienden wil zijn en in korte tijd de catwalk tot haar domein weet te maken. Hodge weet deze naïviteit en onbevangenheid tot het einde vol te houden. Waar Hodge het publiek overtuigd dat zij Nausica is, komt Jules Croiset als modetycoon Ares niet verder dan een knorrige oude man. Geen enkel moment voel je zijn bewondering voor zijn ontdekking Nausica; de belichaming van puurheid en schoonheid. In tegenstelling tot Hodge blijft hij op de oppervlakte in zijn spel.
Gehyped
Nog voor er waarschijnlijk maar één letter op papier stond, werd Catwalk twee jaar geleden al gehyped. Vers van de modeacademie werd modeontwerper Hamid Ed-Dakhissi, winnaar van de Robijn Fashion Award 2002, gevraagd om de kleding voor het stuk te ontwerpen. De schoonheid van de modewereld komt terug in de ontwerpen van Ed-Dakhissi. In de kleding die hij ontwierp, zie je zijn Marokkaanse achtergrond terug. De gewaden zijn theatraal en romantisch. Soms een beetje over de top.
Vierluik
Catwalk is de eerste productie in een vierluik van grote-zaalproducties die zich afspeelt in de arena’s van mode, sport, muziek en transit. Arena’s die sterk cultureel divers zijn en als metafoor gezien kunnen worden van onze maatschappij. Met dit soort producties proberen de makers opnieuw een jong publiek naar de theaters te krijgen. Gezien het onderwerp, mode en mooie mensen, moet dit gaan lukken. Het sluit aan bij hun belevingswereld. Jongeren zien de nieuwste merken tenslotte als statussymbolen. Het is alleen te hopen dat de schrijvers voor de producties over sport, muziek en transit niet opnieuw de gemakkelijkste weg kiezen van de clichés en de vooroordelen, maar met een origineel verhaal komen. De rest van het vierluik leent zich veel beter dan mode voor een verhaal met meer diepgang.
Catwalk is nog tot en met 21 juni 2005 door het hele land te zien.
