Muziek / Album

Terug naar de wortels

recensie: Rosemary's Sons - Home Sweet Home

Het heeft vier jaar geduurd voordat het nieuwe album van Rosemary’s Sons het levenslicht mocht zien. Hier is dan Home Sweet Home als derde kwaliteitsstuk van deze Bredase groep. Met een geluid dat is geworteld in de Amerikaanse rootsrock blijft de band dicht bij huis, zoals de titel al suggereert.

~

Rosemary’s Sons maakte in 2002 All In Hand en zo’n drie jaar later St. Eleanor’s Park. Zij oogstten daar in Nederland een aardig succes mee, waardoor ze onder andere te zien waren op Lowlands, Paaspop en Dauwpop. Het vijftal toerde als supportact van Ilse DeLange, Krezip, The Cranberries en Bon Jovi. Dat ze met Home Sweet Home verder zullen doorbreken is in het genre van Amerikaanse rootsrock en Americana niet direct voor de hand liggend. Ondanks de warme belangstelling hiervoor in Nederland is het toch een genre dat niet de hitparades raakt maar veelmeer in het clubcircuit te horen is. Naar de liefhebbers van Americana zal de nieuwe cd wel zijn weg weten te vinden.

Gastbijdragen

Het album opent met ‘Best Is Yet To Come’, een prettig in het gehoor liggende compositie, die de luisteraar lekker moet maken voor wat er nog gaat komen. Dit nummer is een mooie singlekandidaat. Dat Stevie Ann haar steentje bijdraagt is niet zo vreemd, als je weet dat producer Patrick van Hofwegen aan dit album meewerkt; hij produceerde ook eens haar plaat. ‘Perfect’ is de compositie die zich versterkt weet met de prachtige zang van Stevie Ann. Het is een mooie toevoeging en haar stem kleurt prima in het palet van Rosemary’s Sons. ‘Perfect’ is een echt Americana-liedje geworden dat door gemengde zang een extra dimensie heeft. De zangeres is niet de enige vakgenoot uit Nederland die medewerking verleent. Op ‘Mary-Ann’ is het JW Roy die zijn stembanden doet horen. Ook JW Roy laat Rosemary’s Sons aangenaam in het Americana-idioom, zijn stem is een mooie aanvulling op de zang van Martijn Hagens. In het nummer ‘The Others’ trakteert de groep op blazers en een orgeltje dat in een vlaag doet denken aan Little River Band. Ook ‘Bad News’ roept herinneringen op aan muziek uit de tijd van die band, overigens zonder gedateerd te klinken.

Goed klimaat

Met Home Sweet Home heeft Rosemary’s Sons gelukkig afstand genomen van de invloeden van jazz en glamrock die ze voorheen ondergingen en is het gezelschap teruggekeerd naar de wortels waarop ook All in Hand was gebaseerd. Hoewel diens opvolger St. Eleanor’s Park met goede kritieken ontvangen werd, bleef het aanvankelijke succes van het debuut uit. Hierdoor was de band genoodzaakt om in eigen beheer te starten met opnames voor dit derde album. Inmiddels hebben ze met deze cd onderdak gevonden bij hun derde platenmaatschappij: CNR Entertainment. Met het succes van artiesten als Ilse DeLange, die op hun eerste album meespeelde, en Stevie Ann, moet het klimaat goed zijn om de kwaliteiten van Rosemary’s Sons op het gebied van Amerikaanse rootsrock en Americana door een groter publiek te laten waarderen. De kwaliteit van Home Sweet Home is voldoende hoog om boven de middelmaat uit te stijgen. Enige aanstekelijke songs maken het mogelijk om ook op de radio een plaatsje te veroveren.