Interessante coöperatie

Sterker nog, ik denk dat ook mensen die niet zozeer gecharmeerd zijn van drone, aan deze plaat veel plezier kunnen beleven. Hij biedt namelijk een grote verscheidenheid aan sferen en is voor het genre behoorlijk experimenteel.

Vulkanisch

Altar trapt af met Etna, een nummer dat met zijn gonzende en feedbackende gitaren in eerste instantie behoorlijk aan Sunn O))) doet denken. Interessant wordt het wanneer er ineens roffels van Boris’ drummer Atsuo uit de brij van gitaren naar voren komen. Een vast ritme wordt er niet gespeeld, schijnbaar willekeurig rollen de drumstokjes over de vellen en zo nu en dan komen ze een bekken tegen. De spanning wordt goed vastgehouden, want net als bij de vulkaan Etna lijkt het nummer elke seconde los te kunnen barsten.
Voor je het weet zijn we echter al aangeland in het volgende landschap van gerommel en geruis, wat een heerlijke overgang oplevert naar toch wel het klapstuk van deze samenwerking, The Sinking Belle.

Walvissen

Met de echoënde gitaren, zachte pianoklanken en de prachtige stem van zangeres en songwriter Jesse Sykes, is dit toch eigenlijk wel het meest markante nummer op Altar. Drone moet je niet alleen horen, maar ook voelen en wie daadwerkelijk zijn volumeknop op het juiste aantal decibellen heeft ingesteld komt terecht in een wereld waarin je je middenin een kudde walvissen waant en een betoverende stem je steeds verder de diepte in sleurt.

Wie dan nog adem over heeft zal in de resterende drie nummers zeker nog meermalen de weg kwijtraken in alle geluidsgolven die elkaar steeds maar weer versterken.

Altar is een sterk album dat niet alleen de fans van beide bands zal kunnen bekoren, maar dat ook voor de leek heel interessant is.