Liefde, emotie en de dood
Passie, vuur en emotie zijn volgens Raimond van het Groenewoud cruciaal in de liefde voor muziek. Volgens mij heeft hij daar gelijk in; echt goede muziek wordt gemaakt uit overtuiging en liefde, en niet uit winstbejag of behoefte te shockeren. TLC heeft die passie en maakt haar muziek uit en met liefde. T-Boz, Left Eye en Chilli staan al sinds begin jaren ’90 garant voor eigenwijze albums met eigen thema’s. TLC is al jaren lang herkenbaar, zichzelf en populair.
~
Maar met het wegvallen van de L uit TLC is alles anders. Tijdens het maken van 3D overleed Lisa “Left Eye” Lopes in een auto-ongeluk, en werd TLC dramatisch gereduceerd tot TC. Gevolg is dat Lisa op slechts vier nummers te horen is; de rest van de plaat werd na haar dood opgenomen.
Dat die opnames na haar ongeluk doorgingen begrijp ik, gezien de (commerciële) belangen die overal en altijd in de muziekindustrie meespelen, maar het valt me tegen dat T-Boz en Chilli in het vervolg van het opname-proces geen aandacht aan het ongeval hebben besteed. Alle liedjes gaan, als altijd, over liefde, mannen en sterke vrouwen.
Emotie
~
Typisch TLC?
Ondanks al deze bezwaren vind ik 3D overigens in het geheel geen slechte plaat. In een aantal bladen bestempelden recensenten de plaat als “typisch TLC”, nou lijkt me dat ietwat cru gezien het wegvallen van Lisa, maar muzikaal gezien is wel een goede typering. Alle goede ingrediënten van de drie voorgaande albums zijn in 3D ook weer aanwezig, waardoor weer een mooie afwisseling tussen lekkere dansnummers en fijne ballads is ontstaan. Vooral als je niet geremd wordt door sentimentele overtuigingen is 3D dus meer dan de moeite waard.
