Butler Charley voor al uw vermaak

Klinkt bovenstaande je verwarrend in de oren? Voor de personages zelf is het ook chaotisch. De voorstelling begint echter rustig. Het decor achter het knalroze doek ademt de jaren ’30, evenals de kleding van de spelers. Het decor betreft een villa, eigendom van kolonel Van Aerenhout, zijn zoon Anton en diens vriend Lodewijk.  Anton van Aerdenhout (Jonathan Demoor) en Lodewijk van Blaricum (Job Bovelander) lijken zo te zijn weggewandeld uit Mary Poppins. Ze zijn tot over hun oren verliefd op de zusjes Eline (Aimée de Pater) en Celine (Priscilla Knetemann) Heemstede. De twee mannen moeten snel de harten van de zussen veroveren, want de zusjes zijn van plan naar de Franse Rivièra te vertrekken. Anton en Lodewijk gebruiken Donna Lucia d’Alvadorez – die voor korte tijd terugkeert uit Brazilië – als lokaas voor de meisjes. Deze Donna Lucia zit namelijk boordevol interessante levensverhalen. Maar ze heeft zich nog niet aangediend bij de villa. Dan zien Anton en Lodewijk ineens hun butler Charles (‘Charley’) in vrouwenkleren het huis ontvluchten. Hij blijkt de ster van het lokale theater te zijn, waar Charley zijn opwachting als Carmen in de gelijknamige voorstelling maakt. Aangezien Donna Lucia verhinderd is die avond te komen, zien ze in hun in vrouwenkleren gestoken butler dé perfecte vervanger van Donna Lucia die avond…

Gekke bekken-show

Vanaf dat moment voltrekt zich voor het publiek het ene na het andere misverstand. Butler Charley weet namelijk helemaal niets van de vrouw die hij moet voorstellen. Als hij knus tussen de zusjes Heemstede zit, kijkt hij vertwijfeld de kant van Lodewijk en Anton op (‘Wat nu?’). Het zijn deze hilarische gezichtsuitdrukkingen, die doen denken aan Mister Bean, waarmee Jon van Eerd de lachers op zijn hand krijgt. Net als de momenten waarop zijn hoge vrouwenstemmetje breekt en hij met zijn diepe mannelijke stem zijn kritiek laat horen op de gekke toestand waarin hij terechtgekomen is. Van Eerd is werkelijk komisch in deze travestietenrol en als dame valt hij in de smaak bij de mannelijke personages: kolonel Van Aerdenhout (Laus Steenbeke) en Olivier Heemstede (Hugo Haenen) – vader van Eline en Celine – die strijden om ‘Charley’s’ hand. De liedteksten die hierbij worden gezongen, versterken de ironische scènes. Dit vanwege de vlotte afwisseling in zang en de (woord)grapjes die in de liedjes zijn verwerkt.

Samenspel op alle fronten

Niet alleen het spel en de liedjes vormen één samenspel, maar ook het decor en het orkest leveren een belangrijk aandeel aan het geslaagde resultaat. Het decor is multifunctioneel: onder een schilderij rolt een hele eettafel naar voren of een serie strandhutjes. Het orkest is ook een deel van dat decor: ze staan bovenaan de trap, achter schuifdeuren. Dit orkest wordt op een grappige manier bij de de voorstelling betrokken. Iedere keer als Charley zich voorstelt, spelen ze een hard deuntje, waarop Charley ‘Ga weg!’ krijst.

Wanneer de échte Donna Lucia (Vera Mann) zich meldt voor het huis van kolonel Van Aerdenhout, is het afwachten wanneer het doek gaat vallen voor butler Charley, oftewel de ‘neppe Donna’. Vooral wanneer blijkt dat de gezelschapsdame van Donna Lucia, Ella van Vlissingen (Anne-Mieke Ruyten), Charley’s oude liefde is… Juist deze grote hoeveelheid aan intriges, maakt dat Charley, de komische musical nog lang in het geheugen zal blijven ronddwalen.