Iedereen kan geraakt worden

In het huis naast de moskee wonen een aantal families die samen zorg dragen voor het gebedshuis. Ze leven traditiegetrouw volgens de Islam en lijken daar gelukkig mee. Alles wat Amerikaans is kan niet veel goeds betekenen maar ze zijn niet haatdragend. Aga Djan is de baas van de families en huwelijkt zelfs de dochter van de imam uit. Op een gegeven moment valt het land in handen van extremisten, die de sjah uit het land drijven. De Islam verandert van een traditioneel, mooi geloof in een hel voor veel mensen. Iedereen die maar enigszins tegenwerkt, wordt ter dood veroordeeld en Aga Djan moet de sleutel van de moskee – die al eeuwenlang in zijn familie is – inleveren. Iedereen is verplicht om zich vanaf nu aan erg strenge voorschriften te houden. Komt het ooit nog goed met de families – of wat er van hen over is?

Sfeer

De achtergrond op het toneel bestaat uit een heel groot, mooi kleed. Het heeft vooral de kleur donkerrood en zorgt voor een gemoedelijke en warme sfeer. Als later de extremisten het land hebben overgenomen, valt het doek abrupt weg. Geprojecteerd op de muur achter in het toneel, zijn nu, in weinig kleur, een aantal huizen te zien. De warme, gemoedelijke sfeer is helemaal weg en verandert in een kil en onpersoonlijk gevoel. Zonder het direct door te hebben, verandert je gevoel sterk als het doek weg is. Het is meteen duidelijk dat het nu niet meer gezellig zal zijn. Dit is op een erg overtuigende manier gedaan. Wat daarnaast goed werkt is de gitarist op het podium, die de juiste sfeermuziek maakt.

Wisselen van personages

Drie acteurs dragen het hele verhaal. René Groothof vertolkt Aga Djan. Elsa May Averill en Menno Stijnders spelen alle andere rollen. Zij veranderen veel van personages en geven dat aan door verschillende soorten hoeden of hoofddoekjes. Soms werken deze wisselingen verwarrend. En omdat het allemaal iets te snel gaat, wordt het moeilijk om de verschillende personages van elkaar te onderscheiden. Wat het extra moeilijk maakt, is het feit dat iedereen erg lastige namen heeft. Zelfs de acteurs hebben hier af en toe moeite mee.

Een verhalende rol

De spelers weten overtuigend alle rollen neer te zetten. Het ene moment weten ze iedereen aan het lachen te maken en het volgende moment zijn ze doodserieus. Vooral René Groothof maakt indruk met zijn rol als Aga Djan. Zijn hele wezen straalt een aardige, invloedrijke man uit die goed probeert te zorgen voor de mensen om wie hij geeft. Om de vele gebeurtenissen weer te kunnen geven en verschillende plaatsten voorbij te laten komen, hebben de acteurs ook vaak een verhalende rol. Af en toe voelt het of ze iets te snel door bepaalde onderdelen gaan maar aan de andere kant kan dit ook grappig uitpakken. Het ene moment wil niemand met de dochter van de imam trouwen en het volgende moment staat ze in de moskee naast haar bruidegom.

Het huis van de moskee is een ontroerende en bij vlagen grappige voorstelling. Het maakt niet zoveel uit of je twaalf of dertig bent, iedereen kan erdoor geraakt worden.