Drummer wijkt af van zijn leest

‘One, two, three, four’ en ‘By Some Miracle’ wordt ingezet. Een heldere fluisterstem klinkt, in eerste instantie doet deze denken aan een iets hogere versie van het geluid van Anthony Kiedis bij zijn rustige nummers. De aangename zang wordt verder begeleid door een akoestische gitaar, licht gedrum en af en toe een soort veeg over het drumvel. Een koortje dat op de achtergrond meezingt verzorgt ook het mooi slome refrein. Ook ‘Beyond Reason’ heeft diezelfde kaalheid; hetzelfde schuivende geluid en eenvoudig ritmisch geklop. Wel zet Selway een stuk hoger in zodat je je even afvraagt of het wel dezelfde zanger betreft. Er wordt hier wat meer ruimte gegeven aan de muziek, onder andere door een gitaarsolo, waardoor het patroontje in de muziek goed naar voren komt.

Kleine liedjes

De fluisterstem van Selway neigt wel naar intimiteit, maar zijn stem blijft daarvoor toch net te veel verhalend en iets te afstandelijk. De liedjes blijven mooi klein, ondanks dat er soms wat meer uitgepakt wordt qua instrumenten. Neem ‘Simple Life’, als enige song door Selway zelf ingedrumd. Juist die drum die invalt zorgt voor wat meer body in het liedje, dat nog iets grootser wordt door een blaasinstrument, maar weer klein eindigt. Ook ‘All Eyes On You’ wordt simpel gehouden en heeft een melancholische sfeer, mede door het gebruik van een zingende zaag. Het is diezelfde sfeer van melancholie en eenzaamheid die Familial kenmerkt, grotendeels toe te schrijven aan de beheerste fluisterstem van de zanger.

Wel een andere sfeer is te horen in ‘The Ties That Bind Us’, door de contrabas en het zuchtend meegezongen melodieuze refrein. De broeierige sfeer die hierdoor ontstaat, doet fijn dreigend aan. Een vioolintermezzo lijkt het roer om te gooien, maar hierna pakt het liedje zichzelf weer op. De laatste nummers van de cd missen jammer genoeg de hook, de verrassing waardoor je als luisteraar gegrepen wordt. Nummers als ‘Broken Promises’ en ‘Patron Saint’ blijven hierdoor niet zo hangen, ze kabbelen een beetje langs.

Ambitie waargemaakt

Drie jaar geleden werd Selway bijna veertig. Dit, gecombineerd met het overlijden van zijn moeder, zorgde ervoor dat hij de wens van het maken van een eigen plaat omzette in een daad. Het leven is niet eeuwig en ambities zijn er om waar te maken. En dit is een daad die naar meer smaakt. Want als drummer van een van de vernieuwendste bands van de laatste decennia ben je natuurlijk niet alléén degene die de drums verzorgt bij de zang. De muzikaliteit druipt dan ook van Familial af. Misschien niet qua vernieuwing, maar wel gewoon wat speelplezier betreft. En al duurt het album van tien songs maar een ruim half uur, een maaltijd bestaande uit tien smakelijke hapjes geeft ook een fijn gevoel.