Pittige tante met energierijke muziekkeuze

De productie Nocturne ligt in de handen van Faktor-B. Dit productiebureau en platform voor jonge kunstenaars ondersteunt theatermakers die nog niet goed weten hoe ze hun performance onder de aandacht kunnen brengen. Op zakelijk, productioneel en publicitair vlak worden de kunstenaars voorzien van advies en ondersteuning. Grondbeginsel is wel dat de deelnemende theatermakers samenwerken.

Pittige tante

Met dit gegeven is ook Tseng aan de gang gegaan, samen met de uit Estland afkomstige jonge choreograaf Jaan Ulst. Tseng gaat uit van een verhaaltje over een meisje dat net wakker is geworden en met haar gedachten nog hangt tussen haar dromen en de werkelijkheid. Fragmenten met pianomuziek, basklarinet, dans en theater lopen door elkaar heen. Tseng probeert naast haar muziek evenveel aandacht te geven aan de dans en de performance.

In de eerste seconden van de voorstelling komt Tseng met zware passen van de trap in de zaal naar beneden gehuppeld. Ze gaat naar de piano en doet daar haar pumps met flinke naaldhakken aan. Daarna klinken er mooie zachte en ronde klanken door de ruimte heen. De muziek heeft iets engelachtig. Tseng is zelf een pittige verschijning om te zien. Ze is klein van stuk, haar kapsel is in scherpe lijnen geknipt en haar ogen kijken vurig en gedreven. Met haar voet drukt ze haar pedaal ritmisch omlaag. De opening van de voorstelling is rustig maar als de minuten wegtikken, worden de fragmenten met muziek moderner en energieker. Het moderne repertoire neemt langzaam de overhand. Fragmenten muziek van Sjostakovitsch, Reich, Bruynèl, Satie, Wolff en Van Bergeijk vormen het fundament van de voorstelling. Door al die mooie muziekpassages heen loopt de choreografie van Ulst.

Nog niet uit de verf

Tseng probeert gedeeltes van dromen te vangen in haar muziek. Choreograaf Ulst gaat met zijn bewegingen soms mee in het verhaal. Op andere momenten lijkt hij met zijn choreografie geheel zijn eigen gang te gaan, zodat er geen enkele samenwerking meer is tussen de act van Tseng en die van de dansers. Tseng speelt de moderne werken alsof haar leven ervan af hangt. Dit geeft een frisse en opzwepende sfeer. De muziek is afwisselend slaperig, opgewekt en vurig. Daarmee symboliseert Tseng de aangename droom, de nachtmerrie en alles wat daartussen hangt.

De dansers hebben weinig uitstraling. Dit komt omdat de choreografie, met name aan het begin, weinig aansprekend is. Met name Mitomi lijkt nog zoekende. Ze verliest zo nu en dan haar evenwicht en staat nog niet zelfverzekerd op het podium. Na een minuut of vijftien wordt de choreografie creatiever. De dansers schudden hun hoofd, rollen op de grond over elkaar en bewegen heen en weer als houten hobbelpaarden. Kostuums worden uitgewisseld of kapot geknipt. Wat de dansers uitbeelden, is niet altijd duidelijk. Het lijkt op het liefdesspel van aantrekken en afstoten. Tegen het einde trekt van Ulst de negligé van Mitomi aan en stift daarna heftig zijn lippen rood. Het blijft gissen wat de bedoeling hiervan is. Aan de andere kant is het hoofdthema dromen en dromen hoef je niet te uit te leggen.

Nocturne is een korte, pittige en dromerige voorstelling waar de eer toekomt aan de talentvolle pianiste Tseng. De samenwerking met choreograaf Ulst verloopt wat stroever omdat de choreograaf en de dansers nog geen zelfverzekerde plaats in de voorstelling hebben veroverd. Uiteraard zijn het nog jonge kunstenaars die, via Faktor-B, in het professionele circuit hun weg proberen te vinden. De samenwerking van de performers is een uitdaging waar nog via Faktor-B aan gesleuteld kan worden.

Klik hier voor meer informatie.