Een ritmisch samenspel van figuren in dans

Gewelddadig intens: Sadeh21 is een mooi uitgevoerd samenspel waarin vierkante, ronde en rechte vormen lichamelijk gevisualiseerd worden. Al spelende creëren de dansers van Batsheva Dance Company een gevoel van affect door zowel aanraking als het spel met de zwaartekracht . Het podium is strak en eenduidig, wat past bij de lijnen die de dansers met hun lichamen vormen. Het creëren van rondingen met het geheel of delen van het lichaam brengen, naast het ludieke gebruik van spraak, het speelse karakter van de voorstelling naar boven. De voorstelling is visueel krachtig en mooi met een vleugje luchtigheid.Van rond naar vierkant, van hoog naar midden naar laag, van op elkaar naar onder elkaar, naast elkaar, aan elkaar: het zag ernaar uit dat de dansers geen enkele denkbare pose waren vergeten. Elk spiertje, elk stukje grond, elk stukje lucht werd gebruikt. ‘Traditionele’ pliés met daaropvolgend strakke hoekige lijnen, ofwel het losdraaien van de heupen, waren enkelen van de heldere bewegingen die in één individuele danser in elkaar over liepen. Ook in het samenspel liepen de bewegingen op ritmische wijze over van danser op danser, alsof zij samen één waren. Eén stroom in één beweging, met of zonder muziek: de dansers van Batsheva Dance Company dansten synchroon op het ritme dat zij met elkaar deelden.

Aan elk verhaal komt een eind
Sadeh21 kan niet getypeerd worden als een voorstelling met een verhaallijn. Desalniettemin was het eerste wat na afloop van de voorstelling bij mij naar boven kwam: aan elk verhaal komt een eind. Waarom ik dit gevoel had, is mij nog steeds niet geheel duidelijk. Ik geloof wel dat elke individuele danser een verhaal heeft verteld: een verhaal van kracht, gevoel en in zekere zin ook toewijding. De eerste minuten van de voorstelling was gewijd aan solo’s, vervolgens kwamen er duetten en uiteindelijk stond het podium vol met dansers. Elke danser leek een verhaal over intensiteit te willen uitten. Alleen, met een tegenspeler of met meerdere anderen: dat er een verhaal gaande was, was duidelijk.
Aan het einde van de voorstelling sprongen de dansers stuk voor stuk van een hoge muur en klommen vervolgens de muur opnieuw op, om daarna wederom van de muur af te springen. Dat was het einde van hun verhaal.