Onderzeese postrock voor de regenachtige dag

De eerste plaat hebben wij in Nederland helaas niet meegekregen, maar het tweede album van het Zweedse Surrounded weet wel degelijk het buitenland te halen en indruk te maken. Surrounded maakt muziek tussen pop en postrock, waarin je de Zweedse bossen bijna kunt ruiken. Een ideale plaat voor de kale, regenachtige zondagmiddag.

Na het behalen van een master in de IT aan de universiteit in Zweden, lag een carrière in die wereld binnen handbereik. Een lucratieve carrière ook, want het is geen geheim dat daar heel wat Zweedse kronen te verdienen zijn. Maar nee, kronen moesten plaats maken voor een grote droom: frontman Marten Rydell en gitarist Marcus Knutsson gingen muziek maken in plaats van op kantoor achter de computer zitten. Een sprookjesachtig verhaal, want de mannen verlieten de stad waar ze woonden, en namen hun intrek in een zomerhuisje in het bos. Daar vonden zij inspiratie voor hun nummers en namen zij The Nautilus Years op, waarop het ruisen van de Zweedse bossen nog doorklinkt.

Sound

De nummers van de Zweedse band zijn vaak rustig zoals bij Sparklehorse, voor de kenners: bijna precies zoals Saturday van Vivadixiesubmarinetransmissionplot. Maar ze hebben het langgerekte en instrumentale van Mogwai. Uit die twee elementen is de muziek opgebouwd. Aan het begin van het album staan de poppy tracks, maar hoe verder je bent, hoe langgerekter de nummers worden. Het accent verschuift dus van pop naar postrock naarmate de plaat vordert.

Het resultaat is een dromerige cd met een mysterieuze sfeer die veel makkelijker weg luistert dan hij in werkelijkheid is. Juist omdat de plaat en de afzonderlijke nummers zo goed doordacht en opgebouwd zijn, kom je ongemerkt in de wilde wateren van de cd. Maar tegen die tijd ben je al zo gewend aan de sound van Surrounded, dat de instrumentale stukken lang niet zo zwaar op de maag liggen als wanneer die aan het begin van het album geplaatst zouden zijn . Voor de teksten geldt eigenlijk hetzelfde. Ze dragen bij aan de mysterieuze sfeer door de vele metaforen die Rydell gebruikt en door diezelfde metaforen is het geheel een stuk toegankelijker. In die teksten blijft zanger Marten Rydell geheel in de lijn van de cd-titel. Hij zingt onder andere over de zee en alles wat zich volgens hem onder het wateroppervlak afspeelt. Toch weet hij tot het eind clichés te vermijden: “You fill my breath with diesel fumes“. Jammer is wel dat de tekst vaak weg valt tegen de synthesizers en gitaarpartijen.

The Nautilus Years is een prima plaat, hoewel de invloeden duidelijk hoorbaar zijn. Lees een willekeurige andere recensie over deze productie en Sparklehorse wordt aangehaald. Maar de heren zetten een dusdanige kwaliteit neer, dat het niet uitmaakt of ze de sound nou hebben gepikt of zelf bedacht. Het is wel een echte mood-cd, en in een drukke bui zal je er niet veel plezier aan beleven. Maar voor alle andere momenten is Surrounded zeker geschikt. Met een beetje geluk zien ook de organisatoren van zomerfestivals dat in, want stel je eens voor: een grasveld waarop je languit kunt liggen terwijl je naar deze Zweedse band luistert. Een prima plaatje.